[Κακουριώτης Σ., Η ΑΥΓΗ: 01/07/2012]. «Η Επίδαυρος για δεκαετίες ήταν: Εθνικό, ΚΘΒΕ, Αμφιθέατρο. Την άλλη χρονιά άλλαζε: Αμφιθέατρο, ΚΘΒΕ, Εθνικό...» Με αυτά τα λόγια περιέγραφε πριν από μερικούς μήνες ο Γιώργος Λούκος το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου, προτού αναλάβει ο ίδιος το τιμόνι της καλλιτεχνικής διεύθυνσής του, προκειμένου να υπερασπίσει τις (επιτυχημένες) επιλογές του για άνοιγμα της Επιδαύρου στη διεθνή καλλιτεχνική παραγωγή... Και δεν είχε άδικο. Μόνο που κάποτε η ζωή παίρνει απρόβλεπτες στροφές κι έτσι, τα φετινά Επιδαύρια, που ξεκινούν την Παρασκευή 6 Ιουλίου, δίνουν μια εικόνα παρόμοια με αυτήν που ελεεινολογούσε ο Γ. Λούκος...
Προγραμματισμένο να διαρκέσει δύο μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων θα παρουσιάζονταν οκτώ παραστάσεις, το Φεστιβάλ Επιδαύρου συρρικνώθηκε στην πορεία σε έξι μόνο εβδομάδες με ισάριθμες παραστάσεις, οι οποίες αποτελούν αποκλειστικά ελληνικές παραγωγές. Τι άλλαξε στην πορεία; Δυστυχώς, απολύτως τίποτε. Με την κρατική επιχορήγηση προς το Φεστιβάλ ακόμη να εκκρεμεί («να βρίσκεται στον δρόμο», αν θέλουμε να είμαστε περισσότερο αισιόδοξοι), η διεύθυνσή του επέλεξε την οδό της ασφάλειας, δηλαδή να παραμείνουν μόνον εκείνα τα σχήματα για τα οποία το Φεστιβάλ δεν πληρώνει τίποτε (Εθνικό, ΚΘΒΕ) ή η συμμετοχή του στην παραγωγή είναι πολύ μικρή.
Οι αποχωρήσεις άρχισαν από πολύ νωρίς, σημαίνοντας ήδη τον κώδωνα του κινδύνου: από εκεί που οι υπεύθυνοι αναρωτιούνταν αν στην Επίδαυρο θα ταίριαζε καλύτερα το Propeller Theatre του Edward Hall με τον σαιξπηρικό Ερρίκο Ε' ή το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας με τον Τίμωνα τον Αθηναίο, και οι δύο παραστάσεις, όπως και άλλες διεθνείς παραγωγές, για τις οποίες υποτίθεται ότι είχε βρεθεί και χορηγός (Berliner Ensemble), ναυάγησαν...
Την εικόνα ολοκλήρωσε μία ακόμη ματαίωση, αυτή της παράστασης του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου με τις Ηλέκτρες, σκηνοθετημένες από τον Ισραηλινό Χανάν Σνιρ. Η ανάλογη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το νησί, το γεγονός ότι ο Γ. Λούκος πίεζε τη διοίκηση του ΘΟΚ να βρει χορηγό που να καλύψει τα έξοδα της εμφάνισης στην Επίδαυρο, καθώς και ο γενικότερος προβληματισμός για το αν το κοινό θα αποφασίσει να υποβληθεί στα έξοδα μιας εκδρομής στην Επίδαυρο, φαίνεται πως βάρυναν σε αυτήν την απόφαση του ΘΟΚ.
Τι μένει λοιπόν; Ένας Αριστοφάνης x 4! Η προσφυγή στην αριστοφανική κωμωδία υπήρξε η «ασφαλής» επιλογή για τέσσερα σχήματα: το Εθνικό, το ΚΘΒΕ, το Θέατρο του Νέου Κόσμου και το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Καθώς όμως και οι τέσσερις αυτές παραστάσεις προγραμματίζουν περιοδείες ανά την επικράτεια κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, είναι προφανές ότι, για την Επίδαυρο, μόνο ασφαλή επιλογή δεν αποτελούν. Διότι, με δεδομένη την οικονομική στενότητα, πόσες φορές θα ταξιδέψει μέχρι την Επίδαυρο ο Αθηναίος θεατρόφιλος για να δει μια παράσταση η οποία, κάποια στιγμή, θα παιχτεί σε κάποιο νταμάρι κοντά στο σπίτι του; Το πολύ μία...
