Η Σύλβια Λιούλιου με τους ηθοποιούς που συμμετέχουν στην παράσταση του «Αίαντα» (31/7, 1/8, Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου).
Μια νεαρή ταλαντούχα σκηνοθέτις, ένας πυρήνας καλλιτεχνών οι οποίοι εγκαινιάζουν την έρευνά τους πάνω στο αρχαίο δράμα. Στο κέντρο της συνάντησής τους η παράσταση «Αίας» (ο δεύτερος του φετινού καλοκαιριού!) του Σοφοκλή, που θα παρουσιαστεί την ερχόμενη εβδομάδα (31/7, 1/8, 9 μ.μ.) στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου σε σκηνοθεσία της Σύλβιας Λιούλιου.
«Διάλεξα τον “Αίαντα” όχι με άξονα την πιθανότητα για πολιτική ερμηνεία του έργου αλλά με οδηγό τη συγκίνηση που νιώθω για το ποίημα αυτό που μιλάει για έναν θάνατο που θα συμβεί και μια κηδεία που διακυβεύεται», λέει η Σύλβια Λιούλιου σε συνομιλία της με την «Κ».
Τρία χρόνια μετά την παρουσίαση του σολωμικού «Λάμπρου» στο Φεστιβάλ Αθηνών, η σκηνοθέτις επιστρέφει, αυτή τη φορά με έναν ήρωα που «υπερασπίζεται τις ιδέες και τις αξίες του σε τόσο ακραίο βαθμό, ώστε να φτάσει στην “αναίρεσή” του, δηλαδή την αυτοκτονία». «Ετσι ακραίος είναι ο σολωμικός “Λάμπρος”», υπενθυμίζει η Σ. Λιούλιου. «Μόνο που με ηθικά κριτήρια ο Λάμπρος είναι φαύλος. Ο Αίας είναι μέγας, ανδρείος, άφταστος. Είναι όλος ο ομηρικός κόσμος της “Ιλιάδας”. Διάλεξα τον Αίαντα από έρωτα για το πρόσωπο του ενός που καίγεται από την αίσθησή του για το άδικο».
Η Σύλβια Λιούλιου έχει σπουδάσει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας, στο Royal Holloway University και στη Royal Academy of Dramatic Art στο Λονδίνο. Αλλες παραστάσεις που έχει σκηνοθετήσει είναι ο «Πελεκάνος» του Στρίντμπεργκ στο Bios, «Μια μετέωρη κυρία» με τη Ρούλα Πατεράκη στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το έργο «Αέρας» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη στο θέατρο Πόλη με τη Ράνια Οικονομίδου και τη Ρένη Πιττακή κ.ά.
Τη ρωτάω να μου πει για την ομάδα των καλλιτεχνών με την οποία δουλεύει τον «Αίαντα». «Προϋπήρξε η επιθυμία μου για συνεργασία με τον Χάρη Φραγκούλη και του πρότεινα το έργο. Οταν δέχθηκε, άρχισα με προσοχή να δημιουργώ την ομάδα των ηθοποιών (Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Σοφία Κόκκαλη, Μιχάλης Σαράντης, Θάνος Τοκάκης και Νικόλας Χανακούλας). Είχαμε τη σπουδαία αρωγή του ποιητή Νίκου Παναγιωτόπουλου σε όλο το διάστημα της εμβάθυνσης στο έργο και το αρχαίο κείμενο. Διαβάσαμε πολύ και βυθιστήκαμε στον ομηρικό κόσμο, στη σύγχρονη ελληνική ποίηση, στον λόγο του Κωστή Παπαγιώργη. Μελετήσαμε τις τελετουργίες πέριξ του θανάτου στην αρχαιότητα, σε φυλές πρωτόγονες, στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Δημιουργήσαμε σταδιακά έναν παραστασιακό κώδικα που πατάει στην έννοια του συνόλου». Πόσο επίκαιρος ή όχι είναι ο «Αίας»; «Δεν νιώθω πως ο “Αίας” έχει να πει κάτι με την έννοια ενός πολιτικού μηνύματος», απαντάει η Σύλβια Λιούλιου. «Ο δικός μας “Αίας” μπορεί ενδεχομένως να προσφέρει λίγη συγκίνηση. Μια μικρή ψυχική δόνηση που το αίσθημά της να είναι παρηγορητικό προς τον θεατή για όσο κρατήσει».
