Κάτια Δανδουλάκη: «Είμαι άνθρωπος κοινωνικός»

Η Κάτια, μια φτασμένη θεατρική ηθοποιός που όμως έχει χρόνια να κάνει επιτυχία, καλεί ένα συγγραφικό δίδυμο τηλεοπτικών επιτυχιών να της γράψει ένα έργο για να ανακάμψει οικονομικά. Δίπλα στην Κάτια, από τα νιάτα της, η Κατιάνα, που δεν εγκρίνει ένα τέτοιο «κατρακύλισμα» για τη φίλη της. Η Κάτια όμως δεν θα ακούσει κανέναν. Τα παρασκήνια του θεάτρου και της ζωής μπλέκονται σε ένα κουβάρι κρυμμένων μυστικών του παρελθόντος που φέρνουν την ανατροπή. «Ψάχναμε σαν τους τρελούς να ανεβάσουμε ένα καλό έργο, που θα το κάναμε κέφι. Δεν το βρίσκαμε πουθενά. Τίποτα δεν μας άρεσε. “Γιατί δεν κάνουμε αυτό;” μου λέει ο Αλέξανδρος (Ρήγας), “ένα έργο για εμάς”. Το βρήκα αστείο και ευφυέστατο».

• Αλήθεια, πώς είναι για έναν ηθοποιό να υποδύεται τον εαυτό του;

Γοητευτικό, τολμηρό, αστείο, επικίνδυνο. Είναι η πρώτη φορά που παίζω όντας απολύτως ο εαυτός μου και το απολαμβάνω. Είμαστε ακριβώς οι ρόλοι μας. Εκτιθέμεθα με ειλικρίνεια, σαρκάζοντας τους εαυτούς μας. Κι αυτό είναι σανίδα επιβίωσης για κάθε ηθοποιό. Προσωπικά, με έχει γλιτώσει από την ιδέα ότι είμαι κάποια.

• Πώς προέκυψε ο τίτλος «Παρακαλώ… ας μείνει μεταξύ μας»;

Η ηρωίδα που υποδύομαι διαπράττει ένα φόνο. Προσπαθεί να κρύψει το πτώμα και να μην αποκαλυφθεί η πράξη της. Συνεπώς στην παράσταση ακούγεται διαρκώς η συγκεκριμένη έκφραση. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα συμβολικό τίτλο. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι: «Ας μείνει μεταξύ μας αυτή η εξομολόγηση που έχουμε κάνει για το ποιοι πραγματικά είμαστε».

• Εσείς σε ποιες περιπτώσεις λέτε «Παρακαλώ… ας μείνει μεταξύ μας»;

Το λέω πολλές φορές στην καθημερινότητά μου για να ειδοποιήσω κάποιον ότι αυτό που συζητάμε είναι άκρως προσωπικό και εμπιστευτικό.

• Και μένει πράγματι «μεταξύ σας»;

Τελικά αποδεικνύεται πως όχι. Δυστυχώς, τίποτα δεν μένει μεταξύ μας. Μονάχα αυτά που εξομολογούμαστε στον Θεό και εκείνα που εκμυστηρευόμαστε σε πολύ κοντινούς μας ανθρώπους, όπως είναι η οικογένειά, οι φίλοι, ο σύντροφός μας.

• Σε όλο το έργο υπάρχει μια συνεχής αναζήτηση. Τι είναι τελικά αυτό που αναζητούν διακαώς οι ήρωες;

Κυρίως αναζητούν την αναγνώριση και την επιτυχία. Να γίνουν κάποιοι, να είναι αναγνωρίσιμοι. Παρατηρούμε όμως το κενό που υπάρχει πίσω από αυτή την πρόσκαιρη τελικά επιτυχία. Διότι όταν δεν είσαι μέσα σου γεμάτος και ευτυχισμένος, η όποια επιτυχία δεν μπορεί να φέρει καμία ευτυχία.

