- Ο διεθνής χορευτής και χορογράφος εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών με το σόλο «Priority» και μιλά για τη δουλειά του, τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις αλλά και το ενδεχόμενο να αναλάβει τη διεύθυνση του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Είναι η πρώτη φορά που ο διεθνής Αντώνης Φωνιαδάκης θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το «Priority», το σόλο που χορογραφεί και ερμηνεύει ο ίδιος, αντλεί τον τίτλο του από ένα μπαρ στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ιεράπετρα της Κρήτης, όπου σύχναζε όταν ήταν ακόμη έφηβος. Ξεκαθαρίζει πως δεν είναι στις προθέσεις του η φωτογραφική αποτύπωση της εποχής: κάθε άλλο παρά επιδιώκει ένα είδος «άλμπουμ». Θέλησε όμως η δουλειά του αυτή να «κοιτά» προς την αφετηρία του: τη στιγμή που αποφάσιζε να γίνει χορευτής, έστω κι αν τότε τα πράγματα δεν ήταν ξεκάθαρα μέσα του. «Το "Priority" μου ήρθε στο μυαλό γιατί ήταν ένα μέρος όπου μπορούσα να εκφραστώ ανέμελα, απερίσκεπτα» λέει ο 44χρονος χορευτής και χορογράφος ο οποίος έχει διαγράψει μια εντυπωσιακή διαδρομή στο εξωτερικό.
Ταυτόχρονα, με το σόλο αυτό εξερευνά και την ιδέα της μνήμης: το πώς αντιλαμβανόμαστε το παρελθόν, την αφετηρία μας και αν αυτή η μνήμη είναι πραγματικά όπως την έχουμε στον νου μας ή αν έχει αλλοιωθεί από τον χρόνο. «Επομένως υπάρχει λίγο η ψευδαίσθηση ότι δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα μεταξύ τού τότε και του τώρα και ίσως προκύπτει κι ένα ερωτηματικό για το μετά» λέει ο Αντώνης Φωνιαδάκης. Και προσθέτει πως το «Priority» προσφέρει την αφορμή για να ασχοληθεί με μια πτυχή του εαυτού του με την οποία δεν είχε ως σήμερα ασχοληθεί ουσιαστικά. «Οταν αρχίσεις την εκπαίδευση μπαίνεις σε δρόμους και τεχνικές διαδικασίες οι οποίες κατά κάποιον τρόπο σε ωθούν να ξεχάσεις το πώς και από πού ξεκίνησαν τα πράγματα. Μιας και ο ίδιος δεν είχα κλασική παιδεία, δεν ήμουν από μικρός σε κάποια ακαδημία χορού και τα πράγματα ήρθαν πολύ φυσιολογικά, θεωρώ πως το "Priority" ήταν ένα βήμα για να καταλάβω τη σωματικότητά μου, να πω δηλαδή ό,τι με ενδιέφερε, να εκφραστώ μέσω του χορού...».
Προτού βρεθεί στην Αθήνα για την προετοιμασία του «Priority», ο Αντώνης Φωνιαδάκης δούλευε επάνω σε κάποια άλλα πρότζεκτ σε Ιταλία και Ελβετία. Ομολογεί πως η «προσγείωση» στην ελληνική πραγματικότητα - με δεδομένη μάλιστα και την ιδιαίτερα φορτισμένη περίοδο που διανύουμε γενικότερα - ήταν ανώμαλη. Χαρακτηρίζει «γολγοθά» την οποιαδήποτε απόπειρα να εργαστεί κανείς στην Ελλάδα και δη στον καλλιτεχνικό χώρο. «Αισθάνεσαι ότι κάποιες φορές αποσυντονίζεσαι από την καλλιτεχνική δημιουργία και σπαταλιέσαι σε άλλα πράγματα. Ευτυχώς, όμως, με την εμπειρία που διαθέτω πλέον μπορώ και ισορροπώ μεταξύ καλλιτεχνικού και πρακτικού» εκτιμά.
Ομολογεί πως οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις τον επηρέασαν ιδιαίτερα. «Βρίσκομαι σε παρέες όπου το μόνο θέμα που συζητιέται είναι αυτό. Προσπαθώ, χωρίς να μπω σε πολιτικές αναλύσεις, να νιώσω λίγο τι γίνεται, και αυτό που εισπράττω είναι μεγάλη ένταση, αγωνία, θυμό, πράγμα που έχει αντίκτυπο επάνω μου. Προσπαθώ να καταλάβω αν όλο αυτό το πράγμα έχει μια λογική κοινή για όλους. Πιστεύω πως ο καθένας από εμάς το ζει τελείως διαφορετικά, αναλόγως με τον δικό του προβληματισμό και την προσωπική του ύπαρξη μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Προσωπικά, κάποια στιγμή με κατέβαλε πολύ όλο αυτό σε σημείο να μη θέλω πλέον να ενημερώνομαι. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας υγιής διάλογος ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία και στο εκλογικό σώμα. Υπάρχει ένα σάστισμα».
