Χρειάστηκε να περάσουν 6 χρόνια, να ξοδευτούν 21 δισ. ρούβλια, κάπου 500 εκατ. ευρώ δηλαδή, και να εργαστούν νυχθημερόν 3.000 τεχνικοί, διακοσμητές, μεταφορείς, αλλά και άλλοι εξειδικευμένοι εργάτες που έφτασαν από τα τέσσερα άκρα της Ρωσίας.
Πέντε κιλά χρυσού της επιτοίχιας διακόσμησης γυαλίστηκαν με μείγμα βότκας και βούρτσες από τρίχωμα σκίουρου(REUTERS)Το εγχείρημα της μετατροπής του θεάτρου Μπολσόι, από ένα ερείπιο του 19ου αιώνα σε μια σοφιστικέ, high-teck όψη του 21ου αιώνα, ήταν κολοσσιαίο. Γι' αυτό και η αρχική εκτίμηση για το διάστημα μέσα στο οποίο θα ολοκληρώνονταν οι εργασίες (από το 2005 έως το 2008) ξεπεράστηκε κατά τρία χρόνια.
Αλλά η αποστολή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Και την περασμένη Παρασκευή έγιναν τα εγκαίνια, με ταυτόχρονη τηλεοπτική μετάδοση σε 36 χώρες και με την επισημότητα που δικαιολογούν η ιστορία αλλά και η καλλιτεχνική αξία του εμβληματικού θεάτρου της Ρωσίας.
- Το σφυροδρέπανο
Παρουσία φυσικά του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Μεντβιέντεφ, του πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν κι άλλων αξιωματούχων της ρωσικής πολιτικής ηγεσίας, καθώς και αρχηγών χωρών της Ε.Ε. και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών. Ολοι αυτοί προσήλθαν σ' ένα χώρο που χαιρετίζει την καινούργια του εποχή με έμβλημα, όχι πια το σοβιετικό σφυροδρέπανο -το οποίο αποκαθηλώθηκε στο πλαίσιο της ανακαίνισης- αλλά το δικέφαλο αετό της Ρωσίας.
Με τη σκηνοθετική επίβλεψη του 42χρονου Ντμίτρι Τσερνιάκοφ, μιας διασημότητας της σύγχρονης καλλιτεχνικής σκηνής της Ρωσίας, το γκαλά των εγκαινίων είχε την επιπλέον λάμψη που του προσέδωσε η συμμετοχή μεγάλων ονόματων της λυρικής σκηνής, όπως οι Πλάθιντο Ντομίνγκο, Αντζελα Γκεοργκίου, Ναταλί Ντεσέ κ.ά. Συμμετείχαν φυσικά και οι περίφημοι χορευτές των «Μπολσόι», που προετοίμαζαν επί μήνες τις χορογραφίες της θριαμβευτικής έναρξης: απόδειξη της ρωσικής τελειομανίας τους, το γεγονός ότι όλες οι πρόβες γίνονταν σ' ένα ακριβές αντίγραφο της κεντρικής σκηνής του θεάτρου, που κατασκευάστηκε ειδικά ώστε να εγγυάται την απόλυτη προσομοίωση των πραγματικών σκηνικών συνθηκών.
Η ίδια τελειομανία επιδείχτηκε για να ξαναγίνει το θέατρο ό,τι υπήρξε: «Μπολσόι», που σημαίνει στα ρωσικά «μεγάλο». Διότι μπορεί το αριστουργηματικό νεοκλασικό που βρίσκεται στην καρδιά της Μόσχας, κοντά στο Κρεμλίνο και την Κόκκινη Πλατεία, να διατηρούσε το μεγάλο του καλλιτεχνικό μύθο, συντηρώντας μάλιστα περί τους 2.700 εργαζομένους (εκ των οποίων 850 καλλιτέχνες), αλλά οι κτηριακές συνθήκες ήταν σχεδόν επικίνδυνες. Τα χρόνια και η υγρασία είχαν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια. Και όπως λέει ο σημερινός γενικός διευθυντής του θεάτρου, Ανατόλι Ιξάνοφ, «το κτήριο ήταν σε τέτοια κατάσταση που, τα τελευταία χρόνια, με το φόβο της κατάρρευσης, δεν χρησιμοποιούσαμε πια τα υψηλότερα πατώματα».
