Ερωτας, θνητός κι αθάνατος στο Ιδρυμα Κακογιάννη. Το έργο του Δ. Δημητριάδη «Insenso» σε σκηνοθεσία Εμμ. Κουτσουρέλη

Βασισμένος στη νουβέλα του Καμίλο Μπόιτο, ο Δημήτρης Δημητριάδης έκανε τη θεατρική διασκευή του «Senso» αντιπροτείνοντας με τη σειρά του το «Insenso»: γι΄αυτό του το δημιούργημα τον ενέπνευσε και η ομώνυμη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι (1974). Η παράσταση που ανεβαίνει στο Black Box του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία του Eμμανουήλ Κουτσουρέλη παίρνει αυτόν τον μονόλογο και τον μετατρέπει - σύμφωνα με τον συγγραφέα- , σε μια «όπερα χωρίς μουσική». Στο επίκεντρο βρίσκεται η ηρωίδα του Βισκόντι, η οποία μέσα από το «Insenso» ακολουθεί το προσωπικό της δράμα, ή καλύτερα την αγωνία του ανθρώπου απέναντι στο ανέφικτο του έρωτα και την προδοσία.

«Οσο ατελής κι αν είναι ο άνθρωπος όταν δίνει όσα δίνει είναι πολλά για έναν άλλον άνθρωπο. Είναι πολλά όταν αυτός παίρνει όσα θέλει. Οσα δίνει ο άνθρωπος είναι πολλά όταν τα παίρνει ένας άνθρωπος που τα θέλει. Ενας άνθρωπος είναι πολύς για έναν άνθρωπο. Τίποτε περισσότερο δεν υπάρχει για τον άνθρωπο από έναν άνθρωπο. Τίποτε δεν γεμίζει τον άνθρωπο όσο ένας άνθρωπος».

Στο έργο του Δημητριάδη (που ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 2006 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ινδικτος), η βενετσιάνα Κόμισσα Λιβια Σερπιέρι επιβιώνει μέχρι σήμερα από και εξαιτίας της προδοσίας. Πρόδωσε τον εραστή της, τον αυστριακό αξιωματικό Φραντς Μάλλερ, στα στρατεύματα κατοχής, ο οποίος είχε ήδη προδώσει τον έρωτά της. Η προδοσία παραμένει αθάνατη, όπως και η ηρωίδα που λέει: «Γι αυτό έζησα ως τώρα - τον σκότωσα εγώ τον κατέδωσα εκείνοι σε σκότωσαν όχι εγώ - γι΄ αυτό ζω μέχρι σήμερα - όχι εγώ όχι - αν τον είχα σκοτώσει εγώ - αν - που δεν - δεν θα ζούσα - μόνον τότε - μόνον αν σε είχα σκοτώσει - ζω - επειδή δεν σε σκότωσα».

Με τα τα βασικά ζωτικά, ποιητικά και δραματικά ζητήματα που θέτει ο Δημητριάδης, όπως είναι η ταυτότητα, το σώμα, η χώρα, ο λόγος και κυρίως η θνητότητα, η περατότητα και η εξάλειψη, η Λίβια Σερπιέρι διασχίζει τους αιώνες και ψυχικά εξουθενωμένη φθάνει στον 21ο αιώνα. H παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Μάϊο/ Ιούνιο 2012 στο Screening Room του μπαρ «Nixon». Ενώ το «Insenso» ανέβασε και το περασμένο καλοκαίρι, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, δίνοντας την δική του εκδοχή στην ιστορία της Σερπιέρι.

ΠΟΤΕ & ΠΟΥ

«Insenso» του Δημήτρη Δημητριάδη

Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σκηνή Black Box

Στο Black Box του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης

Από 17 - 26 Σεπτεμβρίου, στις 21.30

* Σκηνοθεσία Eμμανουήλ Κουτσουρέλης, σκηνογραφία Αναστασία Αρσένη, κίνηση Κάτια Σαβράμη, ηχητικά Κωνσταντίνος Βήτα. Παίζουν: Σταματίνα Παπαμιχάλη και Μαρίζα Τσάρη.