ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ «Στρατιώτης» του Αριστοφάνη

«Εσβησε» στα 72 του το πρωί του Σαββάτου ο πληθωρικός και χαρισματικός σκηνοθέτης και ηθοποιός που μέσα από το κωμικό αναδείκνυε το τραγικό, με όχημα το γέλιο

Ο Θύμιος Καρακατσάνης στην «Ειρήνη»

Ο Θύμιος. Eτσι τον αποκαλούσαν οι θεατές. Με το μικρό του όνομα. Σα να ήταν ο φίλος τους. Τουλάχιστον έτσι τον ένιωθαν. Τον ακολουθούσαν σε όλη τη θεατρική του σταδιοδρομία, υποστήριζαν τις επιλογές του και ποτέ δεν τον πρόδωσαν. Ούτε κι εκείνος. Γιατί ο Θύμιος Καρακατσάνης στήριγμά του είχε την αγάπη του κόσμου. Αυτού του κόσμου που, είτε έπαιζε σε κεντρικό αθηναϊκό θέατρο είτε σε θέατρο της περιφέρειας, ήταν εκεί για να τον επιβραβεύσει με το χειροκρότημά του. Απόδειξη της μοναδικής σχέσης του με το κοινό, του επικοινωνιακού χαρίσματος που τον διέκρινε, ήταν αυτό που συνέβαινε μετά το τέλος της κάθε παράστασης, όταν η αυλαία είχε πέσει. Φορώντας ακόμη το κοστούμι του ρόλου του, έβγαινε μόνος του στη σκηνή και, απευθυνόμενος στην πλατεία, μιλούσε για διάφορα θέματα της επικαιρότητας.

Η γλώσσα του κοφτερή και κριτική. Δεν χαριζόταν. Ελεγε δυνατά τη γνώμη του και υπερασπιζόταν με πάθος τις απόψεις του, όποιες κι αν ήταν αυτές. Βαθιά πολιτικοποιημένος δεν δίσταζε να τοποθετηθεί δημοσίως πάνω σε κοινωνικά ζητήματα. Αυτός ο δρόμος, ο δύσκολος, τον έφερε πολλές φορές αντιμέτωπο με πρόσωπα και καταστάσεις (γνωστά τα σχόλιά του για τον Σταμάτη Σπανουδάκη, αλλά και η υπερασπιστική στάση που κράτησε υπέρ του Λάκη Λαζόπουλου στην αγωγή εναντίον του τελευταίου από την Εφη Σαρρή). Δεν έβαλε, όμως, ποτέ νερό στο κρασί του. Ακολούθησε τα πιστεύω του, μέχρι το τέλος. Τα σεβάστηκε, όπως σεβάστηκε τις επιλογές του, το θέατρο που διακονούσε, τον θεατή που ερχόταν να τον δει. Ισως γι' αυτό κάποιοι από τους συναδέλφους του τον είχαν χαρακτηρίσει "δύσκολο" χαρακτήρα.

Καλλιτέχνης πληθωρικός και χειμαρρώδης, άνθρωπος με έντονη προσωπικότητα, ο Θύμιος Καρακατσάνης "έφυγε" το πρωί του Σαββάτου, στο σπίτι του, στην Παιανία. Ησυχα. Στα 72 του. Το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε με τον καρκίνο επιδεινώθηκε από τη νόσο του Πάρκινσον. Εως το τέλος βρισκόταν κοντά του η αγαπημένη του σύζυγος Ρούλα και οι δύο τους κόρες, Αλεξάνδρα και Κατερίνα. Η (νέα) περιπέτεια της υγείας του (γιατί προ εικοσαετίας είχε παλέψει με τον καρκίνο κι είχε βγει νικητής) ξεκίνησε πέρυσι. Τον Μάρτιο πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, αλλά το καλοκαίρι τον βρήκε ήδη ταλαιπωρημένο από την ασθένεια, ανήμπορο πλέον να αντισταθεί "στου σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη" το κέλευσμα.

Γιάννης Μπέζος
«Ηταν πολύ λαϊκός ηθοποιός -με την καλή έννοια του «λαϊκού»- και τρομερά επικοινωνιακός. Διέθετε απίστευτη και μεγάλη καλλιτεχνική τρέλα. Ο συνδυασμός ήταν εκρηκτικός. Στα όρια του φαινομένου».

Σκηνοθέτης πολύ καλός, ηθοποιός χαρισματικός. Η κωμική του στόφα σπάνια. Μέσα από το κωμικό αναδείκνυε το τραγικό. Με όχημα το γέλιο οδηγούσε στον κλαυσίγελο, με τρόπο ευφυή και απόλυτα θεατρικό. Απογείωνε τον ρόλο με άνεση κι ευκολία ζηλευτή. Σκηνική ευστροφία, φαντασία, ιδιαίτερο στυλ και μια καλλιτεχνική "τρέλα" τον χαρακτήριζαν, δημιουργώντας ένα δυνατό μείγμα.

