Η κρίση και η Οπερα Ν.Υ.

Προ-βολές

Tης Σαντυς Τσαντακη, Η Καθημερινή, Tετάρτη, 12 Nοεμβρίου 2008

Οι πιο απαισιόδοξοι τα βλέπουν όλα μαύρα. Οι κυνικοί χαίρονται με το δράμα των άλλων γιατί πιστεύουν ότι τίποτα δεν θα αλλάξει ποτέ για τους ίδιους, οι ρομαντικοί απλώς ελπίζουν. Κι εκεί που πιστεύουμε ότι η οικονομική κρίση θα είναι ευγενική τουλάχιστον με τις Tέχνες και τα Γράμματα, διαβάζουμε στον διεθνή Τύπο για παραιτήσεις, υποχωρήσεις, αλλαγές πλεύσης, μέσα σε μία νύχτα.

Πώς αλλιώς να δικαιολογήσεις το γεγονός ότι ένας ευρηματικός σκηνοθέτης εγκαταλείπει την ΝΥ City Opera πριν καλά-καλά αναλάβει καθήκοντα; Ο Βέλγος δημιουργός Ζεράρ Μορτιέ είχε προσληφθεί από την Όπερα της Νέας Υόρκης τον περασμένο Φεβρουάριο, αν και ευτυχώς για τον ίδιο, είχε διατηρήσει και τη θέση του ως καλλιτεχνικός διευθυντής στην Εθνική Οπερα του Παρισιού...

Μετά την παγκόσμια οικονομική ύφεση, δεν είχε παρά να υποβάλει την παραίτηση του, αφήνοντας στην άκρη τα φιλόδοξα σχέδια. Ο σκηνοθέτης θα έπαιζε ταυτόχρονα τον ρόλο του γενικού και καλλιτεχνικού διευθυντή για την περίοδο 2009-10 για να φέρει νέο αέρα στη «φτωχή γειτόνισσα» της Μετροπόλιταν Οπερα, κυρίως να ρισκάρει, να επενδύσει σε έργα ρεπερτορίου του 20ού αιώνα, να αντικαταστήσει το κλασικό πρόγραμμα με εκκεντρικές, σύγχρονες σκηνοθετικές ματιές και να προχωρήσει σε ριζική ανακαίνιση στο New York State Theater.

Κανείς όμως δεν μπορεί να εξασφαλίσει τους πόρους που απαιτούνται για να ανέβουν οι παραγωγές. Αν και ο Μορτιέ προσπάθησε να προσαρμόσει τον προϋπολογισμό στα νέα δεδομένα, γρήγορα διαπίστωσε ότι «δυστυχώς δεν θα είναι δυνατό να προχωρήσουμε με τον ίδιο ενθουσιασμό για να ολοκληρώσουμε τα σχέδια μας, με δεδομένο το χαμηλό budget».

Πριν από λίγες ημέρες μάλιστα διαβάσαμε στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ότι ο Μορτιέ δήλωσε ότι του είχαν υποσχεθεί πως θα είχε να διαχειριστεί $60 εκατ., αλλά τελικά πήρε έγκριση μόλις για τα $36 εκατ. «Τους εξήγησα ότι δεν μπορώ να το κάνω, ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις. Δεν μπορώ να τρέχω μια ομάδα που έχει λιγότερα χρήματα από τη μικρότερη ομάδα στη Γαλλία». Kαλύτερα να μην αναρωτηθούμε αν είμαστε κι εμείς εδώ, φτωχοί ή εύποροι ...συγγενείς. Πάλι καλά που δεν είμαστε και γείτονες δηλαδή.