Χορεύοντας την... αποτυχία

• Ο οξυδερκής Γουίλιαμ Φορσάιθ αυτή τη φορά υπογράφει την παράσταση «Yes we can't»

Στιγμιότυπο από το «Yes we can't» που παρουσιάζει η ομάδα του Γουλίαμ Φορσάιθ στο Φεστιβάλ Αθηνών.

«Ναι, δεν μπορούμε ν΄αποφασίσουμε πώς θα είναι αυτό το κομμάτι» είπε, κάποτε, σε μια κουβέντα με τους χορευτές του ο Γουίλιαμ Φορσάιθ μεταξύ σοβαρού και αστείου. Η εν λόγω φράση έδωσε κατά πάσα πιθανότητα τον τίτλο στην παράσταση «Yes we can't» (Δεν Μπορούμε Ναι) που παρουσιάζει η ομάδα του σπουδαίου «αμερικανού της Ευρώπης» όπως έχει χαρακτηριστεί ο 60χρονος σήμερα χορογράφος στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (3-5 Ιουλίου, Πειραιώς 260). Η πρεμιέρα δόθηκε τον Μάρτιο του 2008 στη Δρέσδη κι ωστόσο η παράσταση «ξαναδουλεύτηκε» στη Βαρκελώνη δύο χρόνια αργότερα οδηγώντας σε μια ολοκληρωτικά αναθεωρημένη εκδοχή της πρώτης παραγωγής. Παρόλο που δραματουργικά έχουμε να κάνουμε με δυο διακριτές «προτάσεις», εξίσου αναγνωρίσιμη είναι και η σύνδεση μεταξύ τους όπως και με πολυάριθμες από τις δουλειές των τελευταίων 25 χρόνων του Φορσάιθ με το επίμονα επανερχόμενο θέμα της αποτυχίας.

Και στην παράσταση αυτή - ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 14 ετών - ο Φορσάιθ μένει πιστός στη βασική του πεποίθηση ότι το χορογραφικό του σύμπαν μπορεί να χωρέσει τα πάντα. Εν προκειμένω, ο χορογράφος - ο οποίος τα τελευταία 30 χρόνια κατόρθωσε ν΄αλλάξει την ίδια την τοπογραφία του χορού αίροντας, επί της ουσίας, τον διαχωρισμό μεταξύ κλασικού και σύγχρονου, καλεί τον θεατή ν΄ανακαλύψει την θεατρική του οδυξέρκεια εμπνεόμενος από την γλώσσα του Σάμιουελ Μπέκετ.

Εχοντας συνεργαστεί με σημαντικά συγκροτήματα της Ευρώπης (μπαλέτο της Στουτγάρδης, μπαλέτο της Φραγκφούρτης κ. α) το 2005 ο Φορσάιθ ίδρυσε την δική του ομάδα συνεχίζοντας τις συνεργασίες που ανέπτυξε τα προηγούμενα 25 χρόνια παράγοντας έργα με τη μορφή παραστάσεων, εγκαταστάσεων και κινηματογραφικών ταινιών, αλλά και έργα με τη χρήση πολυμέσων για παιδαγωγικούς σκοπούς.