Εκθεση στο φουαγέ!

• ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ 
• Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011 
• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ 

 «This is the way the world ends». Οι τελευταίοι στίχοι του ποιήματος του Τ. Ελιοτ «Οι κούφιοι άνθρωποι» από τη συλλογή «Ερημη Χώρα» θα κοσμούν από αυτό το Σάββατο τον τοίχο του φουαγέ της Νέας Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου. Είναι το θέμα της επιτοίχιας εγκατάστασης που εμπνεύστηκε και δημιούργησε ο Κώστας Μπασάνος για την «Κοινή θέα».

Φωτογραφία από προηγούμενο επιτοίχιο έργο του Κώστα Μπασάνου. Ενα αντίστοιχο με τίτλο «This is the way the world ends» θα κοσμεί από το Σάββατο το φουαγέ της Νέας ΣκηνήςΤην πρωτοβουλία, δηλαδή, του Εθνικού Θεάτρου να φέρει σε διάλογο το θέατρο με τις εικαστικές τέχνες για πέμπτη χρονιά φέτος, κατά τα πρότυπα αντίστοιχων φορέων του εξωτερικού.

Από τη συνάντηση της σύγχρονης τέχνης και του θεάτρου κάτι κερδίζουν και οι δύο. Πολύ περισσότερα το θεατρικό κοινό που έρχεται σε επαφή με το έργο των σύγχρονων εικαστικών δημιουργών. Αλλά και οι εικαστικοί που καλούνται να δημιουργήσουν ένα έργο, έχοντας στο μυαλό τους όχι το αποστειρωμένο περιβάλλον μιας αίθουσας τέχνης, αλλά τον πολύβουο χώρο συναντήσεων, συνομιλιών και ζυμώσεων ενός φουαγέ.

«Ειδικά φέτος εμπνεόμαστε από το μότο της χρονιάς για το Εθνικό Θέατρο "Τι είναι η πατρίδα μας;"», μας εξηγεί η Ελένη Κούκου που επιμελείται μαζί με την Κατερίνα Τσέλου τις εκθέσεις των τελευταίων χρόνων. «Είναι ηθικά και οικονομικά αδύνατο σε μια εποχή κρίσης να κάνεις εντυπωσιακές παραγωγές» συμπέραναν οι δύο επιμελήτριες. Και με αυτή την παραδοχή στράφηκαν αφ' ενός «στο πιο ταπεινό που μπορεί να είναι ουσιαστικό και ποιητικό». Και αφ' ετέρου στη δεκαετία του '60 την οποία απασχόλησαν ζητήματα αντίστοιχα με τα σημερινά.

Γι' αυτό επέλεξαν να παρουσιάσουν το έργο μιας από τις εμβληματικότερες μορφές της γενιάς του '60, του Νίκου Κεσσανλή. Εκπροσωπείται με επτά ιστορικά, αλλά και εξαιρετικά επίκαιρα έργα αυτής της περιόδου, τα οποία προέρχονται από τη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και ιδιωτικές συλλογές.

«Η αποξένωση, η κριτική στην καταναλωτική κοινωνία της ευμάρειας και του εντυπωσιασμού, αλλά και η άσκηση κριτικής στο ίδιο το αντικείμενο της τέχνης που είναι ελιτίστικο» είναι οι κοινοί άξονες της επαναστατικής γενιάς του '60, αλλά και της σύγχρονης γενιάς εικαστικών. Τη γενιά αυτή εκπροσωπεί μαζί με τον Κώστα Μπασάνο και η Μάρθα Δημητροπούλου, οι οποίοι παρήγαγαν νέα έργα «με σχεδόν μηδενικό προϋπολογισμό».

Κι αν το έργο του πρώτου έρχεται σε έναν υπαινικτικό διάλογο με τη «Νίκη» της Λούλας Αναγνωστάκη (από 21 Δεκεμβρίου στη Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»), η εγκατάσταση που δημιούργησε για το φουαγέ του Α' εξώστη της Κεντρικής Σκηνής η Δημητροπούλου δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών. Το έργο της διαλέγεται σαφώς με τον «Περικλή» του Σέξπιρ. Αξιοποιεί για υλικό της την πευκοβελόνα και δημιουργεί μια ατμοσφαιρική εγκατάσταση που στοχεύει στην όραση, αλλά και την όσφρηση του θεατή.

«Το να στήνεις μια εικαστική έκθεση σε έναν χώρο που δεν είναι αμιγώς εικαστικός έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές προκλήσεις», επισημαίνει η Κούκου. «Εχει σίγουρα περιορισμούς, αλλά η παραγωγή νέων έργων ειδικά γι' αυτό το σκοπό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα». Τα εγκαίνια γίνονται το Σάββατο από τις 5 μ.μ. έως τις 9 μ.μ. Ενώ η έκθεση, που έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό, θα παραμείνει ανοιχτή έως τις 26 Φεβρουαρίου. Θα ακολουθήσει μια δεύτερη ενότητα έως τον Απρίλιο. Για τον Μάιο σχεδιάζουν να αξιοποιήσουν τον εξωτερικό χώρο του Εθνικού, μια αυλή 2.000 τετραγωνικών μέτρων.

info: Ωρες λειτουργίας κατά τις ημέρες και ώρες παραστάσεων. Είσοδος δωρεάν. *