Ψυχαναλυτικά, είναι ο απόλυτος εφηβικός μύθος: τρεις αδελφές αμφισβητούν για πρώτη φορά την αυστηρή πατρική εξουσία και διαφεύγουν την εποπτεία της, ακολουθώντας το δρόμο της ενηλικίωσης και της σεξουαλικής αφύπνισης.
Η νεότερη «βασιλοπούλα» προειδοποιεί (φωτογρ. από πρόβες) τους «πρίγκιπες» πως δεν είναι και τόσο απλό να βρουν πού λιώνουν τα γοβάκια τους η ίδια και οι αδελφές τηςΡεαλιστικά, είναι μια μάλλον κοινή σκηνή: πόσα κορίτσια, παραβαίνοντας τις γονεϊκές αρχές, το έχουν σκάσει ακροπατώντας κάτι ωραία, καλοκαιρινά βράδια;
Λογοτεχνικά, είναι ένας αρχέτυπος περσικός μύθος που διυλίστηκε με την ευφυΐα των αδελφών Γκριμ και καταχωρίστηκε στα παραμύθια τους: οι δώδεκα όμορφες βασιλοπούλες, κλειδωμένες στο δωμάτιό τους, ανοίγουν κάθε βράδυ μια κρυφή καταπακτή και καταδύονται σ' ένα μαγικό κόσμο, απ' όπου επιστρέφουν τα ξημερώματα, έχοντας καταστρέψει, χορεύοντας, τα χρυσοποίκιλτα παπούτσια τους. Ποιος θα ανακαλύψει, όμως, γιατί λιώνουν τα γοβάκια τους;
Η απάντηση που θα δίνουν από τις 23 Οκτωβρίου στο θέατρο «Ακροπόλ» ο Στρατής Πασχάλης, η Σοφία Σπυράτου κι ο Απόλλωνας Ρέτσος έχει τα συστατικά και τη μορφή μιας σύγχρονης παιδικής παράστασης. «Οι τρεις βασιλοπούλες που λιώναν τα γοβάκια τους» είναι ουσιαστικά ένα έξυπνο μιούζικαλ, με γρήγορους ρυθμούς και απρόβλεπτα γκαγκς, το οποίο μπορούν άνετα να παρακολουθήσουν κι ενήλικες. Αλλά πρωτιές κι απρόβλεπτα στοιχεία εγγυώνται και οι συντελεστές...
Αυτή είναι η πρώτη φορά που ο πεζογράφος, ποιητής και μεταφραστής Στρατής Πασχάλης υπογράφει, όχι απλά μια θεατρική διασκευή, αλλά ουσιαστικά το πρωτογενές κείμενο μιας θεατρικής παράστασης. Εδώ μετασκευάζει το γνωστό παραμύθι ακολουθώντας «τη δομή σεξπιρικού έργου» κι ανακαλώντας διάφορα αρχέτυπα των παραμυθιών: επανέρχεται ο μαγικός αριθμός «3» (οι βασιλοπούλες είναι τρεις κι όχι δώδεκα, τρεις οι ακόλουθοι, τρεις οι πρίγκιπες που προσπαθώντας να λύσουν το αίνιγμα με τα γοβάκια χάνουν το κεφάλι τους) και χρησιμοποιούνται οι αντιθετικοί τύποι (καλός-κακός, ψηλός-κοντός). Επιπλέον ο Πασχάλης εκσυγχρονίζει το παραμύθι στο οποίο εμφανίζονται, άμεσα αναγνωρίσιμα από τα σημερινά παιδιά, αντικείμενα, όπως λάπτοπ και κινητά τηλέφωνα. Κυρίως όμως προσδίδει στην αφήγηση γρήγορο ρυθμό, χιούμορ και χρησιμοποιεί πολύ τον έμμετρο λόγο. Δικοί του είναι και οι έξυπνοι στίχοι στα τραγούδια.
Στα ευφάνταστα παιδικά θεάματα η χορογράφος και σκηνοθέτις Σοφία Σπυράτου έχει δοκιμαστεί κι άλλοτε. «Δεν πιστεύω», λέει, «ότι οι κανόνες για το παιδικό θέαμα είναι διαφορετικοί απ' ό,τι για το θέατρο ενηλίκων. Τα παιδιά τα υποτιμάει κανείς όταν προτείνει απλουστεύσεις ή ένα διδακτικό θέατρο που κουνάει το δάχτυλο». Κατά τα άλλα, σ' αυτή την περίπτωση «δεν μπορούσα να αγνοήσω ότι τα σημερινά παιδιά ακούν Beyonce ή Eminem. Γι' αυτό θέλησα στην παράσταση να υπάρχουν όλα τα είδη χορού και μουσικής: από οπερετικά χορωδιακά αλά Χέντελ μέχρι χιπ-χοπ, από ροκ εν ρολ και τάνγκο μέχρι ραπ. Εμπνευση; Το ιδανικό για μένα ήταν "Η νεκρή νύφη" του Τιμ Μπάρτον. Προσπάθησα κι εγώ να κρατήσω την αισθητική του κόμικς: χιούμορ, γρήγορες εναλλαγές, πολλά γκαγκς...».
