Φωτεινή Δάρρα: «Με το μιούζικαλ πραγματοποιώ ένα παιδικό μου όνειρο»

Με το ένα πόδι στη Royal Academy του Λονδίνου και το άλλο στο «Γκαζάρτε» βρίσκεται αυτό τον καιρό η Φωτεινή Δάρρα

• Της Γιωτας Συκκα,  Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Kυριακή, 1 Aπριλίου 2012

Από τα χρόνια των σπουδών της στο Εθνικό Ωδείο και τη Σχολή Θεατρικών Σπουδών Θεοδοσιάδη ήθελε να γνωρίσει καλύτερα τον κόσμο των μιούζικαλ. Και παρότι στην πορεία έδωσε δεκάδες συναυλίες, ηχογράφησε δίσκους και συμμετείχε σε θεατρικές παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου, του ΚΘΒΕ και στο ελεύθερο θέατρο, πάντα έμενε μέσα της εκείνη η επιθυμία που είχε στα 20 της χρόνια. Eτσι, ανάμεσα σε σχέδια και τις τέσσερις παραστάσεις που ετοίμασε για το «Γκαζάρτε», η Φωτεινή Δάρρα έκανε και το παλιό όνειρο πραγματικότητα: Σπουδές στη Royal Academy.

Στο Λονδίνο τη βρήκαμε σε ένα από τα διαλείμματα από τα μαθήματα φωνητικής, για να μιλήσουμε για τις αλλαγές στη ζωή της. Γι’ αυτό που ξεκίνησε πέρυσι, όταν συνεργάστηκε με τους Ραμίν Καρίμλο, Σάιμον Μπέιλι και Στίβεν Ράιμαν Χιουζ, σημαντικούς πρωταγωνιστές του West End του Λονδίνου, σε μια παραγωγή με αποσπάσματα από διάσημα έργα, όπως τα «Οι άθλιοι», «Cats», «Nine», «Miss Saigon», «We will rock you», «Το φάντασμα της όπερας», «Tommy» κ.ά. Τότε ο παραγωγός της παράστασης τής πρότεινε να την ακούσει μια κορυφαία δασκάλα της περίφημης μουσικής ακαδημίας.

Το «Στάλσιμο» από τις «Μάγισσες της Σμύρνης» του Δημήτρη Παπαδημητρίου που της τραγούδησε, όταν εκείνη της ζήτησε «κάτι ελληνικό», άρεσε πολύ.

Παράλληλη εργασία

Τα μαθήματα ξεκίνησαν κανονικά, το πρόγραμμα είναι γεμάτο και πιεστικό και, όπως φαίνεται, η διαδρομή Αθήνα – Λονδίνο θα είναι συχνή τους επόμενους μήνες. Με ένα διάλειμμα για τις παραστάσεις στο Γκαζάρτε που άρχισαν χθες (οι επόμενες στις 7, 21 και 28 Απριλιου) και λίγες ημέρες ξεκούρασης τον Ιούλιο.

«Δεν αφήνω την καριέρα στη χώρα μου», ξεκαθαρίζει η Φωτεινή Δάρρα. «Είναι μια παράλληλη εργασία. Στην ουσία πραγματοποιώ το όνειρο των παιδικών μου χρόνων, να μελετήσω δηλαδή τη μουσική κουλτούρα των μιούζικαλ. Το είδα ως επιπλέον εμπειρία. Το γεγονός ότι είμαι επαγγελματίας βοήθησε ώστε να μην αρχίσω από το πρώτο έτος, όπως άλλοι σπουδαστές».

