- Του Παναγιωτη Παναγοπουλου, Η Καθημερινή, 17/11/2011
ΚΡΙΤΙΚΗ. Γνωρίζοντας την προηγούμενη δουλειά του Ρόλαντ Εμεριχ, που εξαντλείται σε υπερθεαματικές περιπέτειες καταστροφής σαν το «2012» κανείς δε θα περίμενε ότι θα είχε την ικανότητα να ασχοληθεί με επιτυχία με μια ιστορία σαν αυτή του «Ανώνυμου» (***). Κι όμως ο Εμεριχ τα καταφέρνει πολύ καλά, ίσως επειδή δεν νιώθει τις αγκυλώσεις ενός σκηνοθέτη δραμάτων εποχής.
Εχει στα χέρια του ένα σενάριο για μια πολύ παλιά ιστορία που αμφισβητεί ότι η πατρότητα των έργων του Σαίξπηρ ανήκει στον περιορισμένων σπουδών ηθοποιό. Εδώ και δεκαετίες, μελετητές επιμένουν ότι ο Σαίξπηρ κάλυπτε έναν ευγενή που δεν μπορούσε να αποκαλυφθεί. Ο Εμεριχ έχει επιλέξει ένα από αυτά τα πρόσωπα, το οποίο εκτός των άλλων έχει και μια ιδιαίτερα περίπλοκη σχέση με τη βασίλισσα Ελισάβετ και έχει χειριστεί την ιστορία σαν ένα θρίλερ γύρω από τη δημιουργία και την άσκηση εξουσίας στην ελισαβετιανή αυλή.
Η θεατρική σκηνή και ο κινηματογράφος, το σήμερα και η εποχή του συγγραφέα ενώνονται με ένα καλοστημένο εύρημα και τον Ντέρεκ Τζακόμπι στον ρόλο του αφηγητή, ο οποίος δίνει το απαιτούμενο κύρος σε μια ιστορία που αρκετοί μπορεί να χαρακτηρίσουν τουλάχιστον ελαφριά. Θαυμάσιο είναι όλο το καστ (Ρις Αϊφανς, Βανέσα Ρέντγκρεϊβ, Ντέιβιντ Θιούλις).
No comments:
Post a Comment