Στα 21 του ο Απόλλωνας Ρέτσος είναι ίσως ο πιο ταλαντούχος μουσικός που αναδείχτηκε από το «Schoolwave». Από εκεί ξεκίνησε το 2005 ως βασικό μέλος της μπάντας Musica Ficta, την οποία είχε δημιουργήσει με συμμαθητές του από το Μουσικό Σχολείο της Παλλήνης. Τον ξανασυναντήσαμε ως συνεργάτη της Αντζελας Μπρούσκου για τις παραστάσεις «Wonderland» και «Τίτος Ανδρόνικος». Αλλά τώρα έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τις συνθήκες ενός παιδικού θεάματος. Για την πρωτότυπη μουσική που ανέλαβε να γράψει όφειλε να ανταποκριθεί στο σκηνοθετικό αίτημα ν' ακούγονται διαφορετικά μουσικά είδη και ταυτόχρονα όφειλε για πρώτη φορά να γράψει μουσική πάνω σε ήδη έτοιμους στίχους.
Αν κρίνουμε από την πρόβα στην οποία αεικίνητος ο ίδιος παίζει πιάνο, επιδίδεται στο beatboxing και φροντίζει τα ηχογραφημένα μέρη των μελωδιών να συντονίζονται με τους ηθοποιούς, είναι ένας πολύτιμος συνεργάτης. Την ίδια άποψη ενισχύει η ακρόαση των τραγουδιών και των συνθέσεών του: οι τρεις βασιλικοί ακόλουθοι ραπάρουν τέλεια προειδοποιώντας κάθε υποψήφιο μνηστήρα πως «αν λύση στο μυστήριο δεν βρει / με το κεφάλι του κομμένο θα βρεθεί».
Αργότερα ο Ινδός πρίγκιπας «Σπασταμούτρα» φτάνει με συνοδεία έναν κάπως ατονάλ ινδικό ρυθμό, ο Ρώσος με την «Καλίνκα» κι ο Ισπανός με την εισαγωγή της «Γρανάδα». Οι ήρωες συμπλέκονται τραγουδώντας άλλοτε καθαρόαιμο μιούζικαλ, άλλοτε μελωδίες που ανακαλούν κάτι χατζιδακικό, άλλοτε κανονικότατο ρεμπέτικο κι άλλοτε ένα electro pop κομμάτι. Στην παράσταση όλα αυτά θα ερμηνεύονται live και επί σκηνής από τους Musica Ficta (εκτός από τον Ρέτσο, είναι οι Ειρήνη Μπιλίνη-Μωραΐτη, Νίκος Βλάχος, Κώστας Χαλιώτης).
Το καστ περιλαμβάνει νέους, ταλαντούχους ηθοποιούς, με προεξάρχουσες τις τρεις «βασιλοπούλες» Ελενα Βακάλη, Αννα Λιανοπούλου και τη γνωστή από το ρόλο της στο «Νησί» Ευγενία Δημητροπούλου, που μάλιστα θα δοκιμαστεί και στην... ακροβασία διασχίζοντας όλη την αίθουσα εναερίως. Στους άλλους ρόλους, οι Σ. Στρατοκόπος, Γ. Νούσης, Ν. Αναστασόπουλος, Μ. Βαρόλα, Ν. Χανιωτάκης. Συμμετέχουν όμως και χορευτές που φέρνουν εις πέρας εξαίρετες χορευτικές παντομίμες (Αλ. Κεϊβανάη, Αν. Ράμα), όπως και δύο εκπληκτικοί νέοι βαρύτονοι (Ζ. Κουτελιέρης, Κ. Ραφαηλίδης) που δεν διστάζουν να στραπατσάρουν την εικόνα τους ερμηνεύοντας με λυρική φόρα π.χ. το χιπ-χοπ «Γόβες/γοβάκια/παπούτσια/παπουτσάκια...».
Οι υπόλοιποι συντελεστές είναι οι Δέσποινα Μακαρούνη (κοστούμια), Ααρόν Μίνερμπρουκ (σκηνικά), Γιώργος Τέλλος (φωτισμοί), Δημήτρης Καλογήρου (βίντεο).
No comments:
Post a Comment