Το πρωινό του Σαββάτου ήταν διαφορετικό στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου. Κι αυτό γιατί υπήρχε μια ξεχωριστή πρόταση από το θέατρο Νο της Ιαπωνίας.
Μια πρόταση για να παρακολουθήσουμε, με ελεύθερη είσοδο, στις 6 το πρωί, την τελετή της επίκλησης του Ηλιου. Και παρά τη δύσκολη ώρα, στη διαδρομή για το αρχαίο θέατρο είχε δημιουργηθεί μια μεγάλη ουρά αυτοκινήτων. Και στις 6 ακριβώς, περισσότερα από 1.000 άτομα, άρχισαν να παρακολουθούν, για περίπου μία ώρα μια αρχέγονη τελετή, που οι καλλιτέχνες του Θεάτρου Νο έκαναν δώρο στο ελληνικό κοινό, σαν αντίδωρο στην πρόσκληση του Φεστιβάλ Αθηνών.
Η τελετή ξεκίνησε με τον ήχο του γιαπωνέζικου φλάουτου να σκίζει την ησυχία του χώρου. Οι Ιάπωνες ηθοποιοί, με μουσικά όργανα, με τον χαρακτηριστικό ρυθμό της μελωδίας τους –που θυμίζει πολύ τους βυζαντινούς ήχους-, με τις χαρακτηριστικές πλουμιστές και πολύπλοκες στολές τους, με τις απαραίτητες σιωπές τους, πάνω στο σκηνικό που το βράδυ της Παρασκευής παρουσίασαν τη «Νέκυια», τη ραψωδία λ της Οδύσσειας δηλαδή, ξεδίπλωσαν αυτή την παραδοσιακή τελετουργία.
Οι Ελληνες θεατές παρακολούθησαν το μοναδικό αυτό θέαμα, με απόλυτο σεβασμό σε αυτόν τον παλιό και μακρινό πολιτισμό, με μόνη προσθήκη του δυτικού τρόπου θέασης, το χειροκρότημα στο τέλος.
Μια πρόταση για να παρακολουθήσουμε, με ελεύθερη είσοδο, στις 6 το πρωί, την τελετή της επίκλησης του Ηλιου. Και παρά τη δύσκολη ώρα, στη διαδρομή για το αρχαίο θέατρο είχε δημιουργηθεί μια μεγάλη ουρά αυτοκινήτων. Και στις 6 ακριβώς, περισσότερα από 1.000 άτομα, άρχισαν να παρακολουθούν, για περίπου μία ώρα μια αρχέγονη τελετή, που οι καλλιτέχνες του Θεάτρου Νο έκαναν δώρο στο ελληνικό κοινό, σαν αντίδωρο στην πρόσκληση του Φεστιβάλ Αθηνών.
Η τελετή ξεκίνησε με τον ήχο του γιαπωνέζικου φλάουτου να σκίζει την ησυχία του χώρου. Οι Ιάπωνες ηθοποιοί, με μουσικά όργανα, με τον χαρακτηριστικό ρυθμό της μελωδίας τους –που θυμίζει πολύ τους βυζαντινούς ήχους-, με τις χαρακτηριστικές πλουμιστές και πολύπλοκες στολές τους, με τις απαραίτητες σιωπές τους, πάνω στο σκηνικό που το βράδυ της Παρασκευής παρουσίασαν τη «Νέκυια», τη ραψωδία λ της Οδύσσειας δηλαδή, ξεδίπλωσαν αυτή την παραδοσιακή τελετουργία.
Οι Ελληνες θεατές παρακολούθησαν το μοναδικό αυτό θέαμα, με απόλυτο σεβασμό σε αυτόν τον παλιό και μακρινό πολιτισμό, με μόνη προσθήκη του δυτικού τρόπου θέασης, το χειροκρότημα στο τέλος.
No comments:
Post a Comment