Ανάμεσα στους Ελληνες θεατές που παρακολουθούσαν το Σάββατο το βράδυ στο θεατράκι του @Ρουφ την πρεμιέρα του «World's End» από την ομάδα urbn-theatr, ένας ψηλός ροδαλός Βρετανός.
Ο Ηλίας Παναγιωτακόπουλος και η Μαρκέλλα Γιαννάτου σε σκηνή από το «World's end» του Πολ Σέλαρ
«Ολες ήταν αγγλόφωνες. Ηταν η πρώτη φορά που το παρακολούθησα σε άλλη γλώσσα. Βρήκα την ελληνική εκδοχή εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Ηταν τόσο συναρπαστικό να βλέπω το έργο μου ερμηνευμένο με ηθοποιούς μεσογειακού ταπεραμέντου, πιο παθιασμένους. Παρατήρησα πως οι γυναίκες ήταν πιο δυνατές κι ενδιαφέρουσες από τη βρετανική εκδοχή, που τις ήθελε πιο παθητικές».
Ενα ολόκληρο σπιτικό στήνεται και ξεστήνεται κάθε βράδυ στη σκηνή του μικρού θεάτρου στο Γκάζι. Μιας και το έργο παρακολουθεί τη στιγμή της μετακόμισης ενός ζευγαριού που μόλις έχει χωρίσει, σε πραγματικό χρόνο. «Είναι απόλαυση να βλέπεις πόσο πολλά "πακετάρονται" τόσο σωστά σε τόσο λίγο θεατρικό χρόνο», διαβάζουμε λίγο αργότερα το σχόλιο της «Evening Standard» και είναι λες και μαντεύει τη σκέψη μας. Ο χωρισμός παρομοιάζεται με έναν μικρό «θάνατο» σε ένα έργο που μιλά για τις διαλυμένες υποσχέσεις «ζαλισμένων» ανθρώπων της πόλης.
- Πώς βλέπετε ο ίδιος να επηρεάζει ο σύγχρονος τρόπος ζωής τον έρωτα;
«Πλέον όλοι έχουμε πολλές περισσότερες ευκαιρίες κι επιλογές. Αυτό είναι αρχικά καλό. Ομως εν τέλει δυσκολεύει τις σχέσεις. Γιατί μας αποπροσανατολίζει και μας κάνει να μην ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε».
- Και τώρα που η οικονομική κρίση «ρίχνει λάδι στη φωτιά» των ήδη πυρακτωμένων ανθρώπινων σχέσεων;
«Το ενδιαφέρον με το έργο αυτό είναι ότι συνδέεται με οικονομικές κρίσεις», παρατηρεί. «Παρουσιάστηκε στο Γουέστ Εντ το 2007 σε ένα ταραγμένο Λονδίνο. Τώρα στην Αθήνα.
»Σκεφτόμουν πως στο τέλος της μέρας, ό,τι κι αν έχει συμβεί, αυτό που μετράει είναι η αγάπη. Τα χρήματα μάς κάνουν τη ζωή δύσκολη, είτε τα έχουμε είτε μας λείπουν. Κυρίως όταν μας λείπουν. Ελπίζω να το αντιληφθούμε έγκαιρα και να μην αφήσουμε να μας επηρεάσει. Θα μπορούσε να συμβεί το αντίθετο: ξαφνικά να συνειδητοποιήσουμε πως το πιο σημαντικό είναι να είμαστε "μαζί"».
- Ποια είναι τα συστατικά ενός καλού θεατρικού έργου;
«Συμμερίζομαι την άποψη ενός σπουδαίου συγγραφέα που μου είχε πει: "Χρειάζεται τρία πράγματα: μυαλό, καρδιά και μια μούντζα". Πιστεύω κι εγώ πως θα πρέπει να είναι τόσο έξυπνο όσο και συναισθηματικό. Αλλά και να διαθέτει κάτι που σε "αρπάζει"».
- Πόσο εύκολα βλέπει ένας νέος θεατρικός συγγραφέας τα έργα του πάνω στη σκηνή;
«Είναι πολύ δύσκολο. Υπάρχουν έργα που δεν καταφέρνουν ποτέ να ανεβούν. Ακόμη κι αν είναι πολύ πολύ καλά».
*Σκηνοθεσία: Ηλίας Παναγιωτακόπουλος. Παίζουν ακόμα: Μαρκέλλα Γιαννάτου, Μαρία Μπρανίδου και Θοδωρής Σμέρος. @Ρουφ (Κωνσταντινουπόλεως 10 & Ανδρονίκου 18, Ρουφ, τηλ. 210-3837191) έως 8 Ιανουαρίου.
No comments:
Post a Comment