Επιστρέφει με γέλιο και φινέτσα

Ο Γρηγόρης Βαλτινός υποδύεται τον Γκάρι Εσέντιν και σκηνοθετεί το «Μη γελάτε, είναι σοβαρό», μια παράσταση διασκεδαστική, γρήγορη, καλοστημένη και με ωραίες ερμηνείες

Ο Γρηγόρης Βαλτινός, ύστερα από τρία χρόνια, επιστρέφει στη σκηνή, στο θέατρο «Βρετάνια». Επέλεξε γι αυτή του την «επιστροφή» ένα έργο με στυλ και ταυτότητα, που πλάθει καταστάσεις με αλήθεια και τις χειρίζεται με χιούμορ, μια κωμωδία του Νόελ Κάουαρντ, η οποία αγγίζει τα όρια της φάρσας, το «Μη γελάτε, είναι σοβαρό». Διασκεδαστική η παράσταση, καλοστημένη, γρήγορη, αρτιότατη στο είδος της με ωραίες ερμηνείες, δίνει στον θεατή τη δυνατότητα να περάσει ευχάριστα και είναι σημαντικό το ότι δεν εκβιάζει το γέλιο: το εφευρίσκει.

Κάτω από την επιφανειακή του ελαφρότητα, ωστόσο, το έργο κρύβει βαθύτερα νοήματα και υπαρξιακούς προβληματισμούς.

Από τη μια μεριά ο κόσμος του θεάματος, με τη λάμψη του, τις ανασφάλειές του, τη γοητεία του, τα προβλήματά του, αστεία ή σοβαρά, και από την άλλη μεριά η ζωή, η αληθινή ζωή των ηρώων του έργου, η απομυθοποίηση της αίγλης των προβολέων, η σάτιρα ανομολόγητων στιγμών της ανθρώπινης φύσης.

Ολον αυτόν τον προβληματισμό ο Γρηγόρης Βαλτινός, υπεύθυνος για την απόδοση και τη σκηνοθεσία, δεν τον παρακάμπτει, αντίθετα βρίσκει τρόπο να τον περάσει μέσα από την παράσταση και να τον κάνει να λειτουργήσει προς όφελός της.

Ο ίδιος, δε, καταφέρνει και ενσωματώνει στην ερμηνεία του αυτές τις αναζητήσεις του ήρωα, εύστοχα και ζυγισμένα, με μεγάλη μαεστρία, δίνοντάς του ένα διαφορετικό (υπαρξιακό και υποκριτικό) βάρος.

Ως Γκάρι Εσέντιν, λάμπει στη σκηνή, διαθέτει τον αέρα του ρόλου, χιούμορ και φινέτσα. Κι αν θα θέλαμε να δώσουμε, εν γένει, έναν χαρακτηρισμό για την παράσταση, θα λέγαμε ότι πρόκειται για μια φινετσάτη παράσταση, γιατί ολόκληρος ο θίασος καταφέρνει να κινηθεί σε αυτή τη λεπτή γραμμή, όπως και το σκηνικό και τα κοστούμια (Γιάννης Μετζικώφ).

• Ο ήρωας

Ο Γκάρι Εσέντιν είναι ένας επιτυχημένος και ταλαντούχος ηθοποιός με ιδιοτροπίες και χαρίσματα. Ευερέθιστος, εγωκεντρικός, ματαιόδοξος αλλά και γοητευτικός, πνευματώδης και φιλήδονος, περιφέρεται μέσα στην άνεση που του προσφέρουν οι εντυπωσιακές αναρίθμητες ρόμπες του.

Φυγαδεύει στους ξενώνες τις ερωμένες του. Απολαμβάνει κάθε στιγμή την εξάρτηση που έχει ο κύκλος του από αυτόν, τους επηρεάζει και τους καθοδηγεί, επιζητά τη φροντίδα και το ενδιαφέρον τους.

Παρόλο που δείχνει να αγανακτεί και να πνίγεται από τη διαρκή παρουσία τους, ουσιαστικά τους έχει απόλυτη ανάγκη για να επιβεβαιώνεται και να νιώθει σημαντικός και απαραίτητος.

Ολοι αυτοί οι «δορυφόροι» -η πρώην σύζυγός του και νυν ατζέντης του Πέγκυ Σταθακοπούλου, η γραμματέας του Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, ο μπάτλερ του Κώστας Φλωκατούλας, οι συνεργάτες του Βύρων Κολάσης και Χρήστος Ευθυμίου, οι ερωμένες του Κατερίνα Μάντζιου, Τζένη Θεωνά, η θαυμάστριά του Ιωάννα Χιώτη και ένας εκκολαπτόμενος νεαρός συγγραφέας, ένας χαρακτήρας που με κέφι πλάθει ο Φώτης Σπύρος- συντηρούν την αυταρέσκειά του, τρέφουν διαρκώς την αυτοπεποίθηση και τονώνουν τον εγωισμό του.

Αλλά τον κατηγορούν γι' αυτόν τον εγωισμό, για ματαιοδοξία, ανωριμότητα, αιώνια εφηβεία και βέβαια ερωτική απληστία.

Ο Γκάρι αδιαφορεί και γελάει. Ομως, στο τέλος, απογυμνωμένος θα καταλάβει πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα.

Οι πολύχρωμες ρόμπες του, που κάλυπταν την ανθρώπινη διάστασή του και τόνωναν τη ματαιοδοξία του, έχουν σωριαστεί στο πάτωμα. Τώρα πια βλέπει καθαρά το ολοφάνερο και συνειδητοποιεί τι έχει ανάγκη πραγματικά για να γεμίσει το κενό του και να λυτρωθεί.

Αντιγόνη Καράλη, ΕΘΝΟΣ, 03/11/2008