Πορεία στα δύσκολα χρόνια

• Θριαμβευτική επιστροφή για το «Chicken Soup With Barley» του ’58

The Guardian

Το έργο του Αρνολντ Γουέσκερ «Chicken Soup With Barley» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1958 και τώρα κάνει μια θριαμβευτική επιστροφή στο Royal Court Theatre, σε σκηνοθεσία του Ντόμινικ Κουκ, για να μας θυμίσει το χάρισμα του συγγραφέα να γεννά δυνατά συναισθήματα, ενώ πραγματεύεται μεγάλες ιδέες. Με χρονικό ορίζοντα μιας εικοσαετίας, το έργο παρακολουθεί την πορεία μιας εβραϊκής οικογένειας του Λονδίνου με κυρίαρχη φιγούρα τη μητέρα, τη δυναμική και απτόητη Σάρα, και με φόντο την κατάρρευση της πίστης στην κομμουνιστική ιδεολογία. Το 1936 υπάρχει μια αισθητή ατμόσφαιρα ελπίδας, καθώς η οικογένεια ενώνεται για να αντιμετωπίσει τους μελανοχίτωνες του Μόσλεϊ, ενώ οι νεαροί ιδεαλιστές τρέχουν στην Ισπανία για να συμμετάσχουν στις Διεθνείς Ταξιαρχίες. Το 1946, στη δεύτερη πράξη, η Σάρα αγωνίζεται να κρατήσει ενωμένη την οικογένεια, καθώς ο αδύναμος, ανεπρόκοπος σύζυγός της, ο Χάρι, παθαίνει εγκεφαλικό, και η κόρη της, η Αντα, απορρίπτει τη βιομηχανική κοινωνία. Και όταν φτάνουμε στο 1956, με τη σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία και την ανάπτυξη ενός νέου ατομικιστικού υλισμού, η Σάρα φαίνεται όλο και πιο απομονωμένη στην πολιτική αισιοδοξία της. Ενα από τα κατορθώματα του Γουέσκερ είναι ότι ανεβάζει επί σκηνής διαφορετικές μορφές σοσιαλισμού: αν της Σάρας είναι ενστικτώδης, του γιου της, του Ρόνι, είναι ρομαντικός, ενώ της συνδικαλίστριας νύφης της πραγματιστικός. Ο συγγραφέας είναι επίσης ικανός να δείχνει τις ανθρώπινες σχέσεις να δοκιμάζονται ως το σημείο της ρήξης. Ιδιαίτερα συγκλονιστική είναι η κορύφωση του έργου, όταν ο νεαρός Ρόνι, συγκλονισμένος από τη θέα των σοβιετικών τανκς να μπαίνουν στη Βαρσοβία, αντιμετωπίζει την ακλόνητη πίστη της μητέρας του στη σοσιαλιστική αδελφοσύνη. Στον ρόλο της Σάρας, η Σαμάνθα Σπάιρο συλλαμβάνει τέλεια το αδάμαστο πνεύμα της ηρωίδας της, το χιούμορ και τη βαθύτερη ανθρωπιά της. Ο Ντάνι Γουέμπ είναι κι αυτός εξαιρετικός στον ρόλο του συζύγου: καθώς κάθεται σκυφτός προσπαθώντας να αντέξει τη λεκτική επίθεση της Σάρας, μοιάζει σαν να συρρικνώνεται μπροστά στα μάτια μας. Πολύ καλοί και οι άλλοι ερμηνευτές, ανάμεσά τους ο Τομ Ρόζενταλ στον ρόλο του ιδεαλιστή Ρόνι. [Η Καθημερινή, 26/6/2011]