Για την Μαρία Πανούτσου το Θέατρο, είναι ένας χώρος έρευνας
των εκφραστικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, χωρίς να αρνείται τον παιδαγωγικό,
ψυχαγωγικό και θεραπευτικό του χαρακτήρα. Ιδιαίτερη αφοσίωση έδειξε κατά την διάρκεια των θεατρικών ερευνών της, στην μελέτη της
κίνησης του σώματος, μαθητεύοντας σε διαφορετικές τεχνικές και προσεγγίσεις.
Πιστεύει ότι η κίνηση του σώματος ολοκληρώνεται μόνο με τον έντεχνα εκφρασμένο
λόγο. Σώμα και φωνή είναι ένα. Από το 1992 χρησιμοποιεί εκτός του θεατρικού κειμένου, το ποιητικό,
πεζογραφικό, δοκιμιακό κείμενο και με εφαλτήριο τον σύνθετο λόγο του Αρχαίου
Ελληνικού Δράματος, συνεχίζει την αναζήτηση, της σχέσης λόγου, κίνησης, νοήματος, δημιουργώντας ένα
ιδιαίτερο θεατρικό κώδικα επικοινωνίας.
Πιστεύει ότι η διδασκαλία
εκτός από λειτούργημα είναι μία
ακόμη μορφή τέχνης. Την ενδιαφέρουν και
δύο ρόλοι που ενυπάρχουν στην διδασκαλία, του διδάσκοντος και του διδασκόμενου.
Η μέθοδός της είναι ουσιαστικά, μια στάση
απέναντι στο υλικό (μνήμη-κοινωνία) που συσσωρεύει καθημερινά ο άνθρωπος
καλλιτέχνης, καθώς και ένας "τρόπος" εξάσκησης για την εφαρμογή μιας
όσο γίνεται πιο προσωπικής έκφρασης.
Η νέα παραγωγή του Θεάτρου Τομή είναι
βασισμένη στον Αιγύπτιο συγγραφέα YUSSUF IDRIS και στο διήγημά του με τίτλο, Σπίτι από Σάρκα που είναι ουσιαστικά μια μελέτη και προσέγγιση του αραβικού
πολιτισμού. Περιοδεύει την "Αντιγόνη" τέταρτη εκδοχή, μία παράσταση
σε συνεχή εξέλιξη και μορφοποίηση, καθώς και την παραγωγή 'Μία Ιστορία με
Τέλος' ένα έργο που ανήκει στο χώρο του θεάτρου Ντοκουμέντο μια και η ιστορία
του έργου είναι μια μαρτυρία της Δ. Μιχαλακέα από τον Ελληνικό εμφύλιο.
No comments:
Post a Comment