«Σιγά τα αίματα» μετά μουσικής

• Βασισμένη στην «Ορέστεια» η παράσταση των Στ. Κραουνάκη και Ν. Δήμου

ΤΟ ΒΗΜΑ:  10/10/2011

«Ορέστεια» the next generation. «Ορέστεια» σε μουσική παράσταση. «Ορέστεια» μόνον με άντρες. Ο Σταμάτης Κραουνάκης και ο Ακης Δήμου ανέλαβαν να παρουσιάσουν, μαζί με τη «Σπείρα Σπείρα» μια δική τους, σύγχρονη, εκδοχή της οικογένειας των Ατρειδών, μέσα από την τριλογία του Αισχύλου.

«Ολα έγιναν πολύ απλά», λέει ο Ακης Δήμου καθώς εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο «κλείστηκε» η δουλειά: «Με τον Σταμάτη Κραουνάκη γνωριζόμασταν από παλιά. Ξεναβρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη και μου πρότεινε να κάνουμε κάτι μαζί. Είπα "ναι" κι άρχισα να δουλεύω αμέσως. Ο Κραουνάκης είναι ένας καλλιτέχνης που έχει καθορίσει τη συναισθηματική μου ενηλικίωση. Με τα χρόνια συμπορεύεται μαζί μου, και μιλώ από την πλευρά του θεατή, του αποδέκτη. Προσωπικά μεγαλώνω μαζί με το έργο του που αγαπούσα και αγαπώ πολύ. Χαίρομαι που συναντιόμαστε. Θα ήταν άδικο να μην συναντηθούμε. Και αυτή η συνάντηση γίνεται μαζί με τους Σπείρα-Σπείρα».

«Σιγά τα αίματα» του Ακη Δήμου, σε μουσική και τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη. Σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου, χορογραφία: Φωκάς Ευαγγελινός, σκηνικό: Μανόλης Παντελιδάκης, φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Με τη Σπείρα-Σπείρα. Παραστάσεις στο θέατρο Αθηναΐς. Πρεμιέρα στις 26 Οκτωβρίου.

Ο Ακης Δήμου εξηγεί ότι ήταν ένα θέμα που τον γυρόφερνε: «Ηθελα να κάνω κάτι πάνω στην "Ορέστεια", έστω και ασεβές... Οι Ατρείδες είναι η οικογένεια της Ελλάδας. Και νομίζω ότι για να κάνεις κάτι κωμικό πρέπει να έχει μια δόση απελπισίας. Πάντα πίστευα ότι τα παροξυσμικά αστεία θέλουν ένα υπέδαφος απελπισίας». Δική του πρόταση η τριλογία του Αισχύλου, η παράσταση «Σιγά τα αίματα - next generation» συνδυάζει το θρίλερ με την κωμωδία και καταλήγει να είναι μια μουσική κωμωδία στην οποία ο συγγραφέας έχει γράψει και τους στίχους για 10-12 τραγούδια. «Τα τραγούδια φωτίζουν την πρόζα με κάποιον άλλον τρόπο... Αλλά το έργο νομίζω ότι είναι αχαρακτήριστο. Δομικά κρατά τα στοιχεία της τραγωδίας, αλλά με μια χαλαρότητα». Εξηγεί ότι κρατά τον πυρήνα του μύθου, τα πρόσωπα - την Ηλέκτρα, την Κλυταιμνήστρα, τον Αγαμέμνονα, την Κασσάνδρα, τον Ορέστη, τον Πυλάδη και όλους τους άλλους...

«Παράλληλα είναι και ένα θέατρο μέσα στο θέατρο, καθώς εμφανίζεται επί σκηνής ο Αισχύλος. Επιχειρεί να γράψει την "Ορέστεια" που θα ανέβει στο θέατρο και μαζί παρακολουθούμε την προετοιμασία μιας παράστασης καθώς και την καταγραφή ενός λούνα-παρκ του τρόμου». Θρίλερ, συνεχείς ανατροπές, εκπλήξεις, κορυφώσεις, ύφεση και ένταση, το «Σιγά τα αίματα» αγγίζει τον σουρεαλισμό και αποτελεί το δεύτερο μέρος της προσωπικής τριλογίας του Ακη Δήμου, που ξεκίνησε με το «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης». «Αυτό που έχω προσπαθήσει», λέει ο θεατρικός συγγραφέας «είναι να έχουν τα πρόσωπα διπλή ταυτότητα. Να είναι παράλληλα και σημερινά...», όπως η Ηλέκτρα, για παράδειγμα, που είναι και μια λυσσασμένη ηθοποιός η οποία θέλει να κερδίσει το Επαθλο Κοτοπούλη!

Και γιατί για όλα αυτά έπρεπε να καταπιαστεί ο Ακης Δήμου με την «Ορέστεια», με αρχαίο δράμα, με τραγικούς; Δεν είναι ύβρις; «Τα πολύ σπουδαία έργα», απαντά, «σου επιβάλλουν να είσαι ασεβής απέναντί τους. Ο μύθος είναι τόσο διαδεδομένος. Κανείς τους δεν κινδυνεύει, ούτε ο Αισχύλος, ούτε η "Ορέστεια"... Γι΄αυτό και τα δικά μου βέλη αφορούν στη σημερινή πραγματικότητα», καταλήγει και ενδεικτικά διαβάζει ένα τετράστιχο από τα τραγούδια της παράστασης - το ερμηνεύουν ο Ορέστης με τον Πυλάδη: 

«Αλλιώς το καίμε το χαρτί κι αλλιώς ανάβει

Αντάρτες πήγαν οι γονείς μας στην Αυλίδα

Κι ύστερα βρέθηκαν στο Μόναχο

Και σκλάβοι γύρισαν και χτίσανε τη Θήβα»