Για μια ακόμη χρονιά, ο Μάιος είναι ο μήνας που "το γαλλικό θέατρο μιλά
ελληνικά"... Με έξι, αυτή τη φορά, έργα νέων αλλά και παλαιότερων
Γάλλων δραματουργών, περισσότερο πολιτικά από κάθε άλλη φορά, το
Φεστιβάλ "Το γαλλικό θέατρο à la Grecque" θα υποδεχθεί τους πιστούς του
φίλους στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης, από 14 έως και 31 Μαΐου.
"Στην περίοδο ανανέωσης και αμφισβήτησης που διανύει η Ελλάδα, το θέατρο εμφανίζεται ως ένας ιδιαίτερα δραστήριος χώρος καλλιτεχνικής δημιουργίας, αντανάκλαση των σύγχρονων, επιτακτικών αναγκών", είπε, κατά τη χθεσινή παρουσίαση, η "ψυχή" της διοργάνωσης, ο διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Ολιβιέ Ντεκότ.
Μιλώντας για την πρωτοβουλία του Ινστιτούτου, ο Ολ. Ντεκότ τόνισε πως "επιδιώκουμε την αμοιβαία προβολή ελληνικών και γαλλικών θεατρικών έργων, ώστε να αναδείξουμε τους στενούς δεσμούς που ενώνουν συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς των δύο χωρών μας". Ως απόδειξη, αναφέρθηκε στην παρουσίαση, το καλοκαίρι, της Αγγέλας του Σεβαστίκογλου στα γαλλικά, από τον Λουντοβίκ Λαγκάρντ, στο πλαίσιο της έκδοσης στα γαλλικά μιας ανθολογίας νεοελληνικού έργου, με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου.
Οι έξι σκηνοθέτες, που ήταν παρόντες στη χθεσινή παρουσίαση, μίλησαν για τα έργα που θα παρουσιάσουν στο Φεστιβάλ. Η Βάσια Ατταριάν χαρακτήρισε το Burn baby burn της Καρίν Λακρουά, κείμενο για τη μνήμη με "κινηματογραφικές αναφορές και μπεκετικές απηχήσεις", ενώ ο Αλέξανδρος Ευκλείδης, γνωστός σκηνοθέτης του μουσικού θεάτρου, στην πρώτη του σκηνοθεσία πρόζας καταπιάνεται με το ΤΙΝΑ του Σιμόν Γκρανζά, ένα ακτιβιστικό κείμενο με πρώτη ύλη την οικονομική θεωρία και πρακτική που οδήγησε στην κρίση, "μια παράσταση με υλικό πολύ πιο κοντά στην ελληνική καθημερινή εμπειρία, παρά τη γαλλική".
Η Λουίζα Κωστούλα (γνωστή στον χώρο της μουσικής ως Violet Louise) χαρακτήρισε τα Θέατρα του Ολιβιέ Πυ ως ένα "μανιφέστο κατά τη πολιτικής βίας των καιρών μας και της εξουσίας, με πολλή μουσική", ενώ ο Κ. Α. Αλάτσης, στην πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο Τέλος του έρωτα του Πασκάλ Ραμπέρ, ένα ποιητικό κείμενο με έντονη προφορικότητα.
Τέλος, ο Κωνσταντίνος Χατζής καταπιάνεται με το αριστούργημα του Ενζό Κορμάν Η θύελλα επιμένει, ένα κείμενο που διερωτάται για την αναγκαιότητα της τέχνης μετά το Ολοκαύτωμα, με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κοτανίδη, και ο Ένκε Φεζολλάρι με το Ακριβώς το τέλος του κόσμου του πρόωρα χαμένου από AIDS Ζαν-Λυκ Λαγκάρς, που θέτει στο επίκεντρό του, με τρυφερό τρόπο, ακριβώς αυτήν την αποκάλυψη...
Σπύρος Κακουριώτης
"Στην περίοδο ανανέωσης και αμφισβήτησης που διανύει η Ελλάδα, το θέατρο εμφανίζεται ως ένας ιδιαίτερα δραστήριος χώρος καλλιτεχνικής δημιουργίας, αντανάκλαση των σύγχρονων, επιτακτικών αναγκών", είπε, κατά τη χθεσινή παρουσίαση, η "ψυχή" της διοργάνωσης, ο διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Ολιβιέ Ντεκότ.
Μιλώντας για την πρωτοβουλία του Ινστιτούτου, ο Ολ. Ντεκότ τόνισε πως "επιδιώκουμε την αμοιβαία προβολή ελληνικών και γαλλικών θεατρικών έργων, ώστε να αναδείξουμε τους στενούς δεσμούς που ενώνουν συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς των δύο χωρών μας". Ως απόδειξη, αναφέρθηκε στην παρουσίαση, το καλοκαίρι, της Αγγέλας του Σεβαστίκογλου στα γαλλικά, από τον Λουντοβίκ Λαγκάρντ, στο πλαίσιο της έκδοσης στα γαλλικά μιας ανθολογίας νεοελληνικού έργου, με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου.
Οι έξι σκηνοθέτες, που ήταν παρόντες στη χθεσινή παρουσίαση, μίλησαν για τα έργα που θα παρουσιάσουν στο Φεστιβάλ. Η Βάσια Ατταριάν χαρακτήρισε το Burn baby burn της Καρίν Λακρουά, κείμενο για τη μνήμη με "κινηματογραφικές αναφορές και μπεκετικές απηχήσεις", ενώ ο Αλέξανδρος Ευκλείδης, γνωστός σκηνοθέτης του μουσικού θεάτρου, στην πρώτη του σκηνοθεσία πρόζας καταπιάνεται με το ΤΙΝΑ του Σιμόν Γκρανζά, ένα ακτιβιστικό κείμενο με πρώτη ύλη την οικονομική θεωρία και πρακτική που οδήγησε στην κρίση, "μια παράσταση με υλικό πολύ πιο κοντά στην ελληνική καθημερινή εμπειρία, παρά τη γαλλική".
Η Λουίζα Κωστούλα (γνωστή στον χώρο της μουσικής ως Violet Louise) χαρακτήρισε τα Θέατρα του Ολιβιέ Πυ ως ένα "μανιφέστο κατά τη πολιτικής βίας των καιρών μας και της εξουσίας, με πολλή μουσική", ενώ ο Κ. Α. Αλάτσης, στην πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο Τέλος του έρωτα του Πασκάλ Ραμπέρ, ένα ποιητικό κείμενο με έντονη προφορικότητα.
Τέλος, ο Κωνσταντίνος Χατζής καταπιάνεται με το αριστούργημα του Ενζό Κορμάν Η θύελλα επιμένει, ένα κείμενο που διερωτάται για την αναγκαιότητα της τέχνης μετά το Ολοκαύτωμα, με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κοτανίδη, και ο Ένκε Φεζολλάρι με το Ακριβώς το τέλος του κόσμου του πρόωρα χαμένου από AIDS Ζαν-Λυκ Λαγκάρς, που θέτει στο επίκεντρό του, με τρυφερό τρόπο, ακριβώς αυτήν την αποκάλυψη...
Σπύρος Κακουριώτης
- Η ΑΥΓΗ, 28.04.2015
No comments:
Post a Comment