• Εσείς τι αναζητάτε από τη ζωή;

Το συναισθηματικό πάρε – δώσε. Είμαι άνθρωπος κοινωνικός, όχι κοσμικός, που θέλω να μοιράζομαι τις πολύ σημαντικές στιγμές μου, είτε είναι οδυνηρές είτε είναι χαρούμενες, με τους ανθρώπους που αγαπώ και έχω επιλέξει να είναι δίπλα μου. Εξάλλου, όλη μου η ζωή ήταν μοιρασμένη με τον άνθρωπο της ζωής μου. Και μάλιστα τώρα, που δεν υπάρχει πια, προσπαθώ να υποκαταστήσω αυτό το κενό με τους φίλους μου. Από την άλλη, μου είναι απαραίτητη και η μοναξιά. Η επιλεγμένη μοναξιά, γιατί όταν είναι επιβεβλημένη είναι αβάσταχτη. Αναζητώ την εσωστρέφεια για να δώσω λύση στα όποια προβλήματα με απασχολούν, αλλά και για να συγκεντρωθώ. Γι’ αυτό η ιδιωτικότητα της σκέψης και της ψυχής μου είναι απαραίτητη.

• Σπάνια σας βλέπουμε να ερμηνεύετε κωμικούς ρόλους. Θεωρείτε ότι έχετε ταυτιστεί στη συνείδηση του κοινού ως ηθοποιός δραματικού έργου;

Σίγουρα. Είναι αναπόφευκτο. Δεν μπορώ να αποφύγω την ατμόσφαιρα που έχουν αφήσει στον κόσμο τα βήματά μου. Δηλαδή, δεν θα πει ποτέ κάποιος «πάω να δω τη Δανδουλάκη να γελάσω». Όμως, όταν έρθει να δει την παράσταση, θα πει «πόσο ευχαριστήθηκα που την είδα να παίζει κωμωδία». Με κουράζει να περιμένει ο κόσμος μία ίδια εικόνα από εμένα συνέχεια. Η κωμωδία είναι το είδος μου. Η εμφάνισή μου όμως μπερδεύει και παραπέμπει αλλού, σε έναν ήρωα πιο ρομαντικό και δραματικό.

• Τι σας δυσκολεύει περισσότερο, το δράμα ή η κωμωδία;

Κατά γενική ομολογία, η κωμωδία είναι πιο δύσκολη γιατί απαιτεί από τον ηθοποιό τεχνικές ερμηνείας και ικανότητες που στο δράμα δεν χρειάζεται να τις διαθέτει. Εμένα όμως με τσακίζει το δράμα. Βαθιά συναισθηματικά και οδυνηρά έργα, μου σημαδεύουν την ψυχή για αρκετές ώρες μετά την παράσταση. Για να ερμηνεύσεις δραματικούς ρόλους πρέπει να ξύσεις τις πληγές σου. Διότι μόνο έτσι θα επικοινωνήσεις σωστά τον ήρωα με το κοινό. Είναι μια διαδικασία άκρως ψυχοφθόρα και κοπιαστική.

info
«Παρακαλώ… ας μείνει μεταξύ μας»
Χορηγός επικοινωνίας: ΕΤ και ΕΤ.Κ
Σενάριο - σκηνοθεσία: Αλ. Ρήγας, Δ. Αποστόλου
Παίζουν: Κάτια Δανδουλάκη, Γιώργος Μαρίνος, Κώστας Σπυρόπουλος, Κατιάνα Μπαλανίκα, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Ζώγια Σεβαστιανού, Αλμπέρτος Φάις, Λευτέρης Λαμπράκης, Κατερίνα Θεοχάρη, Ολυμπία Σκορδίλη, Πάνος Καλοφωλιάς
Μουσική – στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη: Αγ. Μελετίου 61Α, Πατησίων, τηλ. 2108640414
Παραστάσεις: Τετάρτη, Κυριακή:19.30, Πέμπτη, Παρασκευή: 21.15, Σάββατο: 18.00, 21.15

ΦΑΡΑΖΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, Σάββατο, 25.10.08