«Διάλογος» με τον Ελύτη

Θεατρικό-μουσικό αναλόγιο βασισμένο στο ποιητικό έργο του "Μαρία Νεφέλη" απόψε στο Δημαρχιακό Μέγαρο για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του

To «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά» είναι συμπαραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» και του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.

Με ένα θεατρικό-μουσικό αναλόγιο, που αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εκδοχή της "Μαρίας Νεφέλης", συμπαραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της "Τέχνης" και του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, συμμετέχουν τα 46α Δημήτρια του Δήμου Θεσσαλονίκης στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη.

"Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά" είναι ο τίτλος αυτής της ιδιότυπης παράστασης, που θα παρουσιαστεί στο Δημαρχιακό Μέγαρο αύριο Σάββατο, στις 9 το βράδυ, με είσοδο ελεύθερη για το κοινό. Σύμφωνα με τους συντελεστές, πρόκειται για μια πολυφωνική εκδοχή της "Μαρίας Νεφέλης", ενός από τα σημαντικότερα ποιητικά έργα του Ελύτη, που παρουσιάζεται βέβαια σε αποσπασματική μορφή.

Τη μουσική, που παίζει καθοριστικό ρόλο στη συγκεκριμένη προσέγγιση, έχει γράψει ο Κώστας Βόμβολος και την εκτελεί ζωντανά στην παράσταση, την κίνηση επιμελήθηκε η Στέλλα Μιχαηλίδου, ενώ τη σκηνοθετική επιμέλεια έχει ο Νικηφόρος Παπανδρέου.

Στον ρόλο του ποιητή εμφανίζεται ο Δ. Ναζίρης και της Μαρίας Νεφέλης η πρόεδρος του Τμήματος Θεάτρου Εφη Σταμούλη, ενώ μαζί τους είναι 12 φοιτητές και φοιτήτριες του τμήματος οι: Α. Βισβίκη, Ε. Καρακασίδου, Θ. Κριτσάκης, Ν. Νικητάκης, Μ. Παγουλάτου, Δ. Παπαδοπούλου, Ν. Ράμμος, Κ. Ραμπαβίλας, Β. Τσαβδαρίδου, Χρ. Φλαμπούτογλου, Δ. Φουρλής και Δ. Χαϊνά.

Η "Μαρία Νεφέλη" κυκλοφόρησε το 1978, αλλά γράφτηκε λίγο νωρίτερα, στα χρόνια της δικτατορίας, μέσα στον απόηχο των φοιτητικών εξεγέρσεων στην Ευρώπη με αίτημα να αλλάξουν όλα. Το ποιητικό κείμενο, "διάλογος" ανάμεσα στον ώριμο ποιητή και μια αντισυμβατική νέα γυναίκα, απηχεί το κλίμα εκείνης της εποχής, την ατμόσφαιρα γενικής αμφισβήτησης αλλά και ελπίδας που τη χαρακτήριζε, και εκφράζει το ουτοπικό όραμα της πληρότητας και της ευτυχίας μέσα από την κατάργηση των απαγορεύσεων κάθε είδους.

Ισως αυτό εξηγεί την ιδιαίτερη απήχηση του συγκεκριμένου κειμένου σήμερα: σε μια εποχή απαισιοδοξίας, παραίτησης, ψυχικής καθίζησης, έχουμε ανάγκη από μεγάλα κείμενα που εκφράζουν ποιητικά το όραμα μιας υπέρβασης.