«Αυτοί που βρίσκονται ψηλάθεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ.
Ο λόγος; Εχουνε κιόλας φάει» Μπ. Μπρεχτ
Σε λίγες μέρες (στις 9 Απρίλη) πραγματοποιούνται εκλογές στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, στο μεγαλύτερο σωματείο στο χώρο του θεάματος – ακροάματος. Μπροστά στις εκλογές κορυφώνεται μία πρωτοφανής επίθεση που οργανώνεται το τελευταίο διάστημα και έχει στόχο τον αφοπλισμό των ηθοποιών μπροστά στην μεγάλη επίθεση που ήδη δέχονται και φυσικά θα συνεχιστεί αμείωτα από την κυβέρνηση – όποια κι αν είναι αυτή το επόμενο διάστημα – την ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο που λυμαίνεται το χώρο.
Αιχμή του δόρατος της επίθεσης που οργανώνεται από τμήματα της εργοδοσίας στο χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης, είναι ο αντικομμουνισμός. Στο ρυθμό αυτής της επίθεσης χορεύουν φυσικά όλες οι πολιτικές δυνάμεις με πρώτους και καλύτερους τους οπορτουνιστές, τον ΣΥΝ\ΣΥΡΙΖΑ που και στο χώρο του ΣΕΗ πάει χέρι-χέρι με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Εχουν γράψει στη σημαία τους «τέρμα πια στο κόκκινο ΣΕΗ», «να φύγουν οι κομμουνιστές από το Σωματείο» και προσπαθούν να παρουσιάσουν την επιχειρηματολογία τους ως νέα, καινούρια, φρέσκια.
Το τι επιδιώκουν όσο κι αν προσπαθούν να το συσκοτίσουν, είναι φανερό.
Σε κείμενα που διακινούνται ετούτη την περίοδο στα θέατρα υπονοείται πως η Συλλογική Σύμβαση είναι πια μια πολυτέλεια, πως επιλεκτικά πια μόνο μπορεί να τηρείται. Σε συζητήσεις που γίνονται παρουσία ιδιοκτητών θεάτρων αγανακτούν ορισμένοι για τις απεργίες και κάνουν λόγο για το «δικαίωμα στην απεργοσπασία». Σε τηλεοπτικές εκπομπές αναφέρεται πως το δίλημμα βρίσκεται «ανάμεσα σε ένα κιλό κρέας και στο σανίδι» καλώντας ιδιαίτερα τους νέους ηθοποιούς να δουλεύουν τσάμπα. Με λίγα λόγια οι χορτασμένοι του χώρου χλευάζουν την αγωνία όσων ηθοποιών επιμένουν ότι πρέπει να ζουν από τη δουλειά τους, ότι έχουν δικαιώματα.
Ας σκεφτεί όμως κανείς. Ωφέλησε ή έβλαψε τον κλάδο και μάλιστα τους πιο φτωχούς από τους ηθοποιούς το γεγονός ότι στο τιμόνι του Σωματείου βρίσκονταν οι ταξικές δυνάμεις με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές;
Το ΣΕΗ όλο το προηγούμενο διάστημα έγινε καρφί στο μάτι της εργοδοσίας, του ΥΠΠΟΤ και της κυβέρνησης. Τα έβαλε με τα μεγάλα μονοπώλια του χώρου, την ΕΛΘΕΑ, το Φεστιβάλ Αθηνών. Πήρε μέρος με μεγάλη συμμετοχή σε όλες τις απεργίες, δήλωσε τη συμπαράστασή του στους απεργούς χαλυβουργούς. Αποτέλεσε πόλο συσπείρωσης για άλλα 16 σωματεία και φορείς των καλλιτεχνών, ανοίγοντας διεκδικήσεις και αιτήματα για τον πολιτισμό.
Φυσικά σε όλες αυτές τις μάχες πήρε μέρος πλήθος ηθοποιών, συμμετείχαν στην οργάνωση της πάλης τίμιοι, ανιδιοτελείς αγωνιστές, που «το λέει η ψυχή τους» και δε διστάζουν να συγκρουστούν.
Οι κομμουνιστές ήταν στην πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων και εξασφάλιζαν με τη δράση τους τη σταθερότητα και την επιμονή στη γραμμή της σύγκρουσης. Το ΣΕΗ δε δίστασε να συγκρουστεί όσο ισχυρός κι αν είναι ή φαίνεται ο αντίπαλος. Συμμετέχοντας μαζί με άλλα σωματεία, εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες στο ΠΑΜΕ, έδωσε μάχη ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης – ΕΕ. Ανέδειξε την ανάγκη σύνδεσης και συμπόρευσης με το εργατικό λαϊκό κίνημα προκειμένου να είναι αποτελεσματικοί και νικηφόροι οι αγώνες. Πρόβαλε την ανάγκη ενός μεγάλου μετώπου υπεράσπισης του βιοτικού επιπέδου του λαού, ως προϋπόθεση υπεράσπισης και του πολιτισμού γιατί «ο πεινασμένος δεν έχει μάτια ούτε για το ωραιότερο θέαμα».
Με την σταθερή – χωρίς να παραβλέπουμε αδυναμίες – πολιτική παρέμβαση των κομμουνιστών αντιμετωπίζονται ιδεολογήματα της κυρίαρχης τάξης που προσπαθεί να τα αφομοιώσουν οι εργαζόμενοι ως δικά τους. Η λογική της ανταγωνιστικότητας που υιοθετούν οι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ, βρήκε στο ΣΕΗ και τους ηθοποιούς ισχυρούς πολέμιους.
