Φαντασίωση ή πραγματικότητα; Εργάτες, άνεργοι, άστεγοι και μετανάστες έχουν βγει στους δρόμους διεκδικώντας το τέλος της αδικίας και της εξαθλίωσης. Επιτέλους, μια αληθινή επανάσταση στην Ελλάδα, την οποία κανένας δεν μπορεί να σώσει και όπου η ζωή έχει γίνει εφιαλτική.
Βασισμένη στην ταινία «La Commune» η παράσταση που σκηνοθετεί ο Σάκης Παπακωνσταντίνου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών
Φαντασίωση ή πραγματικότητα; Εργάτες, άνεργοι, άστεγοι και μετανάστες έχουν βγει στους δρόμους διεκδικώντας το τέλος της αδικίας και της εξαθλίωσης. Επιτέλους, μια αληθινή επανάσταση στην Ελλάδα, την οποία κανένας δεν μπορεί να σώσει και όπου η ζωή έχει γίνει εφιαλτική.
Βασισμένη στην ταινία «La Commune (Paris, 1871)» του Πίτερ Γουάτκινς, η παράσταση «La Commune Grecque» του Σάκη Παπακωνσταντίνου που παρουσιάζεται Δευτέρα και Τρίτη στην «Πειραιώς 260» (Γκαράζ Η) διερευνά τη δυναμική μιας εξέγερσης: πρόκειται τελικά για μια σπατάλη ενέργειας, μια δύναμη εκτόνωσης, που τελειώνει όταν εξαντλείται η οργή; Υπάρχει χώρος για επανάσταση μέσα στη σύγχρονη «κοινωνία του θεάματος» ή μήπως η επανάσταση είναι καταδικασμένη να κάνει διάλογο μόνο με τον εαυτό της; Oι άνθρωποι μιλάνε. Και είναι σαν να το κάνουν για πρώτη φορά. Ή μάλλον σαν να ακούγονται για πρώτη φορά. Γιατί επί της ουσίας δεν λένε τίποτε καινούργιο. «Θέλουμε δουλειά... Πεινάμε? Θέλουμε να είμαστε αξιοπρεπείς... Ελεύθεροι? Να αποφασίζουμε για τη ζωή μας... Δεν αντέχουμε άλλο. Αρκετά!.. Θέλουμε να ζήσουμε!». Ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια αιτήματα. Από το 1871 έως σήμερα ελάχιστα έχουν αλλάξει.
«Αυτό που χρειάζεται πάνω απ' όλα είναι ν' απελπιστούν οι άνθρωποι από τον εαυτό τους και από την κοινωνία. Από αυτήν τη σφαγή των ελπίδων θα γεννηθεί μια Ελπίδα ματωμένη και ανελέητη: γίνεται κανείς αιώνιος, αρνούμενος την επιθυμία να διαρκέσει», έγραφαν οι σουρεαλιστές το 1928 στο περιοδικό«GrandJeu». «Η επανάσταση είναι, οφείλει να είναι, διαρκής. Κι ας τελειώνει άδοξα, κι ας μένει ανολοκλήρωτο το έργο της πολλές φορές. Θραύσματα και μονόλογοι, ο Μαρξ και οι «Δώδεκα Πίθηκοι», το πνεύμα της Κομμούνας του Γουότκινς, σουρεαλιστικά μανιφέστα, βλέμματα που συσπειρώνονται, φωνές που επιτέλους ενώνονται σε ένα κολάζ που απλώνεται στην Αθήνα του αύριο. Εδώ και τώρα κάτι θυμωμένο προσπαθεί να ανατείλει μέσα από το χάος», υποστηρίζει ο Σάκης Παπακωνσταντίνου, υπεύθυνος για τη σύλληψη και τη σκηνοθεσία.
Παίζουν: Μάνος Βακούσης, Ναζίκ Αϊδινιάν, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Αρτεμις Ιωάννου, Ελενα Κωνσταντινίδου, Αρης Λάσκος, Δήμητρα Μητροπούλου, Ελένη Μπέη, Νίκος Ντάλας, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ιάσων Παπαματθαίου, Στέλιος Παρρής, Ντομένικα Ρέγκου, Νίκος Σεβαστόπουλος, Νίκη Σερέτη, Νεκτάριος Σμυρνάκης, Μαρία Καστάνη, Χάρις Συμεωνίδου, Αγγελική Τόμπρου, Παντελής Φλατσούσης.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Η δραματουργική επεξεργασία είναι της Λουίζας Αρκουμανέα, τα σκηνικά και οι φωτισμοί του Σταύρου Παπαγιάννη, η κίνηση της Αννέτας Κουβελιώτη, το βίντεο του Χάρη Λαλούση και η μουσική του Ευθύμη Θεοδόση.
No comments:
Post a Comment