Η Κατερίνα Διδασκάλου ερμηνεύει την Ερατώ, μια γυναίκα από την Πρέβεζα, στον μονόλογο του Αντώνη Τσιπιανίτη «Πόρνη από πάνω» σε σκηνοθεσία Σταμάτη Πατρώνη. Η επιλογή των μονολόγων έγινε με βάση παραστάσεις που ο Πάνος Αγγελόπουλος είχε ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια.
Σε μια σεζόν αβέβαιη για το θέατρο όπως και για όλα, σκηνοθέτες και ηθοποιοί ανασυντάσσονται, μετακινούνται σε νέους χώρους, δοκιμάζουν νέες συνεργασίες, σχηματίζουν δεκαήμερα με θεματικούς άξονες, προσπαθούν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κοινού με διάφορους τρόπους. Ενας από αυτούς είναι να παρουσιάζουν κάθε μέρα κι ένα καινούργιο θεατρικό δέλεαρ ή να εστιάζουν σε ένα θεματικό άξονα.
Αυτό προσπαθεί να πετύχει και ο Πάνος Αγγελόπουλος που μεσούσης της κρίσης πήρε για δύο χρόνια το θέατρο Καρέζη, μια κεντρική σκηνή μεγάλης για την εποχή χωρητικότητας στην καρδιά της Αθήνας. Κι εκεί, ξεκίνησε από χθες ένα αφιέρωμα με μονολόγους, διαφορετικούς κάθε βράδυ με τον τίτλο: «Κραυγές γυναικών». Ετσι για 11 ημέρες, 11 γυναίκες παρουσιάζουν ιστορίες και ερμηνείες που δοκιμάστηκαν τα προηγούμενα χρόνια σε διάφορες σκηνές της Αθήνας και τώρα επαναλαμβάνονται στο ανακαινισμένο «Καρέζη» με την υποστήριξη της Γενικής Γραμματείας Ισότητας. Την αρχή έκανε χθες η Υρώ Μανέ με την «Συμβολαιογράφο», σήμερα συνεχίζει η παράσταση που έγραψε, σκηνοθέτησε και επιμελήθηκε μουσικά η Ολγα Λασκαράτου με τίτλο «Morendo» και θέμα της τη Μαρία Κάλλας με την Εύα Κεχαγιά και ακολουθούν ώς τις 5 Οκτωβρίου οι: Αννα Βαγενά, Κατερίνα Διδασκάλου, Τζένη Δριβάλα, Ελένη Ερήμου, Γιασεμί Κηλαηδόνη, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Μάνια Παπαδημητρίου, Καίτη Παπανίκα, Γιώτα Φέστα.
«Είναι πράγματι ρίσκο σε τέτοιους καιρούς να αναλαμβάνεις ένα μεγάλο θέατρο, να ανεβάζεις παραστάσεις, να φιλοξενείς άλλες, να οργανώνεις αφιερώματα. Ολα αυτά που δοκιμάζονται στις σκηνές της Αθήνας καθρεφτίζουν την αγωνία και την επιμονή των ανθρώπων του θεάτρου, την προσπάθειά τους να μην το βάλουν κάτω. Οφείλουν να επιμείνουν, να συνεχίσουν και να τολμήσουν νέα πράγματα, ακόμη κι ας αποτύχουν» λέει στην «Κ» ο Πάνος Αγγελόπουλος που για πρώτη φορά, αναλαμβάνει τέτοια ευθύνη. «Είναι ένας τρόπος να αντιδράσεις, να διαφοροποιηθείς». Οσο για την επιλογή των μονολόγων, «μέσα από τις ιστορίες των γυναικών αλλά και τα κείμενα που ακολουθούν, ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με ό,τι τον απασχολεί».
Τη σεζόν που ξεκίνησε σε κάποιες σκηνές τη χαρακτηρίζει «μπερδεμένη». «Δεν νομίζω ότι θα ξεκαθαρίσουν και φέτος τα πράγματα, τα σχήματα, οι ομάδες, οι δυνάμεις των νέων. Ομως, δεν μπορεί κανείς να ανακόψει την επιθυμία των καλλιτεχνών για έκφραση. Για πολλούς η θεατρική διαδικασία παίζει ένα ψυχαναλυτικό ρόλο. Γνωρίζω νέους ηθοποιούς που είχαν πρόβλημα επικοινωνίας σαν ξεκίνησαν αλλά το θέατρο τους βοήθησε να επικοινωνήσουν, να ξανοιχτούν και να δουλέψουν ομαδικά».