Οι κομμουνιστές είχαν την δική τους συμβολή στην διαμόρφωση των αιτημάτων του κλάδου, στον εμπλουτισμό των μορφών πάλης. Και με τη συμμετοχή των κομμουνιστών το Σωματείο μπόρεσε να παρακολουθήσει όλες τις σύγχρονες εξελίξεις και να διαμορφώσει διεκδικήσεις και θέσεις. Πρόβαλε αιτήματα κάτω από τα οποία μπορούν να συναντηθούν σε κοινό αγώνα οι ηθοποιοί με τους μικρούς επιχειρηματίες του χώρου π.χ. για τις επιχορηγήσεις στο ελεύθερο θέατρο, ενάντια στην κατάργηση του εργατικού εισιτηρίου κ.λ.π. Πήρε μέρος με νέες μορφές στον αγώνα ενάντια στην άδικη φορολογική πολιτική π.χ με την άρνηση μαζικά των ηθοποιών να πληρώσουν τα χαράτσια.
Η διάθεση των κομμουνιστών για προσφορά ακόμα και όταν απαιτούνται θυσίες, έδωσε κουράγιο, ενέπνευσε τους αγωνιζόμενους ηθοποιούς. Γι’ αυτό και το Σωματείο άντεξε, χωρίς να κάνει πίσω στις μεγάλες πιέσεις της εργοδοσίας, ακόμα και όταν αυτή χρησιμοποιεί εκβιασμούς, απειλές. Γι’ αυτό και εκατοντάδες ηθοποιοί δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω όταν στην μεγάλη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ κατά τη διάρκεια της 48ωρης απεργίας στις 19-20\10, το μπλοκ του ΣΕΗ δέχθηκε κι αυτό δολοφονική επίθεση από παρακρατικούς μηχανισμούς.
Η μεγαλύτερη όμως συμβολή των κομμουνιστών στο Σωματείο και στον κλάδο γενικότερα είναι πως ακούραστα δείχνουν ότι υπάρχει διέξοδος στη σημερινή κατάσταση, ότι η βαρβαρότητα δεν είναι μονόδρομος για τη ζωή της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Χωρίς την πίστη στην προοπτική μιας καλύτερης ζωής, που δεν θα έρθει μονάχη της, αλλά πρέπει να παλέψουμε γι’ αυτήν, μειώνονται οι αντοχές, γεννιέται η απογοήτευση. Οι κομμουνιστές σταθερά, με αταλάντευτη πίστη αναδεικνύουν πως ο λαός όταν θέλει, μπορεί. Πως αν το αποφασίσει είναι παντοδύναμος. Αρκεί να δώσει τις δυνάμεις του, αρκεί να καταθέσει θυσίες, όχι για να ξεπεράσουν οι καπιταλιστές την κρίση, αλλά για να εφορμήσει διεκδικώντας τη δική του εξουσία που θα οικοδομήσει την οικονομία προς όφελός του. Σε μία τέτοια κοινωνία μπορεί πραγματικά να βρει δικαίωση και ο καλλιτέχνης, γιατί απαλλαγμένος από τον αγώνα της βιοπάλης, έχοντας όλη την απαραίτητη υποδομή και τα μέσα για την παραγωγή της τέχνης στη διάθεσή του, θα μπορεί ελεύθερα, δηλαδή συνειδητά να υπηρετεί την τέχνη του και την κοινωνική της αποστολή.
Το επόμενο διάστημα η επίθεση θα μεγαλώσει, θα ενταθεί. Ηδη τον Ιούνιο αναμένονται επιπλέον μέτρα. Οι κομμουνιστές συνειδητοποιούμε τη μεγάλη ευθύνη που μας αναλογεί όχι μόνο να ξεπεράσουμε με αποφασιστικότητα και ταχύτητα τις αδυναμίες που έχουμε, αλλά και για να συμβάλλουμε όσο περνάει από το χέρι μας το ΣΕΗ να παίξει κι έναν άλλο ρόλο. Δεν αρκεί σήμερα το Σωματείο να συσπειρώνει και να οργανώνει την πάλη των ηθοποιών. Χρειάζεται να μπει μπροστά μαζί με τα άλλα καλλιτεχνικά σωματεία που ακολουθούν ταξική γραμμή για να συμβάλλει στην εμψύχωση του λαού που μάχεται. Με την τέχνη τους οι ηθοποιοί, οι μουσικοί και άλλοι καλλιτέχνες μπορούν να βρεθούν στο πλάι όλων των αγωνιζόμενων στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, όπου υψώνεται φωνή αντίστασης, όπου οργανώνεται η ταξική πάλη. Για να γίνει η τέχνη η φωνή όχι των δυνατών του πλούτου,των ατομιστών και των συμβιβασμένων, αλλά η φωνή των αγωνιστών και των ανυπότακτων.
Η σταθερή παρουσία των κομμουνιστών για χρόνια στο τιμόνι της διοίκησης του ΣΕΗ έχει οπλίσει τους ηθοποιούς με αγωνιστικές παρακαταθήκες που μπορούν να αξιοποιήσουν. Πρόκειται για σωματείο με μεγάλους κλαδικούς, αλλά και κοινωνικούς αγώνες στην ιστορία του. Με αυτό θέλουν να τελειώσουν όσοι πολεμούν τη συμμετοχή των κομμουνιστών στο ΣΕΗ.
Το ΚΚΕ και οι φίλοι του είμαστε περήφανοι όχι γιατί τόσα χρόνια «έχουμε το ΣΕΗ» όπως λένε οι αντίπαλοι, αλλά γιατί έχουμε κι εμείς τη συμβολή μας ώστε οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι ηθοποιοί να έχουν το αγωνιστικό, ασυμβίβαστο σωματείο τους.
Β.Π., ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 1 Απρίλη 2012
No comments:
Post a Comment