22 θεατές κάθε φορά έχουν την ευκαιρία να πενθήσουν χαμογελώντας τον 20ό αιώνα
Ο «Κήπος Στάχτες - Από το βελούδινο άλμπουμ του 20ού αιώνα» είναι θεατρική μεταφορά της τριλογίας του Ντανίλο Κις «Το οικογενειακό μας τσίρκο»
Ουγγαρία. Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ενα παιδί, ο μικρός Αντρέα Σαμ, μετρά τον κόσμο με μνήμες, απώλειες και ταξίδια. Με τη βαθιά μελαγχολία του πατέρα, παραδομένου σε κρίσεις τρέλας, αδικαιολόγητες απουσίες και πυρετώδεις εμπνεύσεις. Με την καρτερικότητα της μητέρας, θλιμμένης μοίρας ενός αβέβαιου πεπρωμένου. Με κιτρινισμένες φωτογραφίες και φθαρμένα οικογενειακά κειμήλια, corpus delicti των παλιών ένδοξων οικογενειακών στιγμών. Με τη γλυκόπικρη ιεροτελεστία του ταξιδιού με τρένο, σημαδεμένη από μυρωδιές ναφθαλίνης, βανίλιας και κολόνιας. Με το αίνιγμα του θανάτου και τον πόνο του πρώτου έρωτα. Με τον κήπο των ονείρων που γρήγορα μπορεί να γίνει στάχτες σ' έναν κατακερματισμένο από τον πόλεμο κόσμο που δεν προσδοκά κανένα θαύμα.
Το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφικής τριλογίας του κορυφαίου Γιουγκοσλάβου συγγραφέα Ντανίλο Κις, "Κήπος Στάχτες - Από το βελούδινο άλμπουμ του 20ού αιώνα", γίνεται παράσταση από τον Ηλία Κουνέλα, σε σύλληψη, σκηνοθεσία και μουσική δική του. Πρόκειται για μία θεατρική μεταφορά της αυτοβιογραφικής τριλογίας του Σερβοούγγρου συγγραφέα, που φέρει τον γενικό τίτλο «Το οικογενειακό μας τσίρκο». Μία αναπαλαίωση της μνήμης, του πατρικού σπιτιού, της τρυφερής ηλικίας. Η παράσταση είχε πρωτοπαρουσιαστεί στην Πάτρα, στον υπέροχο χώρο του Παλιού Αρσακείου, πριν από λίγα χρόνια. Τώρα παίζεται σε ένα νεοκλασικό σπίτι στον Κολωνό (Θυάμιδoς 7, κάθετη στις Ναυπλίου και Αργους), χτισμένο το 1925. Το σπίτι κατοικήθηκε μέχρι το1970 και από τότε έμεινε εγκαταλειμμένο. Ξαναφτιάχτηκε για τις ανάγκες της παράστασης ύστερα από 40 χρόνια σχεδόν, όπου 22 θεατές κάθε φορά έχουν την ευκαιρία να πενθήσουν χαμογελώντας τον 20ό αιώνα...
«Από παιδί ακόμα είχα μία νοσηρή υπερευαισθησία και η φαντασία μου μετέτρεπε τα πάντα σε ανάμνηση. Κάποιες φορές αρκούσε μία μόνο ημέρα, το διάστημα μεταξύ μερικών ωρών, μία συνηθισμένη αλλαγή τόπου, ώστε ένα καθημερινό γεγονός του οποίου τη λυρική αξία δεν ένιωθα όσο ζούσε μέσα μου να στεφανωθεί ξαφνικά με μια υπέροχη ηχώ.
Δυο μέρες στην περίπτωσή μου ήταν αρκετές για να αποκτήσουν τα πράγματα το έλεος της ανάμνησης» γράφει σε σημείο του βιβλίου του ο Ντανίλο Κις. Τη μετάφραση συνυπογράφουν οι Γκάγκα Ρόσιτς και Μαρία Κεσίνη, η σύλληψη - σκηνοθεσία - μουσική είναι του Ηλία Κουνέλα, η κινησιολογική επιμέλεια του Κωνσταντίνου Καρβουνιάρη, τα σκηνικά - κοστούμια της Κατερίνας-Χριστίνας Μανωλάκου και οι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου. Παίζουν: Ζωή Τούντα, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης, Ηλίας Κουνέλας. Η είσοδος είναι ελεύθερη και η χρηματική συνεισφορά προαιρετική. Τηλέφωνο επικοινωνίας: .
Αντιγόνη Καράλη, ΕΘΝΟΣ, 12/4/2012
No comments:
Post a Comment