ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Κυριακή, 18 Σεπτεμβρίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 
«Πήχτωσε το βράδυ. Λιγόστεψε κι ο αχός απ' τα κυπαρίσσια. Ανάψανε οι λαμπάδες τ' ουρανού. Ολα ήταν γάλα... γάλα... λουλακί... και σπίθες. Το ποτάμι μουρμούριζε μες στον ύπνο του κρυφά παραμιλητά. Το παιδί κείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε... ολόκληρο το βράδυ. Εγραψε το πιο πικρό, το πιο μεγάλο του παραμύθι. Την αυγή ξεκίνησε. Ηταν παρηγορημένο. Είχε καταφέρει όλη τη νύχτα να μετρήσει τ' άστρα. Να τα μετρήσει όλα... σιγά σιγά... ένα ένα... Ολα... Και τα βρήκε σωστά». Με τ' άστρα οδηγό, μια από τις πιο δημοφιλείς περιπέτειες στη χώρα της γνώσης και της ελευθερίας -βασισμένη στο βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη «Ενα παιδί μετράει τ' άστρα»- θα ζωντανέψει σε θεατρική διασκευή Λάκη Λαζόπουλου και σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα, από το τρίτο δεκαήμερο του Οκτώβρη, στη Νεανική Σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Ο Γιάννης Ρήγας, σ' ένα διάλειμμα από τις προετοιμασίες, ξεναγεί τον «ΑτΚ» στα μυστικά της διαδρομής, αλλά και στα ατού του κειμένου: «Το ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου ήταν μια επιλογή του καλλιτεχνικού διευθυντή και νομίζω ότι είναι σοφή επιλογή, μια που επαναπροσδιορίζουμε πολλά πράγματα στις μέρες μας και μεταξύ αυτών και την ανάγκη μας για μάθηση. Το κεντρικό θέμα του έργου είναι η ανάγκη ενός νέου παιδιού να διεκδικήσει πάση θυσία το αναφαίρετο δικαίωμά του να μάθει, να σπουδάσει και έτσι να γίνει ενεργό μέλος μιας κοινωνίας, να έχει άποψη και λόγο, να συνομιλήσει με τους άλλους και στο κάτω να μπορεί να ονειρευτεί καλύτερα. Ο πρωταγωνιστής μας, ο Μέλιος (θα τον υποδυθεί ο Γιάννης Καραούλης), το υπέροχο αυτό παιδί -που προφανώς πρόκειται για τον ίδιο το συγγραφέα- ανήκει σε κατώτερη κοινωνική τάξη και η γνώση είναι μονόδρομος. Αλλά περιγράφεται τόσο όμορφα η όλη πορεία, πώς θα εγκαταλείψει τα πρόβατα, το χωριό, πώς θα παλέψει με νύχια και με δόντια για να διεκδικήσει το δικαίωμα αυτό χωρίς να μπορεί κανείς να τον σταματήσει, ούτε δάσκαλοι ούτε επίσιμο κράτος. Είναι πολύ σκοτεινή η περίοδος που περνάμε και μοιάζει το ίδιο σκοτεινή με τότε. Ομως πάντοτε η ελπίδα και το όνειρο έρχονται από τα παιδιά, από εκείνα που δεν έχουμε προλάβει να επηρεάσουμε με τις ανοησίες, εκείνα που θα μας δείξουν το δρόμο για άλλη μια φορά με τις μικρότητες, τις ανασφάλειες, τα μικροσυμφέροντα. Γιατί ο Μέλιος δεν πάσχει από τις ασθένεις αυτές, είναι ένα αγνό παιδί, που βλέπει μπροστά και ξέρει από ένστικτο ότι το μεγάλο εφόδιο είναι η γνώση. Οχι απαραίτητα ως χρηστικό στοιχείο, αλλά ως πολιτισμός. Ο Λουντέμης γράφει με συγκίνηση και δεν ντρέπεται γι' αυτό, γι' αυτό είναι και αλησμόνητος».
Νεανικός θυμός
Σχετικά με τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και τη σκηνοθετική προσέγγιση, ο ίδιος περιγράφει: «Ολα τα πρόσωπα που περιλαμβάνονται στην ιστορία διακρίνονται από μεγάλες εντάσεις. Ο Λουντέμης γνωρίζει το θυμό της νεότητας και αυτός ο θυμός υπάρχει έντονα στο έργο. Και είναι αυτός ο νεανικός θυμός που αποτελεί το τέλειο αντίδοτο στην υπνηλία και στον καθωσπρεπισμό. Επίσης υπάρχει διάχυτη μια ένταση, λόγω συγκρούσεων. Συγκρούσεων τάξεων, ιδεολογιών, αντιλήψεων. Και μέσα σ' όλα αυτά διεισδύει ο έρωτας με τον υπέροχο τρόπο εκείνης της εποχής. Η παράσταση θα ακουμπά χρονικά στην εποχή του βιβλίου. Οι σκηνικές εικόνες θα ενισχύσουν επίσης την εξαιρετική ατμόσφαιρα της εποχής, που μαρτυρούν τον επηρεασμό της ελληνικής κοινωνίας από τους νέους παράγοντες, την εποχή της ανοικοδόμησης -για την οποία γίνεται λόγος στο β' μέρος- ακόμη και για την εισβολή της ξένης, αγγλόφωνης κουλτούρας στην ελληνική ύπαιθρο. Ολα αυτά, όμως, μέσα από ένα ανέβασμα που θα παραμένει σύγχρονο και επίκαιρο αισθητικά».
Για τη συνεργασία με τον Λάκη Λαζόπουλο ξεκαθαρίζει: «Το στοίχημα πάντα μ' ένα τέτοιο βιβλίο και ειδικά με το συγκεκριμένο είναι να το χωρέσει στον εξ ορισμού δεδομένο χρόνο της παράστασης. Η διασκευή πατάει ακριβώς πάνω στο κείμενο. Κινείται ελλειπτικά, χωρίς να αφήνει κενό, σκιαγραφεί το πρόσωπο του Μέλιου και καταφέρνει να πει την ιστορία από την αρχή ώς το τέλος. Ο Λάκης Λαζόπουλος έσκυψε με βαθιά συγκίνηση και με το σεβασμό που αρμόζει στο πρωτότυπο».
Ας σημειωθεί ότι σε σκηνοθεσία και πάλι του Γιάννη Ρήγα, στο πλαίσιο των φετινών Δημητρίων, επαναλαμβάνεται η παράσταση «Ελληνική Νομαρχία» με ελεύθερη είσοδο για το κοινό στις 7 & 8 Οκτωβρίου, στις 21.00, στο γκαράζ της Μονής Λαζαριστών. Το κείμενο αγνώστου συγγραφέα -εκδόθηκε το 1806 στην Ιταλία και με εξώφυλλο λευκό χωρίς τίτλους μεγέθους μικρότερου ενός βιβλίου τσέπης, ώστε να βρίσκει «καταφύγιο» στις φουστανέλες και τα πουκάμισα- δίνει σύμφωνα με το σκηνοθέτη φωνή στο υποσυνείδητο του κάθε Ελληνα.