Η επιλογή των μονολόγων έγινε με βάση παραστάσεις που ο ίδιος είχε ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια. «Ηθελα να κάνω ένα φεστιβάλ με θέμα τη γυναίκα, από γυναίκες σε ένα χώρο που έχει ταυτιστεί με μια ξεχωριστή πρωταγωνίστρια, την Τζένη Καρέζη. Αν πετύχει θα ήθελα να επαναληφθεί και τα επόμενα χρόνια».
Μετά τις παραστάσεις «Η πόρνη από πάνω» σε κείμενο του Αντώνη Τσιπιανίτη, το «Συγγνώμη μαμά» του Γιώργου Βασιλειάδη, «Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη» του Δήμου Αβδελιώδη βασισμένο στο βιβλίο του Κώστα Μαρδά, «Αγγέλα Παπάζογλου» με επιλογή κειμένων από το βιβλίο του Γιώργη Παπάζογλου, «Επάγγελμα πόρνη» της Λιλής Ζωγράφου, «Μαράν Αθα» από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Θωμά Ψύρρα, «Monologue» από το έργο της Σιμόν ντε Μποβουάρ σε διασκευή Αθηνάς Κεφαλά, «Η αναγνώριση» του Ακη Δήμου, «Η φωνή της πεταλούδας» του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, ακολουθεί στις 9 Οκτωβρίου η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη σε σκηνοθεσία Π. Αγγελόπουλου με τον Νικήτα Τσακίρογλου. Ανεβαίνει επίσης ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη για παιδιά με την Φωτεινή Δάρρα, διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη, ενώ τον καινούργιο χρόνο θα παρουσιαστούν τα: «Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι, «VENECIA» του Jorge Accame σε μετάφραση και διασκευή της Αναστασίας Ρεβή, «Ακου ανθρωπάκο» του Βίλχελμ Ράιχ καθώς και «Θρήνοι και έρωτες γυναικών » από τις τραγωδίες του Ευριπίδη.
Πώς θα τα βγάλει πέρα όλα αυτά ο πολιτιστικός οργανισμός Sound & Picture Theatre Production σε ένα θέατρο 400 θέσεων; «Αν δουλέψει το θέατρο 2-3 ημέρες την εβδομάδα μπορεί να βγάλει και τις υπόλοιπες» υποστηρίζει ο Π. Αγγελόπουλος. «Αντίθετα μια μικρότερη σκηνή 100-150 θέσεων για να βγει, πρέπει να δουλεύει όλη την εβδομάδα για να επιβιώσει». Η σεζόν θα δείξει.
Αυτό προσπαθεί να πετύχει και ο Πάνος Αγγελόπουλος που μεσούσης της κρίσης πήρε για δύο χρόνια το θέατρο Καρέζη, μια κεντρική σκηνή μεγάλης για την εποχή χωρητικότητας στην καρδιά της Αθήνας. Κι εκεί, ξεκίνησε από χθες ένα αφιέρωμα με μονολόγους, διαφορετικούς κάθε βράδυ με τον τίτλο: «Κραυγές γυναικών». Ετσι για 11 ημέρες, 11 γυναίκες παρουσιάζουν ιστορίες και ερμηνείες που δοκιμάστηκαν τα προηγούμενα χρόνια σε διάφορες σκηνές της Αθήνας και τώρα επαναλαμβάνονται στο ανακαινισμένο «Καρέζη» με την υποστήριξη της Γενικής Γραμματείας Ισότητας. Την αρχή έκανε χθες η Υρώ Μανέ με την «Συμβολαιογράφο», σήμερα συνεχίζει η παράσταση που έγραψε, σκηνοθέτησε και επιμελήθηκε μουσικά η Ολγα Λασκαράτου με τίτλο «Morendo» και θέμα της τη Μαρία Κάλλας με την Εύα Κεχαγιά και ακολουθούν ώς τις 5 Οκτωβρίου οι: Αννα Βαγενά, Κατερίνα Διδασκάλου, Τζένη Δριβάλα, Ελένη Ερήμου, Γιασεμί Κηλαηδόνη, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Μάνια Παπαδημητρίου, Καίτη Παπανίκα, Γιώτα Φέστα.
