ΛΟΝΔΙΝΟ
Ο Ρέιφ Φάινς ως Οιδίπους και η Κλερ Χίγκινς ως Ιοκάστη
Τη μισή σχεδόν στήλη του αφιερώνει βρετανός κριτικός για να αναλύσει δύο θρηνητικές κραυγές τις οποίες εκβάλλει ο Ρέιφ Φάινς ως πρωταγωνιστής του Οιδίποδα που παίζεται στο Εθνικό Θέατρο (πρόκειται περί του «Τυράννου» αλλά ο προσδιορισμός παραλείπεται στην αγγλική μετάφραση του έργου). Ο κριτικός αναφέρει ότι κατά τη μακρότατη διάρκεια της μιάς από τις κραυγές, όταν ο ήρωας αντιλαμβάνεται ότι έχει σκοτώσει τον πατέρα του και έχει παντρευτεί τη μητέρα του, ακούστηκαν μερικά πνιχτά γέλια από το ακροατήριο, αλλά πιστεύει ότι τελικά ο ηθοποιός τα κατάφερε άριστα. Αλλος κριτικός φρονεί για την κραυγή ότι «μοιάζει να διαρκεί στον αιώνα τον άπαντα». Το παράδειγμα με την κραυγή είναι ενδεικτικό της ευμένειας με την οποία η κριτική γενικά υποδέχθηκε την ερμηνεία του διάσημου ηθοποιού στην τραγωδία του Σοφοκλή. Θετικές ως ενθουσιώδεις ήταν οι κριτικές και για τους υπόλοιπους ηθοποιούς καθώς και για τη σκηνοθεσία του Τζόναθαν Κεντ και την όλη παράσταση, που είναι νεωτερική, με σύγχρονα κοστούμια (για την Κλερ Χίγκινς ως Ιοκάστη, «μαυροντυμένη μεσόκοπη γκόμενα», δύο τουλάχιστον κριτικές σημειώνουν ότι περιφέρεται στη σκηνή με «γόβες στιλέτο») και λιτό σκηνικό. «Το έργο» παρατηρεί τρίτος κριτικός «παίζει με τη δίψα για πληροφορία και ταυτόχρονα με την επιθυμία να την αποφύγει», και το εύστοχο αυτό σχόλιο είναι ένα από τα πολλά που εμπνέει στους σύγχρονους κριτικούς το αρχαίο αριστούργημα. Ως τις 4 Ιανουαρίου.
Ars... Brevis, Αναστασία Ζενάκου, Το Βήμα, 02/11/2008
No comments:
Post a Comment