Η "Κουζίνα" του Γουέσκερ, "χάρτης" της φρενίτιδας, της πίεσης και των ανθρώπινων σχέσεων, σε απευθείας σύνδεση από τη σκηνή Ολίβιε στο Μέγαρο
Η ευρηματική παραγωγή -όπως έγραψε ο βρετανικός Τύπος- του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας και η σκηνοθεσία του Μπιζάν Σεϊμπανί μεταμορφώνουν ένα νατουραλιστικό δράμα σε μια έξοχα χορογραφημένη εναλλαγή σκηνών
Οι κατσαρόλες αχνίζουν, τα τηγάνια παίρνουν φωτιά, οι μπαλτάδες επιτίθενται ανελέητα στα κρέατα, οι σεφ δίνουν εντολές με στόμφο, οι βοηθοί εκτελούν έναν άγριο χορό ανάμεσα στις εστίες, οι σερβιτόροι καταρρέουν στο πάτωμα, τα πιάτα σπάνε, οι σερβιτόρες απαγγέλλουν ασθμαίνοντας τις παραγγελίες τους, το άγχος ξεχειλίζει, το τυραννικό αφεντικό δεν χαρίζεται σε κανέναν. Σκηνοθέτης, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, μηχανικοί ήχου και τριάντα ηθοποιοί δημιουργούν την απόλυτη κουζίνα εστιατορίου στη σκηνή Ολίβιε του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, μια χορευτική παντομίμα με εξοντωτικούς ρυθμούς, έναν χάρτη της φρενίτιδας, της πίεσης και των ανθρώπινων σχέσεων, που κρύβονται πίσω από κάθε πιάτο που προσγειώνεται στο τραπέζι των θαμώνων του.
Μετά το "One Man, Two Guvnors", "Η Κουζίνα" του Αρνολντ Γουέσκερ είναι η δεύτερη ζωντανή αναμετάδοση για φέτος, στις 6 Οκτωβρίου, στην αίθουσα "Αλεξάνδρα Τριάντη", στο πλαίσιο της συνεργασίας του "Μεγάρου Μουσικής Αθηνών" με το "National Theatre Live", που φέρνει στην Αθήνα τις πιο "φρέσκες" παραγωγές του θεατρικού Λονδίνου (με αγγλικούς υπότιτλους). Στην "Κουζίνα", άνθρωποι που συμβιώνουν λόγω της δουλειάς τους, σεφ, σερβιτόροι και πορτιέρηδες, απ' όλη την Ευρώπη ? Αγγλοι, Ιρλανδοί, Γερμανοί, Εβραίοι ? συνομιλούν και φλερτάρουν καθώς προσπαθούν να επιβιώσουν. Ο Πίτερ, ένας κεφάτος νέος μάγειρας, συνθλίβεται από την ένταση. Ανάμεσα στην προετοιμασία των πιάτων, καταφέρνει να διατηρεί δεσμό με την παντρεμένη σερβιτόρα Μονίκ κάνοντας διαρκώς όνειρα για μια καλύτερη ζωή. Αλλά μέσα στην οχλοβοή της κουζίνας όλοι βρίσκονται στο χείλος της κατάρρευσης.
Ο Αρνολντ Γουέσκερ, από τους κορυφαίους της γενιάς των "Angry Young Men" (Θυμωμένων Νέων Ανδρών), νεαρών δραματουργών που προέρχονταν από τη λαϊκή και τη μεσαία τάξη και έχτιζαν τα έργα τους με τα υλικά της καθημερινότητας και της άμεσης εμπειρίας τους και δημιούργησαν μια νέα κίνηση στο βρετανικό θέατρο στη δεκαετία του ΄50, έγραψε την "Κουζίνα" το 1959. Αποτύπωσε εκεί την εμπειρία του από τα χρόνια που και ο ίδιος δούλεψε σε κουζίνες εστιατορίων.
Η "Κουζίνα" είναι το πρώτο βρετανικό έργο που βάζει την εργασία στο κέντρο της σκηνής σε μια ζοφερά κωμική και οργισμένη ανατομία της ζωής και ταυτόχρονα είναι μια χαρτογράφηση της μεταπολεμικής βρετανικής κοινωνίας. Τοποθετεί τον χώρο εργασίας στο προσκήνιο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε μία "μαύρη", κωμική και ορμητική προσέγγιση της καθημερινότητας, που τρέχει σε ξέφρενους ρυθμούς, όταν η εργασία απειλεί να προσδιορίσει την ταυτότητά μας.
Η ευρηματική παραγωγή -όπως έγραψε ο βρετανικός Τύπος- του Εθνικού και η σκηνοθεσία του Βρετανοϊρανού Μπιζάν Σεϊμπανί μεταμορφώνουν ένα νατουραλιστικό δράμα σε μια έξοχα χορογραφημένη εναλλαγή σκηνών, αξιοποιεί τις βασικές και προφητικές ποιότητες του έργου και ισορροπεί ανάμεσα στο πραγματικό και το ονειρικό. Αφήνει την κίνηση να πάρει το προβάδισμα από τις λέξεις και δημιουργεί ένα μπαλετικό τελετουργικό κουζίνας, μια οπτική συμφωνία και, εκεί που οι λέξεις δείχνουν την κούραση του χρόνου, ένα πανδαιμόνιο δραστηριότητας τις ξεπερνάει και συναρπάζει το κοινό.
Η μεγάλη ομάδα των ηθοποιών εκτελεί έναν άθλο και παίζει άνετα και άμεσα με λεπτές αποχρώσεις χαρακτήρων και ο Νταν Τζονς κάνει θαύματα με ένα σύμπαν φυσικών ήχων, που κάνει τους θεατές να πιστεύουν ότι αυτό που δεν βλέπουν είναι εκεί.
- Εκανε πρεμιέρα το 1959
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 27/9/2011
No comments:
Post a Comment