«Κλυταιμνήστρα» με γόβες και αδιάβροχο

• Επτά, Κυριακή 10 Ιουλίου 2011 
• ΤΗΣ ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ 

«ΕΙΣΑΙ ευχαριστημένος τώρα που είσαι πια νεκρός, Αγαμέμνονα;»... Η Κλυταιμνήστρα μένει μόνη στη μεγάλη αίθουσα του παλατιού δίπλα στον νεκρό βασιλιά. Προκλητικά και σαρκαστικά, ομολογεί ότι αυτή τον σκότωσε και εξηγεί γιατί. Μετά την «Ηλέκτρα» (2006) και τον «Αγαμέμνονα» (2008) η Αντζελα Μπρούσκου επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών, αυτή τη φορά με την «Κλυταιμνήστρα», την πιο χαρακτηριστική μορφή στον παλαιό μητριαρχικό κόσμο. Μέσα από την ιδιότυπη περφόρμανς «Κλυταιμνήστρα - Χώρος Ε'», που παρουσιάζεται από την Τετάρτη μέχρι και την Παρασκευή στην Πειραιώς 260, συνδιαλέγεται με το μύθο της ανυπότακτης και παθιασμένης συζύγου, μάνας κι ερωμένης, προσεγγίζοντας επίσης τη σχέση της γυναίκας με τον πόλεμο, την εξουσία και την απώλεια. Τα κείμενα (έρευνα και συνεργασία Παρθενόπη Μπουζούρη) -εκτός από την αρχαία τραγωδία-, των Μίλερ, Χόφμανσταλ, Σαρτρ, Μπρίκνερ αλλά και της Σάρας Κέιν, ετερόκλητα στην πρώτη ματιά, κυκλώνουν το πρόσωπο της ηρωίδας αναδεικνύοντας πολλές πλευρές και συμπεριφορές της: η μητέρα, η σύζυγος, η δολοφόνος, η φοβισμένη γυναίκα που βλέπει την επέλαση των γηρατειών και της φθοράς.

«Το πρόσωπο της Κλυταιμνήστρας κινείται μέσα στο χώρο της μνήμης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σαν ιδέα, έννοια, σύμβολο, θεατρικό στερεότυπο στο συλλογικό ασυνείδητο» λέει η Αντζελα Μπρούσκου.

Ντυμένη με μαύρο βραδινό φόρεμα, γυαλιστερό αδιάβροχο και γόβες, σ' ένα χώρο που θυμίζει μπαρ και ατμόσφαιρα φιλμ νουάρ (σκηνικό Γκάυ Στεφάνου), η Φιλαρέτη Κομνηνού κινείται σαν άλλη Γκρέτα Γκάρμπο... Σαν ονειρικό πλάσμα που συνδιαλέγεται με το κοινό, αδίστακτη, αυθάδης, εξουσιομανής, καταγγελτική. Αλλες φορές πάλι κλείνεται στον εαυτό της, τον κόσμο των φαντασμάτων.

Η Φιλαρέτη Κομνηνού, ηθοποιός με σημαντικές ερμηνείες στο ενεργητικό της, έχει παίξει στο παρελθόν την Ηλέκτρα. Τώρα ήρθε η ώρα της βασίλισσας. «Ηθελα κάποια στιγμή να περάσω με το μέρος της Κλυταιμνήστρας, πρόσωπο που έχει εμπνεύσει τις τέχνες, τη φιλοσοφία, την ψυχολογία. Ξεκινήσαμε με συγκεκριμένα κείμενα αλλά στην πρόβα ανακαλύπταμε κι άλλα που έδεναν με την ιδέα της παράστασης. Η Κλυταιμνήστρα είναι σίγουρη για την πράξη της. "Ναι, εγώ τον σκότωσα" λέει και τα επιχειρήματά της είναι ισχυρά. Μιλά για τη θυσία της κόρης της Ιφιγένειας, για τη βία του πολέμου που εκπροσωπούσε ο Αγαμέμνονας, για την πρόκληση που δέχτηκε ως γυναίκα.

»Κομβικό σημείο αποτελεί η σύγκρουσή της με τον άντρα. Μετατρέπεται σε μηχανή μίσους και εκδίκησης. Οταν υποτιμήσεις το θηλυκό, θα αντιδράσει με τρόπο, αδυσώπητο, επικίνδυνο. Είναι όπως με τη φύση. Η ανθρώπινη αλαζονεία την υποτάσσει καθημερινά. Ομως, σε ανύποπτο χρόνο, η εκδίκησή της έρχεται με ορμή και χωρίς καμιά "ενοχή". Η Κλυταιμνήστρα σε τρομάζει αλλά συγχρόνως σε γοητεύει».

Τη Φιλαρέτη Κομνηνού πλαισιώνει το σύνολο Minima-ximum improVision & natryx, με τη χρήση οπτικοακουστικού υλικού ως παράλληλη αφήγηση.