ΧΡΟΝΙΚΟ. Η Αλίκη, η Τζένη και ο Τάκης. Ο Γιώργος Λεμπέσης καταγράφει εμπειρίες και θεατρικές ιστορίες που βίωσε ως παραγωγός δίπλα σε μεγάλους πρωταγωνιστές. Ο Γιώργος Λεμπέσης, 77 ετών σήμερα, δεν εγκαταλείπει καμία συνήθεια, κανένα πάθος. Είναι και δηλώνει αμετανόητος. Παραμένει στο θέατρο - και συγκεκριμένα στο μικρό γραφείο του στο Λαμπέτη κάθε ημέρα 10 με 12 το πρωί τα τελευταία 23 χρόνια -, επιμένει στο θέατρο και ζει στο θέατρο. Μια ζωή στη σκηνή, στην πλατεία, στα παρασκήνια. Αυτή τη ζωή πριν από περίπου δύο χρόνια η κόρη του, Νταίζη, τον έπεισε να τη συμπεριλάβει σε ένα βιβλίο στο οποίο καταγράφεται όλη η πορεία του στο θέατρο. Χειμαρρώδης ο Γ. Λεμπέσης, παρά τις αρχικές ενστάσεις υποχώρησε και άρχισε να καταγράφει μια πορεία πέντε δεκαετιών πλημμυρισμένη από εικόνες, ιστορικά πρόσωπα, ανώνυμους εργάτες του θεάτρου, ανέκδοτες ιστορίες, παραστάσεις, θέατρα, πρόβες, έρωτες, διαφωνίες, χαρές, λύπες, συγκίνηση... Στην αγωνία του να καταγράψει τα πάντα και τους πάντες αποφάσισε να παραλείψει μόνο δυσαρέσκεια και αρνητικές εντυπώσεις για πρόσωπα και πράγματα του θεάτρου. «Θα ήταν ιεροσυλία» εξομολογείται. Σε 328 σελίδες ο θιασάρχης κατάφερε να χωρέσει αμέτρητες ιστορίες, ενώ το αχαλίνωτο συναίσθημα που κατακλύζει όλο το βιβλίο έχει αποτέλεσμα έναν παιδικό σχεδόν αυθορμητισμό ο οποίος επιτρέπει και δικαιολογεί τα πισωγυρίσματα στον χρόνο και στις ιστορίες, τις συναισθηματικές εξάρσεις, την ντοπιολαλιά στα κεφάλαια που αναφέρονται στη σχέση με τη μητέρα του και την αποκάλυψη ιδιαίτερων και προσωπικών στιγμών των πρωταγωνιστών του βιβλίου… [Αφροδίτη Γραμμέλη, Το Βήμα, 3/02/2008]
Πώς ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη όταν ξυπνούσε κι ήταν άβαφτη; Ποια πρωταγωνίστρια ήταν το μεγαλύτερο πιρούνι της Ελλάδας; Ποιος κορυφαίος Έλληνας ηθοποιός θα μπορούσε να είναι το πρότυπο του Μολιέρου στον «Κατά φαντασία ασθενή» του; Ποια ήταν τα μαγικά τρικ τού πάλαι ποτέ μπουλουκιού που όργωνε τη χώρα; Ποια είναι η μάστιγα που λυμαίνεται το θέατρό μας; Όλες τις απαντήσεις θα τις βρείτε στην πικάντικη και συχνά νοσταλγική αυτοβιογραφία τού αισίως 77χρονου Γιώργου Λεμπέση «Από απόσταση αναπνοής» (εκδόσεις «Λιβάνη»), απ' τις σελίδες της οποίας παρελαύνει σχεδόν σύσσωμο το ελληνικό θέατρο των τελευταίων 60 χρόνων, από τα ζεύγη Μινωτή - Παξινού, Ντασσέν-Μερκούρη, μέχρι τον Λάκη Λαζόπουλο ή τον Σταμάτη Φασουλή. Ξεκινώντας ως ηθοποιός στην Κατοχή από τα ηρωικά μπουλούκια που αλώνιζαν την Ελλάδα, ο «αλκοολικός με το διάβασμα» πιτσιρικάς Μπονώρας (παρατσούκλι, που θα πει χαράματα) κατέληξε να γίνει τη δεκαετία του '80 μέγιστος παράγων του ελληνικού θεάτρου και θεατρικός επιχειρηματίας, Λεμπέσης. Είχε προϋπάρξει δεξί χέρι του Τάκη Χορν, της Αλίκης Βουγιουκλάκη, της Τζένης Καρέζη και υπεύθυνος της ιστορικής «Ελεύθερης Σκηνής». Ακόμα και σήμερα παραμένει μαχητικός θεατρώνης, παρ' όλο που σιγά σιγά ετοιμάζεται να δώσει τη σκυτάλη στη σύζυγό του Νινέτα και στα παιδιά τους, την Νταίζη και τον Παναγιώτη. [Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, 21/2/2008].
ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ: «Της άρεσε το φαγητό. Ήταν το μεγαλύτερο πιρούνι της Ελλάδας, έτσι την έλεγα εγώ. Ακόμη είχε μεγάλη αδυναμία στο τσιγάρο και δεν διανοήθηκε ποτέ να το κόψει. Επίσης είχε μεγάλη αδυναμία στο συκώτι της πάπιας και στα λουκουμάκια. Παιδικά κατάλοιπα, τα οποία διατηρούσε ζωντανά στη μνήμη της, τα λουκουμάκια και την τυρόπιτα κουρού, που έπαιρνε κι έτρωγε κάθε μέρα, όταν ήταν παιδάκι, από του Τερκενλή στη Θεσσαλονίκη. Επιπλέον, είχε το ιδίωμα, όταν έπαιρνε δύο - τρία κιλά, και ήταν όρθια, να χτυπά με τις παλάμες της τους γοφούς της, σαν να μπορούσαν τα κιλά να φύγουν. Αυτά επί των ημερών μου.»
[Το πνεύμα του τόνου, Του Κώστα Γεωργουσόπουλου, Τα Νέα, 21/2/2008]
No comments:
Post a Comment