ΓΕΝΕΥΗ
Ο κατάλληλος άνθρωπος για τον χειρισμό της πάλης Καλού και Κακού επί σκηνής χαρακτηρίζεται ο Ολιβιέ Πι. Δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό ο γάλλος σκηνοθέτης, ο οποίος συνδυάζει, διαβάζουμε, τις θεολογικές ανησυχίες με την κλίση προς τη βία και την αγάπη για το θέαμα, αποδύεται αυτόν τον καιρό σε ένα μεγαλεπήβολο εγχείρημα στο Grand Theatre, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τρεις ογκόλιθους του λυρικού θεάτρου που υποτίθεται ότι στον πυρήνα τους εμφωλεύει το στοιχείο αυτής της πάλης: την Καταδίκη του Φάουστ του Εκτόρ Μπερλιόζ, τον Ελεύθερο σκοπευτή του Καρλ Μαρία φον Βέμπερ και τα Παραμύθια του Χόφμαν του Ζακ Οφενμπαχ. Χωρίς τίποτε να τις συνδέει άμεσα ως προς την καταγωγή τους οι όπερες αυτές έχουν, διαβάζουμε, και οι τρεις τις ρίζες τους στον γερμανικό και στον γαλλικό ρομαντισμό σε διάφορες εκφάνσεις τους και πάνω από όλα τις συνδέει το γεγονός ότι και στις τρεις είναι παρών ο Σατανάς. Η κριτική επαινεί θερμά την ερμηνεία αυτής της μεγαλειώδους Τριλογίας του Διαβόλου σε όλους τους τομείς και κυρίως στην ενιαία καλλιτεχνική αντίληψη με την οποία συνέδεσε ο σκηνοθέτης αυτά τα τρία τόσο διαφορετικά έργα. Εγκωμιάζονται η Ορχήστρα της Ρωμανικής Ελβετίας και οι μαέστροι Τζον Νέλσον (στον Ελεύθερο σκοπευτή και στην Καταδίκη του Φάουστ) και Πατρίκ Νταβέν (στα Παραμύθια του Χόφμαν), οι χορωδίες καθώς και οι τραγουδιστές, παλιοί και νέοι. Ως τις 9 Νοεμβρίου.
No comments:
Post a Comment