ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ Το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας προσπαθεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του λαού

• Συνέντευξη με τον μεγάλο μας ηθοποιό και καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας

Με αφορμή την πρώτη παράσταση του «Γαλιλαίου» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, 30 Οκτώβρη, στο Θέατρο «Απόλλων» της Πάτρας, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Κώστα Καζάκο, ηθοποιό, σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.

* * *

-- Βρίσκεστε στην τελική ευθεία για τα έργα που θα ανέβουν αυτήν τη νέα θεατρική περίοδο 2015 - 2016,δίνοντας έμφαση στο κλασικό ρεπερτόριο, στη σύγχρονη καλλιτεχνική έκφραση, καθώς και βήμα στις τοπικές καλλιτεχνικές δυνάμεις.
-- Χαρακτηρίζουμε «κλασικό», ένα έργο που έχει συλλάβει την ουσία των προβλημάτων και την έχει αποτυπώσει με τέτοιον τρόπο που είμαστε σίγουροι ότι θα είναι χρήσιμο και για τις επόμενες γενιές των ανθρώπων. Κι όταν η κοινωνία ξεπέφτει στη ζωώδη επιβίωση, όπως είναι η εποχή μας, όταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι πεταμένο στο περιθώριο, τρομαγμένο, πεινασμένο και αμήχανο και παρακολουθεί παθητικά την καταστροφή της ζωής του, τότε το θέατρο, ως η μόνη ζωντανή και επίκαιρη δραματική Τέχνη, καταφεύγει στους κλασικούς, γιατί είναι οι μόνοι που μπορούν να ενισχύσουν το ηθικό του λαού και να του προτείνουν λύσεις. Από την άνοιξη, εδώ στην Πάτρα, γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια από τον καλλιτεχνικό κόσμο της πόλης, ηθοποιούς, μουσικούς και ένα πλήθος συντελεστών, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες του λαού. Σε μια βδομάδα, θα ανοίξουμε τις πόρτες του θεάτρου και θα παραδώσουμε τη δουλειά μας στο κοινό. Πρέπει να τονίσω εδώ ότι πλησιάζουμε στο στόχο, επειδή υπάρχει η αμέριστη συμπαράσταση της Δημοτικής Αρχής, του Διοικητικού Συμβουλίου και του προσωπικού του ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας.

-- Ποια είναι σήμερα η αξία του κλασικού ρεπερτορίου; Γιατί επιμένετε; Μιας και οι δύο πρώτες παραστάσεις του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, κάτω από τη δική σας καλλιτεχνική διεύθυνση, επιλέγετε να είναι ο «Γαλιλαίος» του Μπρεχτ και 3 κωμωδίες του Τσέχοφ.
-- Ο μισός αιώνας που έχει περάσει από το θάνατό του, έχει ήδη κατατάξει τον Μπέρτολτ Μπρεχτ στους μεγάλους λαϊκούς διδασκάλους και στο μεγαλύτερο αναμορφωτή του σύγχρονου θεάτρου. Είναι μέγας δραματουργός, σπουδαίος ποιητής και ολοκληρωμένος διαλεκτικός φιλόσοφος. Βοηθάει αποτελεσματικά το σημερινό άνθρωπο να διακρίνει τις μικρές και μεγάλες αλήθειες που είναι κρυμμένες γύρω του και που η άθλια καθημερινότητα τον εμποδίζει να δει. Τέτοιοι δημιουργοί, όπως ο Τσέχοφ, ο Μπρεχτ και όλοι οι μεγάλοι της Τέχνης δικαιώνουν πανηγυρικά την αντίληψη των αρχαίων ότι το θέατρο είναι «Σχολείο για το Λαό».

-- Τι είναι αυτό που κάνει χρήσιμη την τέχνη του Μπρεχτ στις μέρες μας; Γιατί επιλέγετε τον Μπρεχτ σήμερα και ειδικά το συγκεκριμένο έργο;
-- Ο Γαλιλαίος υπήρξε μεγάλος ερευνητής, αλλά δεν ήταν ήρωας. Είχε μεγάλο μυαλό αλλά ήταν και γεμάτος καθημερινές ανθρώπινες αδυναμίες. Οπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος, «Πρόδωσα το επάγγελμά μου και μόνο γι' αυτό δεν ανήκω πια στον επιστημονικό κόσμο». Ομως η συμβολή του στην επιστημονική εξέλιξη είναι τόσο μεγάλη που η Επιστήμη και ο Χρόνος δεν τολμούν να είναι τόσο αυστηροί μαζί του. Παραμένει ο Γαλιλαίος! Και κάτω από το μάτι του Μπρεχτ, μας συμβουλεύει να αποφύγουμε τα δικά του λάθη!

-- Με τον Μπρεχτ επέρχεται τομή στο θέατρο τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο. Πώς φαίνεται στο συγκεκριμένο έργο;
-- Θεωρείται ότι ο «Γαλιλαίος» είναι ίσως το πιο γερά δομημένο έργο του Μπρεχτ. Και ο λεγόμενος «μπρεχτικός τρόπος» είναι πολύ φανερός και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή στη διαμόρφωση της φόρμας και του μηχανισμού της παράστασης. Ολος ο πολυπρόσωπος θίασος και οι συντελεστές της παράστασης εργάστηκαν με ενθουσιασμό και αυταπάρνηση, κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες και έχουμε την πεποίθηση ότι πετύχαμε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

-- «Οταν μιλάμε για τον Μπρεχτ, είμαστε σε θέση μάχης...», έλεγε ο συνθέτης και φίλος του Μπρεχτ Χανς Αϊσλερ. Πώς μεταφράζεται αυτό στο σήμερα;
-- Ο Μπρεχτ είναι ένα σάλπισμα μάχης. Μας καλεί να παρατηρούμε άγρυπνα την πραγματικότητα που βιώνουμε και να καθορίζουμε κάθε φορά τη στάση μας απέναντί της. Μας καλεί, δηλαδή, στο μαγευτικό ταξίδι του αγωνιζόμενου ανθρώπου. Για να ξεφύγει η ανθρωπότητα από το δόκανο της εκμετάλλευσης και να αναπτύξει τις δικές της δυνάμεις. Αυτό σημαίνει ολοκληρωτική στράτευση μαζί με το βασανισμένο λαό μας για να αποκατασταθεί στα δίκαιά του.