«Διάλεξα τον “Αίαντα” όχι με άξονα την πιθανότητα για πολιτική ερμηνεία του έργου αλλά με οδηγό τη συγκίνηση που νιώθω για το ποίημα αυτό που μιλάει για έναν θάνατο που θα συμβεί και μια κηδεία που διακυβεύεται», λέει η Σύλβια Λιούλιου σε συνομιλία της με την «Κ».
Τρία χρόνια μετά την παρουσίαση του σολωμικού «Λάμπρου» στο Φεστιβάλ Αθηνών, η σκηνοθέτις επιστρέφει, αυτή τη φορά με έναν ήρωα που «υπερασπίζεται τις ιδέες και τις αξίες του σε τόσο ακραίο βαθμό, ώστε να φτάσει στην “αναίρεσή” του, δηλαδή την αυτοκτονία». «Ετσι ακραίος είναι ο σολωμικός “Λάμπρος”», υπενθυμίζει η Σ. Λιούλιου. «Μόνο που με ηθικά κριτήρια ο Λάμπρος είναι φαύλος. Ο Αίας είναι μέγας, ανδρείος, άφταστος. Είναι όλος ο ομηρικός κόσμος της “Ιλιάδας”. Διάλεξα τον Αίαντα από έρωτα για το πρόσωπο του ενός που καίγεται από την αίσθησή του για το άδικο».
Η Σύλβια Λιούλιου έχει σπουδάσει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας, στο Royal Holloway University και στη Royal Academy of Dramatic Art στο Λονδίνο. Αλλες παραστάσεις που έχει σκηνοθετήσει είναι ο «Πελεκάνος» του Στρίντμπεργκ στο Bios, «Μια μετέωρη κυρία» με τη Ρούλα Πατεράκη στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το έργο «Αέρας» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη στο θέατρο Πόλη με τη Ράνια Οικονομίδου και τη Ρένη Πιττακή κ.ά.
Τη ρωτάω να μου πει για την ομάδα των καλλιτεχνών με την οποία δουλεύει τον «Αίαντα». «Προϋπήρξε η επιθυμία μου για συνεργασία με τον Χάρη Φραγκούλη και του πρότεινα το έργο. Οταν δέχθηκε, άρχισα με προσοχή να δημιουργώ την ομάδα των ηθοποιών (Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Σοφία Κόκκαλη, Μιχάλης Σαράντης, Θάνος Τοκάκης και Νικόλας Χανακούλας). Είχαμε τη σπουδαία αρωγή του ποιητή Νίκου Παναγιωτόπουλου σε όλο το διάστημα της εμβάθυνσης στο έργο και το αρχαίο κείμενο. Διαβάσαμε πολύ και βυθιστήκαμε στον ομηρικό κόσμο, στη σύγχρονη ελληνική ποίηση, στον λόγο του Κωστή Παπαγιώργη. Μελετήσαμε τις τελετουργίες πέριξ του θανάτου στην αρχαιότητα, σε φυλές πρωτόγονες, στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Δημιουργήσαμε σταδιακά έναν παραστασιακό κώδικα που πατάει στην έννοια του συνόλου». Πόσο επίκαιρος ή όχι είναι ο «Αίας»; «Δεν νιώθω πως ο “Αίας” έχει να πει κάτι με την έννοια ενός πολιτικού μηνύματος», απαντάει η Σύλβια Λιούλιου. «Ο δικός μας “Αίας” μπορεί ενδεχομένως να προσφέρει λίγη συγκίνηση. Μια μικρή ψυχική δόνηση που το αίσθημά της να είναι παρηγορητικό προς τον θεατή για όσο κρατήσει».
No comments:
Post a Comment