Στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ, Ελευθεροτυπία / 2, 12/07/2008
Ξεκινάει την Παρασκευή το καταξιωμένο διεθνώς φεστιβάλ της μεσσηνιακής πρωτεύουσας. Διαλέξαμε και σας παρουσιάζουμε δύο από τα χάι-λάιτ του: τη νοτιοαφρικανική ομάδα Via Katlehong και τον Ισραηλινό χορογράφο Χόφες Σέκτερ
 O Γάλλος χορογράφος Κριστιάν Ριζό, που είδαμε πέρσι πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς, επιστρέφει φέτος στην Καλαμάτα συνεργαζόμενος με την ομάδα «Via Katlehong» |
Ενα χαμόσπιτο και μια τουαλέτα που μοιράζονταν μέχρι και πέντε οικογένειες, φτώχεια, βία, ανεργία και εγκληματικότητα. Αυτές είναι οι αναμνήσεις του Vusi Mdoyi από τα παιδικά του χρόνια στα γκέτο της Νότιας Αφρικής. Ο Vusi Mdoyi, που μας μίλησε τηλεφωνικά απ' το Αμστερνταμ, δεν θυμάται τυχαία τα γκέτο της παιδικής του ηλικίας. Από τη φτώχεια και τη βία άντλησε δύναμη για να δημιουργήσει μαζί με αρκετούς ακόμα συνομηλίκους του τη χορευτική κολεκτίβα «Via Katlehong». Η ομάδα πήρε το όνομά της από το υποβαθμισμένο προάστιο Katlehong. Δημιουργήθηκε το 1992 από νέους ανθρώπους που ανατράφηκαν στα αφρικανικά γκέτο κυνηγημένοι από το απαρτχάιντ.Το βράδυ της Κυριακής 20 και της Δευτέρας 21 Ιουλίου οι «Via Katlehong» θα παρουσιάσουν στο Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας, στο 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της μεσσηνιακής πρωτεύουσας, τη συνεργασία τους με δύο κορυφαίους χορογράφους, τον Γάλλο Κριστιάν Ριζό στο έργο «Toutes sortes de deserts» και την πολιτικοποιημένη Νοτιοαφρικανή Ρόμπιν Ορλίν στη χορογραφία «Still life with homeless heaven and urban wounds...»Η ιστορία των «Via Katlehong» είναι στενά συνδεδεμένη με την ταραγμένη πολιτική κατάσταση στη Νότια Αφρική. Στη δεκαετία του '60, το καθεστώς του απαρτχάιντ μετακινούσε με τη βία τους έγχρωμους πληθυσμούς μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα και τις περιοχές των λευκών, στις «townships», ειδικές ζώνες εκτός πόλεων. Σε αυτά τα προάστια γεννήθηκε από την ορμή των νεαρών μαύρων η εναλλακτική κουλτούρα «παντσουλά», κωδική ονομασία για την επαναστατική νεολαία των προαστίων. Μια κουλτούρα ανάλογη του χιπ-χοπ, με παρόμοιες πολιτικές, μουσικές, χορευτικές και ενδυματολογικές εκφάνσεις. Ειδικότερα ο χορός «παντσουλά» εμπεριέχει τη διαμαρτυρία της νεότερης γενιάς για τη ζωή στα γκέτο και τις σκληρές μέρες του απαρτχάιντ. Οι «Via Katlehong» ανέβασαν τον δυναμικό χορό του δρόμου στη σκηνή, μπολιάζοντάς τον, όμως, με παραδοσιακούς ρυθμούς από χορούς των Ζουλού, σφυρίγματα, κλακέτες και τον «Gumboots», τον χορό διαμαρτυρίας που επινόησαν τη δεκαετία του '50 οι εργάτες των ορυχείων χορεύοντας με τις μπότες από καουτσούκ που φορούσαν στα ορυχεία.
- Παραδόσεις
Αυτή τη φορά, όμως, οι «Via Katlehong» δεν θα μεταφέρουν στο Κάστρο της Καλαμάτας την ωμή ενέργεια από τους δρόμους των γκέτο. Η πνευματικότητα της Μαύρης Ηπείρου συνδυασμένη με την κουλτούρα «παντσουλά» και τις μακραίωνες αφρικανικές παραδόσεις κινητοποίησαν τους δυο χορογράφους για να συνεργαστούν με τη χορευτική κολεκτίβα.
 Πολύχρωμη, γεμάτη αφρικανική δύναμη είναι η χορογραφία της Ρόμπιν Ορλίν για την κολεκτίβα «Via Katlehong» |
«Η δουλειά μας με τον Ριζό και την Ορλίν είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, αλλά εντελώς διαφορετική από ό,τι έχουμε παρουσιάσει μέχρι σήμερα. Είμαστε χορευτές που βασιστήκαμε στην ωμή ενέργεια. Ο Κριστιάν Ριζό θέλησε να τη μεταμορφώσει σε κάτι ευγενέστερο», λέει ο Vusi Mdoyi και εξηγεί: «Εχει κρατήσει ένα πολύ μικρό μέρος, στην αρχή και στο τέλος, από το χορευτικό ύφος της ομάδας. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας, τις διαφορετικές εμπειρίες και καταγωγές μας, για να φέρουμε ένα κομμάτι ζωής στη σκηνή». Ο Κριστιάν Ριζό αξιοποιεί ποικίλα είδη χορού. Η παράσταση ξεκινά μ' ένα χορευτή με μπότες εργάτη ορυχείου μόνο του στη σκηνή. Συνεχίζεται με τους εννέα χορευτές να αλλάζουν χορευτικά είδη και δυνατές συναισθηματικές καταστάσεις. Οι ρυθμικές και επιθετικές κινήσεις εναλλάσσονται με ευγενικές και ήρεμες χειρονομίες, καθώς οι χορευτές στροβιλίζονται, κρατούν ο ένας τον άλλον ή πέφτουν αδύναμοι στη σκηνή... [συνεχίζεται]
No comments:
Post a Comment