Οι ερμηνείες του στον Αριστοφάνη θεωρούνται υποδειγματικές, γι' αυτό είχε τον τίτλο του κατεξοχήν αριστοφανικού ηθοποιού. Το 1993, μάλιστα, που ερμήνευσε τη "Λυσιστράτη" στην Επίδαυρο το θέατρο "βούλιαξε" από κόσμο. Χιλιάδες θεατές απαίτησαν να τον δουν με αποτέλεσμα να... "γίνει του... Καρακατσάνη", όπως έμελλε να μείνουν αυτά τα δύο βράδια στην ιστορία των Επιδαυρίων. Εκτοτε το θέατρο του Πολυκλείτου δεν έχει ξαναδεί τόσο κόσμο.

Πέτρος Φιλιππίδης
«Υπήρξε μέγιστος ηθοποιός. Μέγιστος δάσκαλος στην κωμωδία και μέγιστος δάσκαλος στον Αριστοφάνη».

Ο Θύμιος Καρακατσάνης αγάπησε πολύ το θέατρο και τον αγάπησε κι αυτό. Τα τελευταία χρόνια έκρυβε πίκρα μέσα του. Την πίκρα του δημιουργού που θέλει να δημιουργήσει με τον τρόπο που ξέρει, αλλά το τοπίο γύρω του έχει αλλάξει κατά πολύ.

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα, στις 11.30 το πρωί, στο νεκροταφείο Παιανίας, σε στενό οικογενειακό κύκλο. Η οικογένειά του αντί στεφάνων παρακαλεί τα χρήματα να δοθούν στον σύλλογο "Η καρδιά του παιδιού". "Η τέχνη πενθεί. Το θέατρο πενθεί. Οι θεατρόφιλοι πενθούν. Ολοι πενθούμε". Αυτό είναι το δικό μας μήνυμα, Θύμιο. Καλό σου ταξίδι.

Γιάννης Ζουγανέλης
«Του απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτά που έχει προσφέρει στην πατρίδα, στην αισθητική και στον τρόπο που έπαιζε την κωμωδία».

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ

Για το μέλλον όλων των παιδιών φοβάμαι. Τα παιδιά μου δεν ζουν έξω από την κοινωνία και ούτε μπορεί κανείς να διαφυλάξει τα παιδιά του. Το μόνο που μπορείς είναι να τα διδάξεις. Και, δυστυχώς, η διδαχή είναι να τα κάνεις να αποστρέφονται τον κόσμο».

Πίκρα. Αυτή είναι η ζωή δυστυχώς. Αυτά είναι τα όρια της ύπαρξης. Δεν γίνεται αλλιώς. Πήγα στο νεκροταφείο της Παιανίας και παρακάλεσα να γράψουν όταν φύγω από τη ζωή: "Επί του παρόντος λείπω, αφήστε μήνυμα"».Θύμιος Καρακατσάνης

Τάσος Ψαρράς
«Ο Θύμιος ήταν εξαιρετικός συνεργάτης, φοβερά φιλότιμος, επαγγελματίας. Προσαρμόστηκε πάρα πολύ γρήγορα σε έναν ρόλο κινηματογραφικό, σε έναν ρόλο κάθε άλλο παρά κωμικό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα είχα έναν τόσο καλό συνεργάτη».

ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Γιάννης Μπέζος

«Ηταν πολύ λαϊκός ηθοποιός -με την καλή έννοια του «λαϊκού»- και τρομερά επικοινωνιακός. Διέθετε απίστευτη και μεγάλη καλλιτεχνική τρέλα. Ο συνδυασμός ήταν εκρηκτικός. Στα όρια του φαινομένου».

Πέτρος Φιλιππίδης

«Υπήρξε μέγιστος ηθοποιός. Μέγιστος δάσκαλος στην κωμωδία και μέγιστος δάσκαλος στον Αριστοφάνη».

Γιάννης Ζουγανέλης

«Του απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ γι' αυτά που έχει προσφέρει στην πατρίδα, στην αισθητική και στον τρόπο που έπαιζε την κωμωδία».

Τάσος Ψαρράς

«Ο Θύμιος ήταν εξαιρετικός συνεργάτης, φοβερά φιλότιμος, επαγγελματίας. Προσαρμόστηκε πάρα πολύ γρήγορα σε έναν ρόλο κινηματογραφικό, σε έναν ρόλο κάθε άλλο παρά κωμικό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα είχα έναν τόσο καλό συνεργάτη».