- Μέγαρο Μουσικής: Πρεμιέρα του έργου του Ανούιγ από το ιστορικό γαλλικό θέατρο
Με πολλές αυλαίες και ακόμα περισσότερα χειροκροτήματα δόθηκε η πρεμιέρα της «Αντιγόνης», το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη. Η παράσταση της Comedie Francaise ικανοποίησε το κοινό που συνέρρευσε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το βράδυ της Κυριακής, για να απολαύσει το έργο – σύμβολο του Ζαν Ανούιγ. Πάνω στη σκοτεινή, γυμνή σκηνή, οι τρεις πόρτες του μοναδικού σκηνικού _μαζί με τις τέσσερις καρέκλες σηματοδοτούν τον χώρο της τραγωδίας. Ολος ο θίασος εκεί. Καθισμένος ή όρθιος. Η Αντιγόνη της Φρανσουάζ Ζιλάρ, με το κόκκινο φόρεμα, στο άνοιγμα της αριστερής πόρτας. Ο Κρέων του Μπρυνό Ραφαελί, με το κοστούμι του, σωματώδης με μουστάκι, κάθεται. Εκεί και όλοι οι υπόλοιποι. Τότε, η ακόλουθος, η ηθοποιός Καρίν Γκορόν, βγάζει το μαύρο της παλτό και αφήνοντας να φανεί το πράσινο μεταξωτό της φόρεμα, παρουσιάζει τον θίασο. Με ειρωνεία και χιούμορ, σαν να θέλει να πάρει απόσταση από το δράμα που θα συντελεστεί, ανάβει τσιγάρο...
Μέσα στην μιάμιση ώρα (συνολικά η παράσταση διαρκεί 1’45’’) που ακολούθησε, το έργο του Ανούιγ θα περάσει από την αθωώτητα στον θάνατο: Η Αντιγόνη με την Τροφό, με την Ισμήνη, με τον Αίμονα, οι Φρουροί με τον Κρέοντα, ως την κορυφαία αναμέτρηση της Αντιγόνης με τον Κρέοντα αλλά και με τον φρουρό λίγο πριν το τέλος της. Εξαιρετική η ερμηνεία της Ζιλάρ, με την καθαρή της άρθρωση και το μικροσκοπικό της μέγεθος, δίπλα στον ογκώδη Κρέοντα.
Ευφάνταστος ο ήχος από τις πόρτες που άνοιγαν και έκλειναν, καθώς προκαλούσε στιγμιαία την απαιτούμενη δυσάρεστη ατμόσφαιρα, την ατμόσφαιρα θανάτου. Επιβλητική η κίνηση του σκηνικού, στο τελευταίο μέρος της παράστασης _καθοριστικός ο φωτισμός...
Με την ίδια ακόλουθο που άνοιξε την παράσταση, έκλεισε η «Αντιγόνη» με τον ενδεκαμελή θίασο να υποκλίνεται _μαζί τους υποκλίθηκε και ο Μαρκ Πακέν, ο σκηνοθέτης που με την άποψή του δημιούργησε μια λιτή στην όψη και μεστή σε ερμηνείες παράσταση.
Ευτυχώς, η ξαφνική μπόρα που έπεσε λίγο νωρίτερα το απόγευμα του Σαββάτου δεν εμπόδισε τους πολλούς Ελληνες φίλους της Γαλλίας, της γλώσσας και του πολιτισμού της να απολαύσουν την «Αντιγόνη». Οι ερμηνείες, η σκηνοθεσία, το ίδιο το κείμενο, εμπνευσμένο από την ομότιτλη τραγωδία του Σοφοκλή, επιβεβαίωσαν τόσο την αξία του γαλλικού θεάτρου όσο και τη δύναμη του μηνύματος του Ανουίγ, σε καιρούς που λείπουν και Αντιγόνες και Κρέοντες....
Μέσα στην μιάμιση ώρα (συνολικά η παράσταση διαρκεί 1’45’’) που ακολούθησε, το έργο του Ανούιγ θα περάσει από την αθωώτητα στον θάνατο: Η Αντιγόνη με την Τροφό, με την Ισμήνη, με τον Αίμονα, οι Φρουροί με τον Κρέοντα, ως την κορυφαία αναμέτρηση της Αντιγόνης με τον Κρέοντα αλλά και με τον φρουρό λίγο πριν το τέλος της. Εξαιρετική η ερμηνεία της Ζιλάρ, με την καθαρή της άρθρωση και το μικροσκοπικό της μέγεθος, δίπλα στον ογκώδη Κρέοντα.
Ευφάνταστος ο ήχος από τις πόρτες που άνοιγαν και έκλειναν, καθώς προκαλούσε στιγμιαία την απαιτούμενη δυσάρεστη ατμόσφαιρα, την ατμόσφαιρα θανάτου. Επιβλητική η κίνηση του σκηνικού, στο τελευταίο μέρος της παράστασης _καθοριστικός ο φωτισμός...
Με την ίδια ακόλουθο που άνοιξε την παράσταση, έκλεισε η «Αντιγόνη» με τον ενδεκαμελή θίασο να υποκλίνεται _μαζί τους υποκλίθηκε και ο Μαρκ Πακέν, ο σκηνοθέτης που με την άποψή του δημιούργησε μια λιτή στην όψη και μεστή σε ερμηνείες παράσταση.
Ευτυχώς, η ξαφνική μπόρα που έπεσε λίγο νωρίτερα το απόγευμα του Σαββάτου δεν εμπόδισε τους πολλούς Ελληνες φίλους της Γαλλίας, της γλώσσας και του πολιτισμού της να απολαύσουν την «Αντιγόνη». Οι ερμηνείες, η σκηνοθεσία, το ίδιο το κείμενο, εμπνευσμένο από την ομότιτλη τραγωδία του Σοφοκλή, επιβεβαίωσαν τόσο την αξία του γαλλικού θεάτρου όσο και τη δύναμη του μηνύματος του Ανουίγ, σε καιρούς που λείπουν και Αντιγόνες και Κρέοντες....
No comments:
Post a Comment