Δεν φιλοδοξεί να κάνει καριέρα σ’ αυτόν τον χώρο στο εξωτερικό. «Εμένα με ενδιαφέρει πως, όταν φύγω από εδώ, θα είμαι καλύτερη τραγουδίστρια. Μπορεί περιστασιακά να καταπιαστώ με το μιούζικαλ, όμως δεν είναι αυτή η ταυτότητά μου. Θα ήθελα να ξανοιχτώ σε άλλες τεχνικές, να ανοίξω τους ορίζοντές μου – μην ξεχνάτε πως δεν είναι η κουλτούρα μας τα μιούζικαλ. Αυτή τη διαφορετικότητα πάντως, που έχει ο Ελληνας καλλιτέχνης, την αναζητούν ώστε να ενσωματωθεί στη δική τους κουλτούρα στο πλαίσιο της τεχνικής τους βέβαια. Διαφορές υπάρχουν: “Ανορθογραφίες”, οι οποίες στη δική μας μουσική κουλτούρα είναι σωστές, ενώ στη δική τους λάθος. Αυτές όμως οι “ανοθρογραφίες” είναι που τους γοητεύουν. Πρέπει να διατηρείς την προσωπικότητά σου, μου λένε οι δασκάλες μου, τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ελλάδα».

Καινούργια γενιά

Αγαπημένο της μιούζικαλ είναι «Το φάντασμα της όπερας». Από τους ρόλους που δεν πρόκειται να ξεχάσει. Ομως η παραμονή στο Λονδίνο τη βοηθάει να ανακαλύψει και την καινούργια γενιά δημιουργών, ακούγοντας τους συμμαθητές της αλλά και πηγαίνοντας όποτε έχει χρόνο στο θέατρο. «Ο καλλιτέχνης και δη ο τραγουδιστής δεν πρέπει ποτέ να σταματάει τη μελέτη και τα μαθήματα. Πρέπει να κάνεις κάποια διαλείμματα, έναν – δυο μήνες, για να επεξεργάζεσαι όσα μαθαίνεις, αλλά να μην επαναπαύεσαι».

Η ερώτηση είναι αναμενόμενη – την ακούει συχνά από τους φίλους της: Πώς αντιμετωπίζουν μια Ελληνίδα αυτή την εποχή στο Λονδίνο; «Στον καλλιτεχνικό χώρο υπάρχει ευγένεια και σεβασμός, δεν κάνουν διαχωρισμούς ούτε είναι αδιάκριτοι. Επιπλέον υπάρχουν και άλλοι ξένοι σπουδαστές και δεν ασχολούνται με τις ιδιαιτερότητες, πολιτικές και οικονομικές, κάθε χώρας. Αγένεια όμως συνάντησα σε ταξί. «Από την Ελλάδα είσαι; Μήπως περισσεύουν τίποτα χρήματα;».

Πώς βλέπει τα πράγματα από αυτή την απόσταση; «Ολη η Ευρώπη ζει τις δυσκολίες της και στον χώρο της τέχνης, δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα». Γι’ αυτό στο Γκαζάρτε το πρόγραμμα τής δίνει μια αισιόδοξη υπόσχεση. Δεν είναι μόνο τα τραγούδια που επέλεξε, αλλά και η οικειότητα του χώρου. «Ο κόσμος έχει ανάγκη την κοντινή σχέση, ειδικά αυτή την εποχή».

Αραγε την ίδια ανάγκη νιώθει και ο καλλιτέχνης; «Πολίτης είναι κι αυτός. Πρέπει όμως να μετατρέψει αυτή την ανασφάλεια σε δύναμη. Οπως μεταβολίζουμε μέσα στο σώμα μας τις κακές ουσίες και τις κάνουμε καλές, αυτό πρέπει να κάνουν και οι καλλιτέχνες».

Στη σκηνή της οδού Βουτάδων στο Γκάζι, η Φωτεινή Δάρρα επιδιώκει την ατμόσφαιρα μιας μεγάλης παρέας. Εχοντας δίπλα της τέσσερις μουσικούς, τον Γιώργο Παπαχριστούδη στο πιάνο, τον Ανδρέα Μουζάκη στα ντραμς, τον Τεό Λαζάρου στο μπάσο και τον Σίμο Συμεωνίδη στην κιθάρα, ακολουθεί μια διαδρομή με τραγούδια που αγαπήσαμε από τις φωνές των Nάνας Μούσχουρη, Βίκυς Μοσχολιού, Φλέρυς Νταντωνάκη, Μαρίας Φαραντούρη, Sinead O’ Connor, Whitney Houston, Bob Dylan, Beatles, Freddy Mercury, Emma Shaplin κ.λπ. Μα και επιτυχίες από το προσωπικό της ρεπερτόριο.