Ο λόγος του Κώστα Ταχτσή συνεχίζει να συγκινεί ακόμη, κι ας έχουν περάσει πάνω από 25 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία του... Απόδειξη η επιτυχία που σημείωσε το Τρίτο στεφάνι, στην παράσταση του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου που σκηνοθέτησε ο Τάκης Τζαμαργιάς, που το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.
Πρόκειται για πρόσκληση που έγινε με πρωτοβουλία του ΔΘΠ, προκειμένου να τιμήσει τον τέως καλλιτεχνικό διευθυντή του, και θα παρουσιαστεί για έξι παραστάσεις, από την Τετάρτη έως και την Κυριακή.

"Κατάλαβα πόσο πολύ δεμένοι είμαστε με το έργο δουλεύοντάς το στην Κύπρο", μας λέει ο σκηνοθέτης του. "Ανιχνεύει σε βάθος την έννοια της ελληνικότητας, γι' αυτό και επέλεξα δύο Ελλαδίτισσες ηθοποιούς, την Αννίτα Σαντοριναίου και τη Στέλα Φυρογένη, για τους ρόλους της Εκάβης και της Νίνας. Πρόκειται για δύο εμβληματικές φιγούρες, μέσα από τις οποίες περνά όλη η ιστορία της Ελλάδας, η ανάδυση του μικροαστισμού, η ρευστότητα της πολιτικής, που με τον τρόπο τους επηρεάζουν τις ζωές αυτών των γυναικών. Στην παράσταση επικεντρώθηκα σε αυτές και όχι τόσο στα ιστορικά γεγονότα, μιας και το κυπριακό κοινό δεν έχει τις ίδιες προσλαμβάνουσες".
Ρωτήσαμε τον Τ. Τζαμαργιά για την ανταπόκριση που συνάντησε: "Λόγω της τρίωρης διάρκειας, όλοι προέβλεπαν ότι δεν θα έχει επιτυχία και, ομολογώ, είχα απογοητευτεί. Το κοινό όμως μας αιφνιδίασε! Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη διαρκώς, δόθηκε παράταση, ενώ ο θίασος θα επαναλάβει τις παραστάσεις τον Μάιο - Ιούνιο", λέει. "Νομίζω πως είναι σημαντικό ότι ο ΘΟΚ επιστρέφει με μια παράσταση στην Ελλάδα, γιατί πλέον δεν συμμετέχει ούτε στην Επίδαυρο, όπως παλιά. Βρίσκονται και αυτοί, όπως και εμείς, σε φάση επαναπροσδιορισμού".
Σχετικά με τη διάρθρωση της παράστασης, επισημαίνει ότι "το κείμενο που διασκεύασε ο Σάββας Κυριακίδης διαμορφώνει τρία διακριτά σκηνικά μέρη: τον κόσμο της Νίνας, τον κόσμο της Εκάβης και την κοινή ζωή τους", ενώ επισημαίνει τον καταλυτικό ρόλο που παίζει η μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα. "Η παράσταση προσπαθεί να φωτίσει το αυτοβιογραφικό στοιχείο, επιτρέποντας στον θεατή να αισθανθεί πόσο αντιφατικός, αλλά και μεγάλος συγγραφέας ήταν ο Ταχτσής".
Επισημαίνει μάλιστα ότι οι ηθοποιοί αποτελούν το ατού της παράστασης: "Στην πραγματικότητα, είναι παράσταση συνόλου, που προέκυψε μέσα από ομαδική δουλειά. Χάρηκα που δούλεψα μαζί τους".

Σπύρος Κακουριώτης