Αιμίλιος Χειλάκης: «100.000 Αμλετ στην πλατεία Συντάγματος»

   

• ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
•  Σάββατο, 2 Ιουλίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Κατέβηκα κι εγώ στην πλατεία Συντάγματος και είδα 100.000 Αμλετ να αναρωτιούνται «γιατί;» και χωρίς να ξέρουμε το «πώς» της αλλαγής. Καλή η υψωμένη μούντζα και το γιαούρτωμα, αλλά αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι χρειαζόμαστε πλέον άλλα εργαλεία για να αλλάξουμε τα πράγματα», ξεκαθαρίζει ο «Αμλετ» του φετινού καλοκαιριού, Αιμίλιος Χειλάκης, λίγο πριν έρθει στη Θεσσαλονίκη με την ομότιτλη σεξπιρική παράσταση, με την οποία το θεατρικό σχήμα «5η Εποχή» συμμετέχει στις «Γιορτές Ανοιχτού Θεάτρου» στις 11, 12, 13 και 14 Ιουλίου, στις 21.00, στο Θέατρο Κήπου (Νικ. Γερμανού - Πλατεία ΧΑΝΘ, τηλ. 2310 256 775      ).

Ο Αιμίλιος Χειλάκης μιλώντας στον «ΑτΚ» εξηγεί ότι η επιλογή για τη συμμετοχή στο έργο αυτό βασίστηκε απόλυτα σε πολιτικά κριτήρια: «Για άλλο έργο ξεκινούσα τον Οκτώβρη -που πρότεινε τον Αμλετ ο Θέμης Μουμουλίδης-, αλλά μ' όλα τα γεγονότα το Γενάρη Φλεβάρη, όταν άρχιζε να σφίγγει ο κλοιός, σκέφτηκα ότι το έργο αυτό ήταν η μόνη απάντηση. Και μια που ο μέγας χορηγός, το Φεστιβάλ Αθηνών, δεν έχει πια λεφτά να κάνει παραγωγές, εμείς αποφασίσαμε να μην περιμένουμε λεφτά από το κράτος, να βασιστούμε στις δυνάμεις μας με μια παραγωγή αντάξια, για να αποδείξουμε ότι μπορούμε και μόνοι μας και ότι δεν είμαστε όλοι κρατικοδίαιτοι».

• Η ύβρις του νόμου

Διαπλοκές, σκάνδαλα, δολοφονίες, η αναζήτηση κάθε ηδονής. Η αναζήτηση με κάθε τρόπο της εξουσίας. Εδώ δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί». Υπάρχουν μόνο πρόσωπα και προσωπεία που δρουν είτε οργανώνοντας είτε υπηρετώντας σχέδια εξουσίας. Ολα διαδραματίζονται με ταχύτητα, αλλά αθόρυβα, σ' ένα σκοτεινό παρασκήνιο. Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, τα πρόσωπα αλλάζουν και ο σύγχρονος κόσμος μοιάζει συχνά να επιστρέφει στο μακρινό μεσαίωνα από τον οποίο κατάγεται. Ενας κύκλος αίματος, φθοράς και πτώσης ιδανικών σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει πλέον καμιά αξία, κανένα όριο.

Είναι η σεξπιρική ιστορία που εξελίσσεται στη Δανία με αντιήρωα τον πρίγκιπα Αμλετ, που έχοντας συνειδητοποιήσει τον κόσμο μοιάζει να φοβάται να αναλάβει κάποτε την ηγεσία της χώρας του: «Αντιήρωας είναι ένας όρος που χρησιμοποιούμε εμείς του 20ού αιώνα, που ξέρουμε από Φρόιντ. Ο Σέξπιρ κινείται βιολογικά, αυτό δημιουργεί το αντιηρωικό του. Και είναι ο Αμλετ ένας ήρωας που δεν πράττει, φοβάται την πράξη, όταν συνήθως στα μεγάλα κλασικά έργα οι πρωταγωνιστές πράττουν υβριστικά απέναντι είτε στο θείο είτε στον άνθρωπο. Πόσο ωραία την έχει φτιάξει, λοιπόν, αυτός ο μεγάλος παραμυθατζής την ιστορία του ανθρώπου μπλεγμένου στη δίνη των γεγονότων, που η μοίρα τον καλεί, αλλά αυτός δεν είναι έτοιμος. Ο Αμλετ μιλάει για την ύβρη του νόμου, τη διαπλοκή, τη διεκδίκηση της εξουσίας σαν να μην ήταν ο ίδιος πρίγκιπας, αλλά κάποιος από τους φρουρούς».