«Είναι πράγματι ρίσκο σε τέτοιους καιρούς να αναλαμβάνεις ένα μεγάλο θέατρο, να ανεβάζεις παραστάσεις, να φιλοξενείς άλλες, να οργανώνεις αφιερώματα. Ολα αυτά που δοκιμάζονται στις σκηνές της Αθήνας καθρεφτίζουν την αγωνία και την επιμονή των ανθρώπων του θεάτρου, την προσπάθειά τους να μην το βάλουν κάτω. Οφείλουν να επιμείνουν, να συνεχίσουν και να τολμήσουν νέα πράγματα, ακόμη κι ας αποτύχουν» λέει στην «Κ» ο Πάνος Αγγελόπουλος που για πρώτη φορά, αναλαμβάνει τέτοια ευθύνη. «Είναι ένας τρόπος να αντιδράσεις, να διαφοροποιηθείς». Οσο για την επιλογή των μονολόγων, «μέσα από τις ιστορίες των γυναικών αλλά και τα κείμενα που ακολουθούν, ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με ό,τι τον απασχολεί».
Τη σεζόν που ξεκίνησε σε κάποιες σκηνές τη χαρακτηρίζει «μπερδεμένη». «Δεν νομίζω ότι θα ξεκαθαρίσουν και φέτος τα πράγματα, τα σχήματα, οι ομάδες, οι δυνάμεις των νέων. Ομως, δεν μπορεί κανείς να ανακόψει την επιθυμία των καλλιτεχνών για έκφραση. Για πολλούς η θεατρική διαδικασία παίζει ένα ψυχαναλυτικό ρόλο. Γνωρίζω νέους ηθοποιούς που είχαν πρόβλημα επικοινωνίας σαν ξεκίνησαν αλλά το θέατρο τους βοήθησε να επικοινωνήσουν, να ξανοιχτούν και να δουλέψουν ομαδικά».
Η επιλογή των μονολόγων έγινε με βάση παραστάσεις που ο ίδιος είχε ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια. «Ηθελα να κάνω ένα φεστιβάλ με θέμα τη γυναίκα, από γυναίκες σε ένα χώρο που έχει ταυτιστεί με μια ξεχωριστή πρωταγωνίστρια, την Τζένη Καρέζη. Αν πετύχει θα ήθελα να επαναληφθεί και τα επόμενα χρόνια».
Μετά τις παραστάσεις «Η πόρνη από πάνω» σε κείμενο του Αντώνη Τσιπιανίτη, το «Συγγνώμη μαμά» του Γιώργου Βασιλειάδη, «Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη» του Δήμου Αβδελιώδη βασισμένο στο βιβλίο του Κώστα Μαρδά, «Αγγέλα Παπάζογλου» με επιλογή κειμένων από το βιβλίο του Γιώργη Παπάζογλου, «Επάγγελμα πόρνη» της Λιλής Ζωγράφου, «Μαράν Αθα» από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Θωμά Ψύρρα, «Monologue» από το έργο της Σιμόν ντε Μποβουάρ σε διασκευή Αθηνάς Κεφαλά, «Η αναγνώριση» του Ακη Δήμου, «Η φωνή της πεταλούδας» του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, ακολουθεί στις 9 Οκτωβρίου η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη σε σκηνοθεσία Π. Αγγελόπουλου με τον Νικήτα Τσακίρογλου. Ανεβαίνει επίσης ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη για παιδιά με την Φωτεινή Δάρρα, διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη, ενώ τον καινούργιο χρόνο θα παρουσιαστούν τα: «Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι, «VENECIA» του Jorge Accame σε μετάφραση και διασκευή της Αναστασίας Ρεβή, «Ακου ανθρωπάκο» του Βίλχελμ Ράιχ καθώς και «Θρήνοι και έρωτες γυναικών » από τις τραγωδίες του Ευριπίδη.
Πώς θα τα βγάλει πέρα όλα αυτά ο πολιτιστικός οργανισμός Sound & Picture Theatre Production σε ένα θέατρο 400 θέσεων; «Αν δουλέψει το θέατρο 2-3 ημέρες την εβδομάδα μπορεί να βγάλει και τις υπόλοιπες» υποστηρίζει ο Π. Αγγελόπουλος. «Αντίθετα μια μικρότερη σκηνή 100-150 θέσεων για να βγει, πρέπει να δουλεύει όλη την εβδομάδα για να επιβιώσει». Η σεζόν θα δείξει.
No comments:
Post a Comment