Θεωρεί πως η ευρωπαϊκή ταυτότητα έχει εν πολλοίς να κάνει και με τη σχετική εκπαίδευση η οποία έχει αντίστοιχα ως βάση την οικογένεια. Φέρνει ως παράδειγμα τον εαυτό του: «Είμαι παιδί αγροτικής οικογένειας, χαμένος στην Κρήτη πριν από 20 χρόνια. Τότε η Ευρώπη για εμάς δεν υπήρχε. Κι όμως, μέσα σε ένα πλαίσιο, μια σκέψη, έγινα κι εγώ μέρος της. Πέρα από το καπιταλιστικό σύστημα, το οικονομικό ή οτιδήποτε μπορεί να φαντάζεται κανείς στην Ελλάδα, η Ευρώπη έχει έναν πολιτισμό. Μέσα σε αυτόν τον πολιτισμό μεγάλωσα, έμαθα. Υπάρχουν πολλά θετικά πράγματα σε αυτή την υπόθεση. Δεν ξέρω κατά πόσο η κατάσταση μέσω του οικονομικού θέματος έχει επηρεάσει την εικόνα της Ευρώπης ώστε κάποιος να τη θεωρεί κίνδυνο, εχθρό. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Προσωπικά θεωρώ ότι σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν θετικά και αρνητικά. Πρέπει να ξέρεις να φιλτράρεις και παράλληλα να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου σε κάθε περίπτωση».
Πώς αντιμετωπίζει, άραγε, το ενδεχόμενο να εργαστεί σε πιο σταθερή βάση στην Ελλάδα; Το όνομά του έχει ακουστεί μεταξύ των υποψηφίων για τη θέση του διευθυντή μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. «Εχω κάνει αίτηση για τη συγκεκριμένη θέση, όπως άλλωστε έχω κάνει και στο παρελθόν ανάλογες αιτήσεις για θέσεις που ανοίγουν στο εξωτερικό» λέει ο Αντώνης Φωνιαδάκης. «Στη φάση που βρίσκομαι επιθυμώ κάτι σε πιο πολύπλοκο επίπεδο από το να χορογραφώ απλώς. Η προοπτική να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στη χώρα μου θα με ενδιέφερε, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι υπάρχει διάλογος και κοινή οδός. Δεν θέλω όμως διακαώς να αναλάβω κάτι από τη στιγμή που είτε δεν θα ένιωθα ικανός είτε δεν θα με ήθελαν. Στη συγκεκριμένη περίοδο τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα γιατί υπάρχει μια γενικότερη ασάφεια, όχι μόνο ως προς τα καλλιτεχνικά πράγματα αλλά και ως προς αυτό καθαυτό το μέλλον της χώρας. Δεν λέω "όχι" ούτε "ναι" απερίσκεπτα».
πότε & πού:
Το «Priority» παρουσιάζεται από τις 27 ως τις 29 Ιουλίου στην Πειραιώς 260 (χώρος Ε) στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών.
Ταυτόχρονα, με το σόλο αυτό εξερευνά και την ιδέα της μνήμης: το πώς αντιλαμβανόμαστε το παρελθόν, την αφετηρία μας και αν αυτή η μνήμη είναι πραγματικά όπως την έχουμε στον νου μας ή αν έχει αλλοιωθεί από τον χρόνο. «Επομένως υπάρχει λίγο η ψευδαίσθηση ότι δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα μεταξύ τού τότε και του τώρα και ίσως προκύπτει κι ένα ερωτηματικό για το μετά» λέει ο Αντώνης Φωνιαδάκης. Και προσθέτει πως το «Priority» προσφέρει την αφορμή για να ασχοληθεί με μια πτυχή του εαυτού του με την οποία δεν είχε ως σήμερα ασχοληθεί ουσιαστικά. «Οταν αρχίσεις την εκπαίδευση μπαίνεις σε δρόμους και τεχνικές διαδικασίες οι οποίες κατά κάποιον τρόπο σε ωθούν να ξεχάσεις το πώς και από πού ξεκίνησαν τα πράγματα. Μιας και ο ίδιος δεν είχα κλασική παιδεία, δεν ήμουν από μικρός σε κάποια ακαδημία χορού και τα πράγματα ήρθαν πολύ φυσιολογικά, θεωρώ πως το "Priority" ήταν ένα βήμα για να καταλάβω τη σωματικότητά μου, να πω δηλαδή ό,τι με ενδιέφερε, να εκφραστώ μέσω του χορού...».