• Να ζει κανείς άπραγος;

Ο ίδιος αναφέρει σχετικά με την παρούσα κατάσταση, το μνημόνιο, το σύστημα: «Να κινηθούμε και να γνωμοδοτήσουμε για όσους έχουν υπάρξει κυβέρνηση; Καλή η υψωμένη μούντζα και το γιαούρτωμα, αλλά αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι χρειαζόμαστε πλέον άλλα εργαλεία για να αλλάξουμε τα πράγματα και τις καταστάσεις. Να πω για την πολιτική, ότι δεν έχουμε αντιπολίτευση στη δεξιά λαίλαπα που δεχόμαστε από τη σοσιαλιστική κυβέρνηση, για την Αριστερά, που τώρα έπρεπε να είναι όρθια για να μιλήσει, αλλά δεν έχει να πει κάτι; Να μιλήσουμε για το παρακράτος, που η επιχείρηση - "σκούπα" του Συντάγματος ήταν τόσο πολύ καλά οργανωμένη από την Αστυνομία και που ήταν τόσο σεμνοί ώστε κάλυψαν τα πρόσωπά τους για να μη φανούν; Ξέρετε, είμαι 41 ετών και συμμετέχω σε πορείες από το '80 και πάντα ξέραμε ποιος ήταν αυτός που πετά την πέτρα. Βέβαια, η κρατική μηχανή έχει γίνει πιο έξυπνη και δουλεύει εκ των έσω. Να μιλήσουμε για την ουτοπία του σοσιαλισμού, όταν στο προσκήνιο έπρεπε να είναι ο Μπακούνιν, που έλεγε ότι ο καπιταλισμός θα πεθάνει από μόνος του, και όχι ο Μαρξ, που έλεγε ότι θα γίνει μέσα από την επανάσταση; Γιατί, ας μη γελιόμαστε, το θάνατο του καπιταλισμού ζούμε, το τέρας αργοπεθαίνει και η αναπνοή του, ο επιθανάτιος ρόγχος, είναι σαν λοιμός για εμάς. Σας μιλώ με φράσεις του Αμλετ, γιατί είναι τόσο επίκαιρος αυτός ο θαμπός πρίγκιπας, που αναρωτιέται πάνω στην ύπαρξη και στο αν αυτή προϋποθέτει την πράξη. Γι' αυτό και το ανέβασμά μας έχει να κάνει με το ερώτημα "να ζει κανείς άπραγος ή να πεθάνει πράττοντας;". Αν το ανεβάζαμε το 2004, το καλοκαίρι της χαράς, το ερώτημα θα ήταν πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη, "να ζεις κανείς ή να μη ζει;"».

Η μετάφραση είναι του Γιώργου Χειμωνά, το σκηνικό και η σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη. Παίζουν ακόμα οι ηθοποιοί Μάνος Βακούσης, Μαρίνα Ψάλτη, Δημήτρης Αλεξανδρής, Λεωνίδας Κακούρης, Ευγενία Δημητροπούλου, Ηλίας Ζερβός, Αλμπέρτο Φάις, Τόνυ Δημητρίου και Παναγιώτης Εξαρχέας. Οι τιμές εισιτηρίων είναι 20 ευρώ και 15 ευρώ το φοιτητικό.