Τα πάμπερς... και στο θέατρο

Θεατρική ομάδα Artika

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Σ'αυτές τις παραστάσεις δεν γίνεται ούτε μια στιγμή απόλυτη ησυχία. Είναι άλλωστε η μόνη περίπτωση που ακόμα και οι ηχηρές αποδοκιμασίες του κοινού είναι ευπρόσδεκτες από τους ηθοποιούς. Οι τελευταίοι είναι προετοιμασμένοι για οποιαδήποτε αντίδραση των θεατών που κάθονται...αγκαλιά ή στο πάτωμα, και μπορεί εξίσου εύκολα να βάλουν είτε τα γέλια είτε τα κλάματα.

Κάθε φορά η παράσταση έχει εντελώς απρόβλεπτη έκβαση, εκπροσωπώντας μια καινούργια εμπειρία για τους πρωταγωνιστές της, που οφείλουν να είναι σε συνεχή εγρήγορση. Ολα αυτά τα δύσκολα, απαιτητικά αλλά κι απέραντα γοητευτικά είναι σε γνώση της ομάδας Artika, που η δουλειά της απευθύνεται κυρίως σε παιδιά από... 0 έως και 8 ετών.

Μουσική, χρώμα, κίνηση. Για να προσεγγίσει ένας ηθοποιός τα πολύ μικρά παιδιά χρειάζονται όλα αυτά και πολύ λιγότερο ο λόγος. Και η Αιμιλία Ζαφειράτου της ομάδας Artika το ξέρει καλά...

• Από το εργαστήρι του Εθνικού

Η Artika φτιάχτηκε το 2006 από έναν πυρήνα νέων γυναικών (Κατερίνα Αλεξάκη, Αιμιλία Ζαφειράτου, Μαριλένα Τριανταφυλλίδου), ηθοποιών που κάποιες είχαν περάσει από το Εργαστήρι της «Πειραματικής Σκηνής» του Εθνικού Θέατρου επί Στάθη Λιβαθινού κι άλλες είχαν γνωριστεί στο πέρασμά τους από σχολές. Ανήσυχες αναζητούσαν τον δικό τους τρόπο έκφρασης. Αλλά δεν οδηγήθηκαν κατευθείαν στο παιδικό έργο. Με εφαλτήριο το devised theatre, που βασίζεται στην επινόηση και τον αυτοσχεδιασμό, άρχισαν να πειραματίζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Και σιγά σιγά ανακάλυψαν ότι αυτό το θεατρικό είδος που τους ενδιέφερε ήταν κι ένα σημείο διασταύρωσης τόσο της σχέσης ενός ενηλίκου όσο κι αυτής ενός ανηλίκου με το θέαμα. Ετσι δοκιμάστηκαν στο... πολύ παιδικό.

Εφτιαξαν παραστάσεις που απευθύνονται ακόμα και σε μωρά λίγων μηνών που ξαπλωμένα στην αγκαλιά των γονιών τους «αντιδρούν με διάφορους τρόπους: βγάζουν φωνούλες, περιεργάζονται τα φώτα, την κίνηση του ηθοποιού ή τα αντικείμενα. Τα λίγο μεγαλύτερα ψάχνουν να δουν από πού έρχεται π.χ. η μουσική. Γιατί η μουσική και ο φωτισμός παίζουν μεγαλύτερο ρόλο από το λόγο. Κυρίως μέσω αυτών στοχεύουμε στο να διεγείρουμε τον συναισθηματικό κόσμο και τη φαντασία των παιδιών. Και ξέρετε κάτι; Τα παιδιά από πολύ μικρά μπορούν να μάθουν τους θεατρικούς κώδικες», μας εξηγεί η Μαριλένα Τριανταφυλλίδου.

Ενα τέτοιο θέαμα μπορεί να αρέσει στα παιδιά ή και να μην τους αρέσει καθόλου. «Δεν είναι όμως κακό ή μη φυσιολογικό να γελάσουν, να τρέξουν να αγκαλιάσουν τον ηθοποιό, να κλάψουν γιατί η παράσταση τελείωσε ή και από φόβο».

• Το πρόγραμμα ΠΑΙΔΙάδα

Με έδρα στο δικό της χώρο στο Μοσχάτο (Αγίων Σαράντα 29, τηλ.210-4828431), η ομάδα άρχισε σιγά σιγά να γνωρίζεται και με άλλες ομάδες νέων δημιουργών, που έστρεφαν το ενδιαφέρον τους στις μικρές ηλικίες. Ετσι δημιουργήθηκε το πρόγραμμα ΠΑΙΔΙάδα, που κάτω από το «βαφτιστικό» του φιλοξενεί φέτος τέσσερις διαφορετικές παραστάσεις. Τις: α) «Ενας καινούριος θαυμαστός κόσμος» για παιδιά 1-4 ετών σε παραγωγή της Artika, β) «Οταν η κόκκινη κλωστή χάθηκε στο μεγάλο δάσος» για παιδιά από 3 ετών με την ομάδα κουκλοθέατρου «Φτουξελεφτερία», γ) «Το ποτάμι τρέχει να συναντήσει τη θάλασσα» και «Το ελιξίριο της ευτυχίας» με δραματοποιημένες αφηγήσεις παραμυθιών για φλάουτο και φωνή για παιδιά 4-8 ετών, σε συμπαραγωγή με την ομάδα «το-Φι-και-το-Φι» και δ) «Ο χάρτινος Γρηγόρης» της Artika για παιδιά 3-6 ετών.

• Για παιδιά της φυλακής

Η τελευταία, που ετοιμάζεται για την πρώτη της παράσταση ενηλίκων το Μάιο, δεν περιορίζεται σ' αυτά. Εχει δώσει παραστάσεις σε παιδιά φυλακισμένων γυναικών στις φυλακές της Θήβας. Παιδιά δηλαδή 0-3 ετών, που γεννήθηκαν στη φυλακή, είναι «οι μοναδικές περιπτώσεις έγκλειστων που είναι σίγουρο ότι είναι αθώοι» και μεγαλώνουν εκεί, αφημένα στην τύχη τους: χωρίς ερεθίσματα, σε απομόνωση, χωρίς καν την ύπαρξη ενός παιδικού σταθμού ή ειδικών προγραμμάτων. Κι όμως, η αντίδραση αυτών των παιδιών δεν διαφέρει καθόλου από των άλλων. Ο,τι διαφέρει είναι η αντίδραση των μαμάδων. Γυναίκες που κατά κύριο λόγο είναι εγκαταλειμμένες από την οικογένειά τους και χωρίς καμία ή με ελάχιστη μόρφωση, ανταποκρίνονται στο θέαμα, όπως τα παιδιά τους: πρωτογενώς, με απροσποίητη ειλικρίνεια, γελάνε ή εκνευρίζονται, συμμετέχουν και «δεν υπάρχει περίπτωση να σου χαμογελάσουν αν δεν το αισθάνονται».

Ολα αυτά είναι μάλιστα το υλικό μιας περφόρμανς που ετοίμασε η Artika σε συνεργασία με την εικαστικό Αντιγόνη Πασίδη. Εγκατάσταση, βίντεο, λόγος συνθέτουν την περφόρμανς, που παρουσιάζεται από χθες έως τις 30 Οκτωβρίου στο θεατράκι του κλαμπ Kinky Kong (Αβραμιώτου 6-8, τηλ. 210-3210510), με ελεύθερη είσοδο και μόνη ίσως προσδοκία την κατάργηση των ηλικιακών συνόρων και κάθε είδους προκατάληψης.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/10/2008