Το «Μπολσόι» ιδρύθηκε το 1776, εγκατεστημένο κατ' αρχάς στο θεάτρο Πετρόφσκι. Επειτα από μια καταστροφική πυρκαγιά το 1805, ανακατασκευάστηκε πλήρως και ξανάνοιξε το 1806. Το 1812, με την εισβολή των στρατευμάτων του Ναπολέοντα, καταστράφηκε πλήρως. Το θέατρο ξανάνοιξε το 1825, ξανακάηκε το 1853 και το 1856 πήρε την οριστική του μορφή, μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που μια βόμβα προκάλεσε τεράστιες ζημιές στο κτήριο. Η ανακατασκευή του υπήρξε άμεση και έκτοτε γίνονταν μικροπαρεμβάσεις.
- Υπόγεια επέκταση
Το νέο «Μπολσόι», ύστερα από μια μεγάλη στατική μελέτη, είναι πλήρως στερεωμένο και εξοπλισμένο με τις πιο σύγχρονες ηλεκτρικές εγκαταστάσεις. Είναι επίσης και πολύ μεγαλύτερο: τα 30.366 τ.μ. του παλαιού κτηρίου διπλασιάστηκαν, καθώς το θέατρο επεκτάθηκε υπόγεια. Μια νέα συναυλιακή αίθουσα, 300 θέσεων, κατασκευάστηκε κάτω από την πλατεία του θεάτρου.
Οσο για την ακουστική, σχεδιάστηκε εξαρχής για να επιτευχθεί το ιδανικό αποτέλεσμα, όπως και νέες διαδρομές του Μετρό της Μόσχας, έτσι ώστε να μην περνάει κάτω από το θέατρο τις μέρες που γίνονταν τα τεστ. Στα τελικά ακουστικά τεστ της κεντρικής σκηνής, που μπορεί πλέον να φιλοξενεί ταυτόχρονα 400 καλλιτέχνες, κλήθηκαν να συνδράμουν αστέρες όπως ο Ντομίνγκο. Η ίδια σκηνή που έχει την τεχνική δυνατότητα να προσαρμόζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις του θεάματος (από όπερα σε μπαλέτο) διαθέτει 7 καταπακτές, σε δύο επίπεδα σκαμμένα στο έδαφος και χώρο για ορχήστρα 130 μουσικών.
Ενα από τα εμβληματικά στοιχεία του θεάτρου είναι και ο πολυέλαιος της κεντρικής αίθουσας που έχει διάμετρο 6,5 μέτρα και ζυγίζει 2,5 τόνους: εγκαταστάθηκε το 1863 και φώτιζε το χώρο κατ' αρχάς με κεριά, μέχρι το 1890 και την έλευση του ηλεκτρισμού. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά στην ιστορία του κτηρίου που το γιγαντιαίο αριστούργημα κατέβηκε στο έδαφος, προκειμένου να επιδιορθωθεί και να γυαλιστούν οι 15.000 κρυστάλλινοι «σταλακτίτες» του. Αντιστοίχως σισύφειο έργο ήταν και το γυάλισμα των χρυσών λεπτομερειών της επιτοίχιας διακόσμησης: 5 κιλά διακοσμητικά από καθαρό χρυσό γυαλίστηκαν με την παραδοσιακή ρωσική τεχνική, που θέλει την εμβάπτιση κάθε αντικειμένου σε μείγμα βότκας και το γυάλισμα με βούρτσες από τρίχα σκίουρου!
Η ρωσική παράδοση συνάντησε τη σύγχρονη τεχνολογία, με τρόπο ώστε να διατηρηθούν πλήρως η ομορφιά του νεοκλασικού, αλλά και η ιστορία αυτού του καλλιτεχνικού μύθου της Μόσχας. Εννοείται ότι ουδείς πείραξε τον ειδικό αντιβαλλιστικό τοίχο σε μία από τις κρυφές εισόδους στο θέατρο, ο οποίος είχε κατασκευαστεί ειδικά την εποχή του Στάλιν.
No comments:
Post a Comment