Διάλογος με την οπερέτα από τους «ζητιάνους»

• «ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260» 

Την "Κόρη της καταιγίδος" "στην κοινωνία του σήμερα" παρουσιάζει η ομάδα τη Δευτέρα και την Τρίτη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 

Εναν νέο, γόνιμο διάλογο με τον "κρυμμένο θησαυρό" της ελληνικής οπερέτας επιχειρεί να ανοίξει η ομάδα "Οπερες των ζητιάνων", υπεύθυνη για μια σειρά από ανανεωτικές προσεγγίσεις στο λυρικό θέατρο. Μακριά από τις ευκολίες μιας ?τεχνητής, εντέλει? νοσταλγίας για τον "παλιό εκείνο τον καιρό", το χαμένο ρεπερτόριο της οπερέτας αναδεικνύεται ιστορικά καίριο όσο και ζωτικό μουσικό θέατρο, αιχμηρό εργαλείο κριτικής της νεοελληνικής εμπειρίας. "Οι όπερες των ζητιάνων" παρουσιάζουν τη Δευτέρα και την Τρίτη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, την "Κόρη της καταιγίδος" του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, στην "Πειραιώς 260 (Η)".


"Περισσότερα από χίλια έργα γράφτηκαν κατά την ακμή της ελληνικής οπερέτας, ενώ στις μέρες μας έχουν καταλήξει να ανεβαίνουν ελάχιστα, κυρίως μέσα από ένα πρίσμα ψευδονοσταλγίας για το αθηναϊκό αστικό τοπίο της εποχής. Αν και γραμμένη το 1923, η οπερέτα αντιμετωπίζεται από την ομάδα όπως ένα σύγχρονο κριτικό έργο το οποίο αφορά εμάς τους ίδιους, την κοινωνία του σήμερα, και όχι μια άλλη μακρινή κοινωνία αστικής προέλευσης" υπογραμμίζει ο συνθέτης και ιδρυτικό μέλος της ομάδας, Χαράλαμπος Γωγιός. Η τρίπρακτη όπερα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη παρουσιάζεται στο αθηναϊκό κοινό για πρώτη φορά ύστερα από πενήντα περίπου χρόνια καθώς, με εξαίρεση δύο ή τρεις οπερέτες, κανένα έργο από την τεράστια παραγωγή της εποχής δεν έχει επιβιώσει στις μέρες μας.

• Περιπέτεια

Πολυγραφότατος συνθέτης και αρχιμουσικός, ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης (1883-1950) δημιούργησε το ιδιαίτερο προσωπικό του ύφος αφομοιώνοντας στοιχεία των δημοτικών τραγουδιών, της καντάδας και της ιταλικής όπερας στα περίπου 103 έργα που συνέθεσε, ανάμεσά τους γύρω στις 80 οπερέτες. Βασισμένη σε γαλλικά πρότυπα, όπως άλλωστε συνηθιζόταν την περίοδο που γράφτηκε, "Η κόρη της καταιγίδος" περιγράφει την απίθανη περιπέτεια μιας ελληνικής οικογένειας...

Ο Πέτρος παντρεύεται τη Ρίκα Γραικίδου. Η σατανική πεθερά του ωστόσο θα εκμεταλλευτεί διάφορες συμπτώσεις και η ιστορία μας θα εξελιχθεί σε μια τολμηρή φάρσα γεμάτη ανατροπές.

Γιατί οπερέτα; "Η οπερέτα είναι είδος κακοπαθημένο, με αρκετές δεκαετίες υποβάθμισης στην πλάτη της. Αψυχολόγητες συρραφές, ψευδονοσταλγία, συντηρητισμός, σεμνοτυφία, είναι ασθένειες που για καιρό έπλητταν την παραστασιολογία του είδους. Η παράστασή μας είναι μια απόπειρα να το αντιμετωπίσουμε ξανά με τον δέοντα σεβασμό, ως κανονικό θέατρο δηλαδή, και όχι ως αφορμή για νοσταλγικές αναβιώσεις" απαντά ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Ευκλείδης.

"Σε πείσμα του ιδεολογήματος πως τάχα πρόκειται για ξενόφερτο και ''δεύτερο'' είδος που δεν μας αφορά πραγματικά, η οπερέτα είναι στην πραγματικότητα ανεξάλειπτο κομμάτι της καλλιτεχνικής ιστορίας του αστικού ελληνισμού. Πρόκειται, ουσιαστικά, μαζί με την ελαφρύτερη επιθεώρηση, για το μοναδικό μουσικοθεατρικό είδος που ρίζωσε βαθιά στη νεοελληνική πραγματικότητα, αφήνοντας ογκωδέστατη κληρονομιά" λέει ο υπεύθυνος για τη μουσική διεύθυνση Χαράλαμπος Γωγιός. "Οσο για τη θεατρική φόρμα της φάρσας, στην οποία βασίζεται και η ''Κόρη της καταιγίδος'', αυτή δεν έπαψε να ενημερώνει τη λαϊκή δραματική μας παραγωγή ως τις μέρες μας" καταλήγει.

Το σκηνικό και τα κοστούμια φιλοτέχνησε ο Κωνσταντίνος Ζαμάνης. Ερμηνεύουν: Δημήτρης Ναλμπάντης, Βάσια Ζαχαροπούλου, Ελενα Χατζηαυξέντη, Κωστής Ρασιδάκις, Ελένη Λιώνα, Αρης Προσπαθόπουλος, Σοφιάννα Θεοφάνους, Ζαφείρης Κουτελιέρης, Κάθυ Ιντρα, Στάθης Κόκκορης.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 11/6/2010