Από αυτήν την επιλογή χαμένη είναι η αρχαία τραγωδία, που για πρώτη φορά θα αντιπροσωπευτεί στο πρόγραμμα των Επιδαυρίων με μία μονάχα παράσταση, τονΟιδίποδα τύραννο, σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, με έναν θίασο που αποτελείται αποκλειστικά από άνδρες ηθοποιούς. Ακόμη και το Εθνικό Θέατρο, που κατεβαίνει στην Επίδαυρο με την πλέον αναμενόμενη παράσταση αυτού του καλοκαιριού στο αργολικό θέατρο, τον Αμφιτρύωνα του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, επέλεξε να παρουσιάσει μιαν αρχαιόθεμη κωμωδία αντί της τραγωδίας που συνήθως επέλεγε ως «πρώτη» του παράσταση.
Φαίνεται πως η αντίληψη που πρυτανεύει στις σκέψεις όλων είναι ότι σε εποχές κρίσης και οικονομικών δυσκολιών, εποχές συλλογικής κατάθλιψης ίσως, ο κόσμος έχει ανάγκη από «ελαφρύτερα» θεάματα, που δεν θα επιδεινώνουν την ήδη επιβαρυμένη κατάστασή του... Αν κάτι τέτοιο ισχύει, μένει να αποδειχθεί επί σκηνής. Άλλωστε, όπως λέει και ο Γ. Λούκος, «η κρίση σε κάνει και σκέπτεσαι, κι επειδή οι καλλιτέχνες σκέπτονται, αντιδρούν πολύ ωραία και δημιουργούν», ανεξαρτήτως του είδους με το οποίο καταπιάνονται.
- Μικρή Επίδαυρος
Η μόνη διεθνής παραγωγή, η προστέθηκε εκτάκτως προκειμένου να «γλυκάνει» το πικρό χάπι των ματαιώσεων, θα βρεθεί στο θέατρο της Μικρής Επιδαύρου. Πρόκειται για την Μπαλάντα του γέρου ναυτικού, το ρομαντικό ποίημα του Σάμιουελ Κόλεριτζ (1772-1834), που θα παρουσιάσει η γνωστή Ιρλανδή ηθοποιός Φιόνα Σω, μαζί με την σκηνοθέτιδα του Μάμα μία Φιλίντα Λόιντ. Οι υπόλοιπες τέσσερις εβδομάδες στη Μικρή Επίδαυρο μοιράζονται σε θεατρικές παραστάσεις (Αντιγόνη από τον Δ. Μπίτο καιΕπίδαυρος από τους Α. Αζά και Π. Τσινικόρη) και συναυλίες (Αλκίνοος Ιωαννίδης και Αλκηστις Πρωτοψάλτη - Στέφανος Κορκολής).
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
- Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
* 6-7/7: Σοφοκλή, Οιδίπους Τύραννος, σκην. Τσέζαρις Γκραουζίνις (ΔΗΠΕΘΕ Βόλου)
* 13-14/7: Αριστοφάνη, Νεφέλες, σκην. Νίκος Μαστοράκης (Εθνικό Θέατρο)
* 20-21/7: Αριστοφάνη, Ιππής, σκην. Σταμάτης Φασουλής (ΚΘΒΕ)
* 27-28/7: Αριστοφάνη, Εκκλησιάζουσες, σκην. Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος (Θέατρο του Ν. Κόσμου)
* 3-4/8: Μολιέρου, Αμφιτρύων, σκην. Λευτέρης Βογιατζής (Εθνικό Θέατρο)
* 10-11/8: Αριστοφάνη, Όρνιθες, σκην. Γιάννης Κακλέας (ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης)
Μικρή Επίδαυρος
* 13-14/7: Συναυλία Αλκίνοου Ιωαννίδη
* 20-21/7: Σοφοκλή, Αντιγόνη, σκην. Δημήτρης Μπίτος (Ομάδα ΑΣΙΠΚΑ)
* 27-28/7: Επίδαυρος. Ένα ντοκιμαντέρ, σκην. Ανέστης Αζάς - Πρόδρομος Τσινικόρης
* 3-4/8: Σάμιουελ Κόλεριτζ, The rime of the Ancient Mariner, Φιόνα Σω
* 10-11/8: Ρεσιτάλ με τραγούδια σε στίχους Οδυσσέα Ελύτη, Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Στέφανος Κορκολής
No comments:
Post a Comment