Προτού βρεθεί στην Αθήνα για την προετοιμασία του «Priority», ο Αντώνης Φωνιαδάκης δούλευε επάνω σε κάποια άλλα πρότζεκτ σε Ιταλία και Ελβετία. Ομολογεί πως η «προσγείωση» στην ελληνική πραγματικότητα - με δεδομένη μάλιστα και την ιδιαίτερα φορτισμένη περίοδο που διανύουμε γενικότερα - ήταν ανώμαλη. Χαρακτηρίζει «γολγοθά» την οποιαδήποτε απόπειρα να εργαστεί κανείς στην Ελλάδα και δη στον καλλιτεχνικό χώρο. «Αισθάνεσαι ότι κάποιες φορές αποσυντονίζεσαι από την καλλιτεχνική δημιουργία και σπαταλιέσαι σε άλλα πράγματα. Ευτυχώς, όμως, με την εμπειρία που διαθέτω πλέον μπορώ και ισορροπώ μεταξύ καλλιτεχνικού και πρακτικού» εκτιμά.
Ομολογεί πως οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις τον επηρέασαν ιδιαίτερα. «Βρίσκομαι σε παρέες όπου το μόνο θέμα που συζητιέται είναι αυτό. Προσπαθώ, χωρίς να μπω σε πολιτικές αναλύσεις, να νιώσω λίγο τι γίνεται, και αυτό που εισπράττω είναι μεγάλη ένταση, αγωνία, θυμό, πράγμα που έχει αντίκτυπο επάνω μου. Προσπαθώ να καταλάβω αν όλο αυτό το πράγμα έχει μια λογική κοινή για όλους. Πιστεύω πως ο καθένας από εμάς το ζει τελείως διαφορετικά, αναλόγως με τον δικό του προβληματισμό και την προσωπική του ύπαρξη μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Προσωπικά, κάποια στιγμή με κατέβαλε πολύ όλο αυτό σε σημείο να μη θέλω πλέον να ενημερώνομαι. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας υγιής διάλογος ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία και στο εκλογικό σώμα. Υπάρχει ένα σάστισμα».
Θεωρεί πως η ευρωπαϊκή ταυτότητα έχει εν πολλοίς να κάνει και με τη σχετική εκπαίδευση η οποία έχει αντίστοιχα ως βάση την οικογένεια. Φέρνει ως παράδειγμα τον εαυτό του: «Είμαι παιδί αγροτικής οικογένειας, χαμένος στην Κρήτη πριν από 20 χρόνια. Τότε η Ευρώπη για εμάς δεν υπήρχε. Κι όμως, μέσα σε ένα πλαίσιο, μια σκέψη, έγινα κι εγώ μέρος της. Πέρα από το καπιταλιστικό σύστημα, το οικονομικό ή οτιδήποτε μπορεί να φαντάζεται κανείς στην Ελλάδα, η Ευρώπη έχει έναν πολιτισμό. Μέσα σε αυτόν τον πολιτισμό μεγάλωσα, έμαθα. Υπάρχουν πολλά θετικά πράγματα σε αυτή την υπόθεση. Δεν ξέρω κατά πόσο η κατάσταση μέσω του οικονομικού θέματος έχει επηρεάσει την εικόνα της Ευρώπης ώστε κάποιος να τη θεωρεί κίνδυνο, εχθρό. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Προσωπικά θεωρώ ότι σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν θετικά και αρνητικά. Πρέπει να ξέρεις να φιλτράρεις και παράλληλα να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου σε κάθε περίπτωση».
Πώς αντιμετωπίζει, άραγε, το ενδεχόμενο να εργαστεί σε πιο σταθερή βάση στην Ελλάδα; Το όνομά του έχει ακουστεί μεταξύ των υποψηφίων για τη θέση του διευθυντή μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. «Εχω κάνει αίτηση για τη συγκεκριμένη θέση, όπως άλλωστε έχω κάνει και στο παρελθόν ανάλογες αιτήσεις για θέσεις που ανοίγουν στο εξωτερικό» λέει ο Αντώνης Φωνιαδάκης. «Στη φάση που βρίσκομαι επιθυμώ κάτι σε πιο πολύπλοκο επίπεδο από το να χορογραφώ απλώς. Η προοπτική να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στη χώρα μου θα με ενδιέφερε, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι υπάρχει διάλογος και κοινή οδός. Δεν θέλω όμως διακαώς να αναλάβω κάτι από τη στιγμή που είτε δεν θα ένιωθα ικανός είτε δεν θα με ήθελαν. Στη συγκεκριμένη περίοδο τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα γιατί υπάρχει μια γενικότερη ασάφεια, όχι μόνο ως προς τα καλλιτεχνικά πράγματα αλλά και ως προς αυτό καθαυτό το μέλλον της χώρας. Δεν λέω "όχι" ούτε "ναι" απερίσκεπτα».
πότε & πού:
Το «Priority» παρουσιάζεται από τις 27 ως τις 29 Ιουλίου στην Πειραιώς 260 (χώρος Ε) στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών.
No comments:
Post a Comment